Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II UZ 68/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)
SSN Maciej Pacuda
SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku S. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
o emeryturę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 stycznia 2015 r.,
zażalenia organu rentowego na wyrok Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 18 czerwca
2014 r.,
przekazuje zażalenie do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu
w innym składzie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny w […] III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych – w
sprawie S. S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Wydział Realizacji
Umów Międzynarodowych o emeryturę na skutek apelacji S. S. od wyroku Sądu
Okręgowego w W. XIV Wydział Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 lutego 2013 r. –
wyrokiem z dnia 18 czerwca 2014 r.: - zmienił zaskarżony wyrok oraz
poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Wydział Realizacji
Umów Międzynarodowych z dnia 14 sierpnia 2012 r. znak: […] i przyznał S. S.
prawo do emerytury od dnia 1 marca 2012 r., stwierdzając odpowiedzialność
organu rentowego, zgodnie z art. 118 ust. 1a zd. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
2
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (pkt. I); - zasądził
od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Wydział Realizacji Umów
Międzynarodowych na rzecz S. S. kwotę 1.472,00 zł tytułem zwrotu kosztów
zastępstwa prawnego za obie instancje (pkt II).
Sąd Apelacyjny na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. oraz na podstawie § 2 ust. 2,
§ 12 ust. 2 i § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28
września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez
Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z
2013 r., poz. 490.), biorąc pod uwagę nakład pracy pełnomocnika odwołującego się
związany z reprezentacją ubezpieczonego w postępowaniu sądowym postanowił,
jak w punkcie II wyroku (zgodnie z przedłożonym przez odwołującego spisem
kosztów).
Organ rentowy od powyższego postanowienia wniósł zażalenie do Sądu
Najwyższego, zarzucając Sądowi Apelacyjnemu naruszenie § 2 ust. 2, § 12 ust. 2
oraz art. 13 ust. 1 pkt 2 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. poprzez zasądzenie od organu rentowego na rzecz
pełnomocnika ubezpieczonego kosztów zastępstwa prawnego w wysokości
nieznajdującej oparcia w obowiązujących przepisach prawnych oraz nieznajdującej
uzasadnień w stawkach dla spraw o świadczenia z ubezpieczenia społecznego.
Mając powyższe na uwadze organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego
postanowienia i zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującego zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 60 zł za instancję pierwszą oraz
120 zł za instancję drugą, tj. minimalnych stawek przewidzianych dla spraw z
zakresu ubezpieczenia społecznego oraz zasądzenie na rzecz organu rentowego
kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zażaleniowym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Ustawą z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania
cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 233, poz. 1381, powoływaną
dalej jako ustawa zmieniająca) został zmieniony art. 3942
§ 1 k.p.c. Zgodnie z jego
obecnym brzmieniem, na postanowienia sądu drugiej instancji, których
3
przedmiotem są oddalenie wniosku o wyłączenie sędziego, zwrot kosztów procesu,
skazanie świadka, biegłego, strony, jej pełnomocnika oraz osoby trzeciej na
grzywnę, zarządzenie przymusowego sprowadzenia i aresztowania świadka,
odmowa zwolnienia świadka i biegłego od grzywny i świadka od przymusowego
sprowadzenia, przysługuje zażalenie do innego składu tego sądu, z wyjątkiem
postanowień wydanych w wyniku rozpoznania zażalenia na postanowienie sądu
pierwszej instancji. Jednocześnie zmianie uległ art. 3941
§ 1 k.p.c., który obecnie
nie przewiduje już zażalenia do Sądu Najwyższego na postanowienie sądu drugiej
instancji co do kosztów procesu, które nie były przedmiotem rozstrzygnięcia sądu
pierwszej instancji.
Według art. 9 ust. 6 ustawy zmieniającej, przepis art. 3942
k.p.c. w brzmieniu
nadanym tą ustawą stosuje się do zaskarżenia orzeczeń wydanych po dniu wejścia
w życie ustawy, a więc po dniu 3 maja 2012 r. (art. 11 ustawy zmieniającej).
Oznacza to, że z dniem 3 maja 2012 r. w miejsce zażalenia na
postanowienie sądu drugiej instancji o kosztach procesu przysługującego do Sądu
Najwyższego, ustawodawca wprowadził do Kodeksu postępowania cywilnego
rozwiązanie polegające na możliwości zaskarżenia takiego postanowienia
zażaleniem do innego składu tego sądu (tzw. zażalenie poziome). W następstwie
powołanej nowelizacji art. 3941
§ 1 k.p.c. i art. 3942
k.p.c., do rozpoznania
zażalenia na postanowienie Sądu Apelacyjnego jako sądu drugiej instancji w
przedmiocie zwrotu kosztów procesu (postanowienie w tym zakresie wydane
zostało w dniu 18 czerwca 2014 r.) właściwy jest ten Sąd w innym składzie, a nie
Sąd Najwyższy.
Kierując się przedstawionymi motywami oraz opierając się na treści art. 200
§ 1 k.p.c. w związku z art. 391 § 1 k.p.c., art. 39821
k.p.c. i art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd
Najwyższy postanowił jak w sentencji.