Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I PK 167/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący,
sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z powództwa J. G.
przeciwko Powiatowemu Centrum Edukacji i Kompetencji Zawodowych w S.
o odszkodowanie za niezgodne z prawem odwołanie z funkcji dyrektora,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 18 lutego 2015 r.,
skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w T.
z dnia 23 stycznia 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Okręgowemu w T. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o
kosztach postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
2
Sąd Okręgowy w T. wyrokiem z dnia 23 stycznia 2014 r. oddalił apelację
strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego w T. z dnia 10 października 2013 r.,
którym zasądzono od pozwanego Powiatowego Centrum Edukacji i Kompetencji
Zawodowych w S. na rzecz powoda J. G. kwotę 14.200,38 zł tytułem
odszkodowania za niezgodne z prawem odwołanie go ze stanowiska dyrektora
Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w S.
Sąd odwoławczy zaakceptował ustalenia faktyczne poczynione w sprawie
przez Sąd pierwszej instancji, zgodnie z którymi powód był zatrudniony w Zespole
Szkół Ponadgimnazjalnych w S. od 1 września 1996 r. jako nauczyciel przedmiotów
zawodowych. Zarząd Powiatu D. uchwałą nr 997/10 z dnia 4 maja 2010 r. powierzył
mu stanowisko dyrektora tego Zespołu na okres od 1 czerwca 2010 r. do 31
sierpnia 2014 r. Uchwałą nr XX/257/2013 z dnia 27 lutego 2013 r. Rada Powiatu D.
rozwiązała Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w S. z dniem 31 sierpnia 2013 r., a
uchwałą nr XX/258/2013 z dnia 27 lutego 2013 r. utworzyła z dniem 1 września
2013 r. centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego pod nazwą Powiatowe
Centrum Edukacji i Kompetencji Zawodowych w S., w skład którego weszły:
Ośrodek Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego w S., Liceum
Ogólnokształcące w S., Technikum w S. i Zasadnicza Szkoła Zawodowa w S.
Jednocześnie Rada Powiatu zdecydowała, że po pierwsze, szkoły wchodzące w
skład Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych wejdą z dniem 1 września 2013 r. w
skład Powiatowego Centrum Edukacji i Kompetencji Zawodowych w S., po drugie,
pracownicy Zespołu Szkół staną się z dniem 1 września 2013 r. pracownikami
Powiatowego Centrum i po trzecie, majątek Zespołu Szkół zostanie przeznaczony
na wyposażenie Powiatowego Centrum.
W dniu 20 maja 2013 r. zarząd Powiatu D. zwrócił się do M. Kuratora
Oświaty o wydanie opinii w sprawie odwołania powoda ze stanowiska dyrektora
Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych z powołaniem się na szczególnie uzasadniony
przypadek, którym była likwidacja stanowiska dyrektora w tym Zespole z dniem 1
września 2013 r. w związku z rozwiązaniem z dniem 31 sierpnia 2013 r. Zespołu
Szkół i połączeniem z dniem 1 września 2013 r. istniejących szkół z nowo
utworzoną placówką – Ośrodkiem Dokształcania i Doskonalenia Zawodowego w S.
3
– w jedno centrum kształcenia zawodowego i ustawicznego pod nazwą Powiatowe
Centrum Edukacji i Kompetencji Zawodowych w S.. M. Kurator Oświaty w dniu
24 maja 2013 r. pozytywnie zaopiniował zamiar odwołania powoda ze stanowiska
dyrektora Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych bez wypowiedzenia. Uchwałą
nr 795/2013 z dnia 29 maja 2013 r. zarząd Powiatu D. odwołał J. G. ze stanowiska
dyrektora Zespołu Szkół z dniem 31 sierpnia 2013 r. bez wypowiedzenia. Jako
przyczynę odwołania wskazano rozwiązanie z tą datą Zespołu Szkół
Ponadgimnazjalnych i połączenie z dniem 1 września 2013 r. szkół wchodzących w
skład tego Zespołu z nowo utworzonym Ośrodkiem Dokształcania i Doskonalenia
Zawodowego w S. w jedno Centrum Edukacji i Kompetencji Zawodowych w S.
Powód otrzymał informację o odwołaniu go ze stanowiska wraz z uchwałą nr
795/2013 w dniu 7 czerwca 2013 r.
Sad drugiej instancji zaaprobował też ocenę prawną tego stanu faktycznego,
dokonaną przez Sąd Rejonowy, podnosząc że zgodnie z art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy
z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r.
