Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 1/15
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Agnieszka Piotrowska (przewodniczący)
SSN Marta Romańska
SSN Karol Weitz (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. P.
przy uczestnictwie H. P. i Gminy Miejskiej K.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 stycznia 2015 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 8 września 2014 r.,
1. oddala zażalenie w odniesieniu do pkt 1) zaskarżonego
postanowienia;
2. przekazuje zażalenie w odniesieniu do pkt 2) zaskarżonego
postanowienia Sądowi Okręgowemu w K.
2
UZASADNIENIE
Zaskarżonym postanowieniem z 8 września 2014 r. Sąd Okręgowy w K.
odrzucił skargę kasacyjną pełnomocnika wnioskodawcy od postanowienia Sądu
Okręgowego z 29 stycznia 2014 r. i oddalił wniosek pełnomocnika o przyznanie
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Sąd Okręgowy ustalił,
że skargę kasacyjną wniesiono 4 września 2014 r., a postanowienie z 29 stycznia
2014 r. z uzasadnieniem doręczono pełnomocnikowi wnioskodawcy 17 czerwca
2014 r. Odrzucenie skargi kasacyjnej uzasadniało to, że wniesiono ją po upływie
terminu. Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej Sąd
Okręgowy oddalił, gdyż pełnomocnik wnioskodawcy nie złożył oświadczenia, że
koszty te nie zostały zapłacone w części lub w całości.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie na postanowienie Sądu Okręgowego w K. z 8 września 2014 r. w
zakresie rozstrzygnięcia o odrzuceniu skargi kasacyjnej na postanowienie z 29
stycznia 2014 r. podlegało oddaleniu wobec oczywistego faktu, że skarga została
wniesiona po upływie terminu (art. 3985
§ 1 k.p.c. i art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art.
13 § 2 k.p.c.).
Do rozpoznania zażalenia na postanowienie Sądu Okręgowego z 8 września
2014 r. w zakresie rozstrzygnięcia o wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej
pomocy prawnej udzielonej z urzędu właściwy jest Sąd Okręgowy w K. (art. 3942
§
1 k.p.c.). Zażalenie w tym zakresie należało więc przekazać temu sądowi (art. 200
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c., art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 3942
§ 2 k.p.c.;
por. uchwałę SN z 15 maja 2013 r., III CZP 91/12, OSNC 2013, nr 10, poz. 112).
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.