IV KO 103/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 103/14
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Skoczkowska
SSN Józef Szewczyk
w przedmiocie wniosku skazanego T. F.
o wznowienie postępowania wykonawczego zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 30 października 2014 r.,
utrzymującego w mocy zarządzenie Sędziego Sądu Okręgowego w R.
z dnia 10 września 2014 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia zażalenia na postanowienie tego Sądu
o orzeczeniu wobec skazanego obowiązku leczenia odwykowego w systemie
terapeutycznym
p o s t a n o w i ł :
wniosek o wznowienie postępowania pozostawić bez
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sędzia Sądu Okręgowego w R. zarządzeniem z dnia 10 września 2014 r.,
odmówił przyjęcia zażalenia skazanego T. F. na postanowienie tego Sądu z dnia 29
sierpnia 2014 r. o orzeczeniu wobec skazanego obowiązku leczenia odwykowego
w systemie terapeutycznym. Po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez
skazanego od powyższego zarządzenia, Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 30
października 2014 r., utrzymał w mocy zaskarżone zarządzenie.
2
Skazany złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego
powołanym wyżej prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego, który ten
Sąd przekazał do rozpoznania Sądowi Najwyższemu (por. postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 grudnia 2014 r.)
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek o wznowienie postępowania, w przedmiocie orzeczenia obowiązku
leczenia odwykowego w systemie terapeutycznym nie podlega rozpoznaniu w
trybie przewidzianym w art. 540 k.p.k., art. 504 a i b k.p.k., ani art. 542 § 3 k.p.k.
Treść wymienionych przepisów wskazuje przecież wyraźnie na to, że odpowiadają
one ściśle jedynie postępowaniu rozstrzygającemu w kwestii odpowiedzialności
karnej oskarżonego. Stanowisko to jest już ugruntowane w orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 29 stycznia 2008
r., IV KO 118/07, Lex nr 346765, z dnia 17 września 2008 r., IV KO 108/08,
OSNKW 2008, z. 12, poz. 99, z dnia 12 czerwca 2003 r., IV KZ 16/03, OSNwSK
2003, poz. 1290, z dnia 29 października 1997 r., II KZ 130/97, OSNKW 1998, z. 1 –
2, poz. 10).
Wprawdzie, co oczywiste, orzeczenie w postępowaniu wykonawczym
powyższego obowiązku ma negatywne konsekwencje dla sfery wolności osobistej,
nie zmienia to jednak faktu, iż rozstrzygnięcie to nie jest orzeczeniem kończącym
postępowanie karne w zakresie odnoszącym się do odpowiedzialności karnej
skazanego.
Z tych też względów, nie wchodząc w ocenę merytorycznej zasadności
podniesionych we wniosku kwestii, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Barbara Skoczkowska
SSN Józef Szewczyk
w przedmiocie wniosku skazanego T. F.
o wznowienie postępowania wykonawczego zakończonego
prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 30 października 2014 r.,
utrzymującego w mocy zarządzenie Sędziego Sądu Okręgowego w R.
z dnia 10 września 2014 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia zażalenia na postanowienie tego Sądu
o orzeczeniu wobec skazanego obowiązku leczenia odwykowego w systemie
terapeutycznym
p o s t a n o w i ł :
wniosek o wznowienie postępowania pozostawić bez
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sędzia Sądu Okręgowego w R. zarządzeniem z dnia 10 września 2014 r.,
odmówił przyjęcia zażalenia skazanego T. F. na postanowienie tego Sądu z dnia 29
sierpnia 2014 r. o orzeczeniu wobec skazanego obowiązku leczenia odwykowego
w systemie terapeutycznym. Po rozpoznaniu zażalenia wniesionego przez
skazanego od powyższego zarządzenia, Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 30
października 2014 r., utrzymał w mocy zaskarżone zarządzenie.
2
Skazany złożył wniosek o wznowienie postępowania zakończonego
powołanym wyżej prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego, który ten
Sąd przekazał do rozpoznania Sądowi Najwyższemu (por. postanowienie Sądu
Apelacyjnego z dnia 9 grudnia 2014 r.)
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek o wznowienie postępowania, w przedmiocie orzeczenia obowiązku
leczenia odwykowego w systemie terapeutycznym nie podlega rozpoznaniu w
trybie przewidzianym w art. 540 k.p.k., art. 504 a i b k.p.k., ani art. 542 § 3 k.p.k.
Treść wymienionych przepisów wskazuje przecież wyraźnie na to, że odpowiadają
one ściśle jedynie postępowaniu rozstrzygającemu w kwestii odpowiedzialności
karnej oskarżonego. Stanowisko to jest już ugruntowane w orzecznictwie Sądu
Najwyższego (por. np. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 29 stycznia 2008
r., IV KO 118/07, Lex nr 346765, z dnia 17 września 2008 r., IV KO 108/08,
OSNKW 2008, z. 12, poz. 99, z dnia 12 czerwca 2003 r., IV KZ 16/03, OSNwSK
2003, poz. 1290, z dnia 29 października 1997 r., II KZ 130/97, OSNKW 1998, z. 1 –
2, poz. 10).
Wprawdzie, co oczywiste, orzeczenie w postępowaniu wykonawczym
powyższego obowiązku ma negatywne konsekwencje dla sfery wolności osobistej,
nie zmienia to jednak faktu, iż rozstrzygnięcie to nie jest orzeczeniem kończącym
postępowanie karne w zakresie odnoszącym się do odpowiedzialności karnej
skazanego.
Z tych też względów, nie wchodząc w ocenę merytorycznej zasadności
podniesionych we wniosku kwestii, Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.