Nr 256, poz. 2572 ze zm.), organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko
kierownicze w szkole lub placówce może odwołać nauczyciela ze stanowiska
kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia w przypadkach
szczególnie uzasadnionych, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty. Przypadek
szczególnie uzasadniony, o którym mowa w tym przepisie, utożsamiany jest w
orzecznictwie zasadniczo z zagrożeniem interesu publicznego. Oznacza to, że
organ odwołujący dyrektora szkoły ze stanowiska obowiązany jest udowodnić, że
dalsze kierowanie przez niego placówką jest niemożliwe właśnie ze względu na
zagrożenie interesu publicznego. Z pojęcia przypadków szczególnie uzasadnionych
należy więc wyłączyć sytuacje wynikające, jak w niniejszej sprawie, ze zmian
organizacyjnych. Skoro powód nie dopuścił się naruszenia prawa, „w szczególności
naruszenia prawa na tyle istotnego, aby nie pozwalało mu ono na dalsze
wykonywanie powierzonych obowiązków i stanowiło jednocześnie zagrożenie
interesu publicznego czy możliwość destabilizacji funkcjonowania szkoły”, to nie ma
podstaw do przyjęcia, że wobec likwidacji stanowiska pracy powoda podjęcie
uchwały o odwołaniu go z zajmowanego stanowiska było konieczne i że odwołanie
to wywołała przyczyna o charakterze obiektywnym. Okoliczności faktyczne
4
niniejszej sprawy sprzeciwiają się więc uznaniu, że zaistniał przypadek szczególnie
uzasadniony, umożliwiający odwołanie powoda ze stanowiska dyrektora Zespołu
Szkół bez wypowiedzenia w trybie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty,
jak prawidłowo przyjął Sąd pierwszej instancji. Zdaniem Sądu Okręgowego, za
trafne należało też uznać spostrzeżenie Sądu Rejonowego, że nic nie stało na
przeszkodzie temu, aby w miejsce „konstrukcji zastosowanej w uchwałach
nr XX/257/2013 i XX/258/2013 dokonać utworzenia Ośrodka Dokształcania i
Doskonalenia Zawodowego w S. i włączenia go do Zespołu Szkół
Ponadgimnazjalnych w S.” Strona pozwana nie przedstawiła żadnego dowodu, z
którego wynikałoby, że stworzenie nowego zespołu było nieodzowne i to już w roku
szkolnym 2013/2014, a nie po zakończeniu tego roku szkolnego, co zbiegałoby się
w czasie z końcem kadencji powoda na stanowisku dyrektora. Dodatkowo Sąd
odwoławczy podkreślił, że zastosowanie trybu odwołania dyrektora szkoły bez
wypowiedzenia jako trybu nadzwyczajnego powinno przebiegać w relatywnie
krótkim przedziale czasowym od momentu wystąpienia okoliczności mających
uzasadniać ich kwalifikację jako przypadku szczególnie uzasadnionego.
Tymczasem „w niniejszej sprawie mamy zaś do czynienia z takimi faktami, że już w
lutym 2013 r. wszystkie organy wiedziały, co będzie się działo 31 sierpnia 2013 r. i
1 września 2013 r. (…). Samego powoda nie poinformowano jednak o konieczności
odwołania go z zajmowanego stanowiska w trybie natychmiastowym po utworzeniu
nowego podmiotu”.
W konsekwencji Sąd drugiej instancji uznał za prawidłowe stanowisko Sądu
Rejonowego, że odwołanie powoda ze stanowiska naruszało obowiązujące
przepisy (art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty), a tym samym jego
powództwo o zasądzenie odszkodowania podlegało uwzględnieniu.
Strona pozwana wywiodła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego,
zarzucając naruszenie art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, przez błędną
wykładnię, polegającą na uznaniu, że likwidacja stanowiska pracy nie stanowi
szczególnie uzasadnionego przypadku, umożliwiającego odwołanie dyrektora
szkoły w trakcie roku szkolnego bez wypowiedzenia.
Opierając skargę na takiej podstawie, strona pozwana wniosła o uchylenie
zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz rozstrzygnięcie o
5
kosztach postępowania, ewentualnie o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi drugiej instancji do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o
kosztach postępowania.
