V CZ 84/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-02-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CZ 84/14
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi A. B.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 6 października 2011 r.,
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko N. K. Sp. z o.o. z siedzibą w W.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 stycznia 2015 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 maja 2014 r.,
oddala zażalenie; przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego adwokat S. P. 300 (trzysta) zł powiększoną o
podatek od towarów i usług (VAT) tytułem nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym.
UZASADNIENIE
2
Powód A. B. złożył skargę o wznowienie postępowania, zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 6 października 2011 r.
W wyroku tym oddalono ostatecznie żądanie powoda o zamieszczenie w prasie
przeprosin za naruszenie dóbr osobistych powoda. W skardze powód powoływał
się na to, że powziął z Internetu wiadomość o wydaniu przez Sąd Najwyższy w dniu
10 stycznia 2014 r. wyroku (I CSK 128/13), w którym przyjęto odpowiedzialność
pozwanego administratora za naruszenie dóbr osobistych znanego polityka
polskiego wskutek nieusunięcia z Internetu wulgarnych treści dotyczących jego
osoby. Zdaniem skarżącego, wymaganie jednolitości orzecznictwa uzasadnia
istnienie podstawy do uchylenia zaskarżonego skargą wyroku i orzeczenia zgodnie
z żądaniem powoda.
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę jako pozbawioną odpowiednich podstaw
prawnych jej wniesienia (art. 410 § 1 k.p.c.).
W zażaleniu powoda podniesiono zarzut naruszenia art. 403 § 2 k.p.c.
Skarżący bronił stanowiska o istnieniu właściwej podstawy wznowienia
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący nadal utrzymuje, że wydanie wyroku w innej sprawie,
w analogicznym lub zbliżonym stanie faktycznym i prawnym stanowi podstawę
wznowienia postępowania, która mieści się w ogólnej formule art. 403 § 2 k.p.c.
Sąd Apelacyjny nie podzielił takiego stanowiska, trafnie zaznaczył, że możliwe jest
tylko wtedy wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania
rozpoznawczego, gdy doszłoby do wykrycia prawomocnego wyroku dotyczącego
tego samego stosunku prawnego (prawa), który był (było) przedmiotem sporu
(art. 402 § 3 k.p.c.). Wspomniany przez skarżącego wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 10.I.2014 r., I CSK 128/13 (s. 1 akt sprawy) nie tworzy także samodzielnej
podstawy wznowienia postępowania, przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c. Skarga
o wznowienie postępowania nie jest instrumentem służącym ujednolicaniu
orzecznictwa sądów powszechnych. Dla oceny zasadności wniesionej przez
3
powoda skargi nie mają znaczenia subiektywne odczucia skarżącego, ponieważ
sprawą najzupełniej obojętną pozostaje to, wobec kogo zapadł inny prawomocny
wyrok w podobnych okolicznościach faktycznych.
Z tych przyczyn należało zażalenie powoda oddalić jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do art. 98 k.p.c., art. 108 § 1
k.p.c. i §§ 6, 13, 20 rozporządzenia MS z 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie (…) (Dz.U. nr 163, poz. 1348 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 9 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Mirosław Bączyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie ze skargi A. B.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 6 października 2011 r.,
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko N. K. Sp. z o.o. z siedzibą w W.
o ochronę dóbr osobistych i zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 9 stycznia 2015 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 maja 2014 r.,
oddala zażalenie; przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego adwokat S. P. 300 (trzysta) zł powiększoną o
podatek od towarów i usług (VAT) tytułem nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym.
UZASADNIENIE
2
Powód A. B. złożył skargę o wznowienie postępowania, zakończonego
prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 6 października 2011 r.
W wyroku tym oddalono ostatecznie żądanie powoda o zamieszczenie w prasie
przeprosin za naruszenie dóbr osobistych powoda. W skardze powód powoływał
się na to, że powziął z Internetu wiadomość o wydaniu przez Sąd Najwyższy w dniu
10 stycznia 2014 r. wyroku (I CSK 128/13), w którym przyjęto odpowiedzialność
pozwanego administratora za naruszenie dóbr osobistych znanego polityka
polskiego wskutek nieusunięcia z Internetu wulgarnych treści dotyczących jego
osoby. Zdaniem skarżącego, wymaganie jednolitości orzecznictwa uzasadnia
istnienie podstawy do uchylenia zaskarżonego skargą wyroku i orzeczenia zgodnie
z żądaniem powoda.
Sąd Apelacyjny odrzucił skargę jako pozbawioną odpowiednich podstaw
prawnych jej wniesienia (art. 410 § 1 k.p.c.).
W zażaleniu powoda podniesiono zarzut naruszenia art. 403 § 2 k.p.c.
Skarżący bronił stanowiska o istnieniu właściwej podstawy wznowienia
postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący nadal utrzymuje, że wydanie wyroku w innej sprawie,
w analogicznym lub zbliżonym stanie faktycznym i prawnym stanowi podstawę
wznowienia postępowania, która mieści się w ogólnej formule art. 403 § 2 k.p.c.
Sąd Apelacyjny nie podzielił takiego stanowiska, trafnie zaznaczył, że możliwe jest
tylko wtedy wznowienie prawomocnie zakończonego postępowania
rozpoznawczego, gdy doszłoby do wykrycia prawomocnego wyroku dotyczącego
tego samego stosunku prawnego (prawa), który był (było) przedmiotem sporu
(art. 402 § 3 k.p.c.). Wspomniany przez skarżącego wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 10.I.2014 r., I CSK 128/13 (s. 1 akt sprawy) nie tworzy także samodzielnej
podstawy wznowienia postępowania, przewidzianej w art. 403 § 2 k.p.c. Skarga
o wznowienie postępowania nie jest instrumentem służącym ujednolicaniu
orzecznictwa sądów powszechnych. Dla oceny zasadności wniesionej przez
3
powoda skargi nie mają znaczenia subiektywne odczucia skarżącego, ponieważ
sprawą najzupełniej obojętną pozostaje to, wobec kogo zapadł inny prawomocny
wyrok w podobnych okolicznościach faktycznych.
Z tych przyczyn należało zażalenie powoda oddalić jako nieuzasadnione
(art. 3941
§ 3 k.p.c. w zw. z art. 39814
k.p.c.).
O kosztach postępowania orzeczono stosownie do art. 98 k.p.c., art. 108 § 1
k.p.c. i §§ 6, 13, 20 rozporządzenia MS z 28 września 2002 r. w sprawie opłat
za czynności adwokackie (…) (Dz.U. nr 163, poz. 1348 ze zm.).