W uzasadnieniu skargi kasacyjnej strona skarżąca podniosła, że w jej
ocenie, nie ma podstaw, aby z pojęcia „szczególnie uzasadniony przypadek”
zawartego w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty wyłączyć sytuacje
wynikające ze zmian organizacyjnych, zwłaszcza że taki pogląd wynika również z
orzecznictwa. W uzasadnieniu wyroku z dnia 10 kwietnia 2013 r., II PK 284/12, Sąd
Najwyższy stwierdził bowiem, między innymi, że z wykładni językowej art. 38 ust.
1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty nie wynika, aby te „szczególnie uzasadnione
przypadki” musiały leżeć po stronie dyrektora szkoły. Z kolei w wyroku z dnia
26 lutego 2013 r., II SA/Po 929/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu
wskazał, że likwidację bądź przekształcenie szkoły można uznać za przypadek
szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie
oświaty. Zdaniem strony pozwanej, przyjęcie wykładni tego przepisu
zaprezentowanej przez Sąd Okręgowy oznaczałoby w praktyce wyłączenie
możliwości przeprowadzania zmian organizacyjnych przez organ prowadzący w
trakcie kadencji dyrektora szkoły. Jeżeli bowiem taka zmiana wiązałaby się z
koniecznością odwołania dyrektora szkoły, to organ prowadzący zawsze narażony
byłby na zarzut naruszenia art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty. Sytuację
powoda można porównać do sytuacji pracownika, któremu wypowiedziano umowę
o pracę ze względu na likwidację stanowiska pracy. W takich przypadkach ocenie
sądu nie podlega zaś zasadność zmian organizacyjnych dokonywanych przez
pracodawcę. Z całą pewnością przyczyna odwołania powoda ze stanowiska miała
charakter obiektywny, skoro następstwem likwidacji Zespołu Szkół była likwidacja
stanowiska przez niego zajmowanego. Bez znaczenia pozostaje przy tym wiedza
lub brak wiedzy po stronie powoda co do konieczności odwołania go w zaistniałej
sytuacji ze stanowiska. Dodatkowo, odwołanie powoda nie nastąpiło ze skutkiem
natychmiastowym, bo powziął o tym wiadomość już w początku czerwca 2013 r., a
data odwołania została skorelowana z dniem rozwiązania Zespołu Szkół
Ponadgimnazjalnych, co nastąpiło 31 sierpnia 2013 r.
6
Powód w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniósł o odmowę przyjęcia jej do
rozpoznania, ewentualnie o jej oddalenie oraz o zasądzenie od strony pozwanej
kosztów postępowania kasacyjnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna strony pozwanej opiera się na uzasadnionej podstawie.
Wbrew wywodom Sądu Okręgowego, wskazany w art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy
o systemie oświaty przypadek szczególnie uzasadniony nie może być bowiem
utożsamiany wyłącznie z sytuacjami, które pozwalają „na zastosowanie trybu
porównywalnego do dyscyplinarnego zwolnienia pracownika” z tego względu, że
dalsze kierowanie placówką oświatową przez daną osobę „jest niemożliwe ze
względu na zagrożenie interesu publicznego”. Okoliczność, że powołany przepis
przewiduje możliwość pozbawienia nauczyciela funkcji kierowniczej bez
wypowiedzenia nie oznacza, że przyczyny odwołania z funkcji winny być tożsame z
przyczynami pozwalającymi na rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie. Nie
wynika to wszak z treści całego powołanego przepisu, skoro wśród okoliczności
uzasadniających odwołanie z funkcji kierowniczej bez wypowiedzenia art. 38
ustawy o systemie oświaty przewiduje w ust. 1 pkt 1 lit. b ustalenie negatywnej
oceny pracy lub negatywnej oceny wykonywania zadań wymienionych w art. 34a
ust. 2. Ten ostatni przepis stanowi natomiast, że organ prowadzący szkołę lub
placówkę sprawuje nadzór nad jej działalnością w zakresie spraw finansowych i
administracyjnych, z uwzględnieniem odrębnych przepisów. W zakresie
wymienionym w ust. 1 nadzorowi podlega w szczególności: 1) prawidłowość
dysponowania przyznanymi szkole lub placówce środkami budżetowymi oraz
pozyskanymi przez szkołę lub placówkę środkami pochodzącymi z innych źródeł, a
także gospodarowania mieniem; 2) przestrzeganie obowiązujących przepisów
dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników i uczniów; 3)
przestrzeganie przepisów dotyczących organizacji pracy szkoły i placówki.
Niewątpliwie w art. 38 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy wskazano zatem takie przyczyny
odwołania, które muszą być zawinione przez dyrektora szkoły. Z kolei w pkt 2
powołany przepis przewiduje możliwość odwołania z funkcji kierowniczej także bez
7
wypowiedzenia w czasie roku szkolnego, ale w przypadkach szczególnie
uzasadnionych, po zasięgnięciu opinii kuratora oświaty. Zestawienie treści tych
dwóch przepisów uzasadnia wniosek, że zamiarem ustawodawcy było przyznanie
właściwemu organowi uprawnienia do odwołania dyrektora szkoły z pełnionej
funkcji także w innych przypadkach niż zawinione działania lub zaniechania tego
dyrektora. Zasadność tego wniosku potwierdza przewidziana we wskazanym
przepisie konieczność uzyskania opinii właściwego kuratora oświaty. Taka
regulacja zapewnia bowiem wpływ niezależnego od władz gminnych organu na
decyzję w tym przedmiocie i tym samym kontrolę prawidłowego stosowania
przepisu odwołującego się do sytuacji wyjątkowych, a także zabezpiecza przed
pochopnym korzystaniem z tego rozwiązania (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia
20 lutego 2008 r., III PK 69/07, OSNP 2009 nr 9 -10, poz.117).
Zarówno w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w
orzecznictwie Sądu Najwyższego, przyjmuje się, że uchwała zarządu gminy o
odwołaniu dyrektora szkoły w oparciu o art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie
oświaty powinna zawierać odpowiednie uzasadnienie (por. wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 19 lutego 1997 r., III RN 3/97, OSNAPiUS 1997 nr 19, poz. 369
oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2003 r., I PK 103/03, OSNP 2004
nr 21, poz. 371), jako że zakres swobody organu gminy przy odwołaniu nauczyciela
ze stanowiska dyrektora szkoły jest ograniczony przepisami prawa oświatowego, a
sfera uznania tego organu jest co prawda znaczna, ale niepełna, bo musi on
uwzględniać między innymi ograniczenia wyraźnie ustanowione w art. 38 ustawy o
systemie oświaty. Przepis ten - jako stwarzający gwarancje dla stabilności stosunku
zatrudnienia nauczycieli - musi być zarówno przez organy decydujące, jak i przez
organy nadzorujące, a także sprawujące kontrolę legalności decyzji
podejmowanych w tym zakresie (także przez sąd pracy), traktowany ze szczególną
uwagą. Jeśli bowiem ustawodawca stwarza dla pewnych wyraźnie określonych
grup pracowników (w tym przypadku nauczycieli) szczególne i dosyć rygorystyczne
gwarancje, to rzeczą organów kontroli prawnej jest dołożenie wszelkich starań, by
gwarancje te stały się rzeczywiście funkcjonujące w praktyce. W wyroku z dnia 19
lutego 1997 r., III RN 3/97, Sąd Najwyższy stwierdził, że art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy
o systemie oświaty przewiduje możliwość odwołania nauczyciela w przypadkach
8
szczególnie uzasadnionych, co oznacza, że zarówno ocena, jak i uznanie organu,
który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze, a następnie odwołuje go z
tego stanowiska, nie mogą mieć charakteru dowolnego lub arbitralnego, lecz
powinny być dokładnie i szczegółowo wywiedzione oraz uargumentowane w
uzasadnieniu podjętej decyzji (uchwały), zaś ów wywód i argumentacja powinny
podlegać wnikliwej kontroli zarówno organów nadzoru, jak i sądu. Oznacza to, że
zawarty w art. 38 ust. 1 pkt 2 zwrot „przypadki szczególnie uzasadnione” zawęża
stosowanie tego przepisu do sytuacji wyjątkowych, tj. takich, w których dalsze
kierowanie daną placówką przez dyrektora stanowi istotne zagrożenie dla
osiągnięcia jej celów, albo jest niemożliwe z jakichś innych obiektywnych
względów, czyli że odwołanie w tym trybie mogą uzasadniać okoliczności zarówno
zawinione przez dyrektora szkoły, jak i od niego niezależne, byle obiektywnie
uniemożliwiały dalsze pełnienie tej funkcji. Uzasadnioną przyczyną odwołania
dyrektora szkoły może być więc reorganizacja tej placówki, z którą związane jest
zmniejszenie liczby stanowisk kierowniczych w związku z częściową likwidacją lub
przekształceniem organizacyjnym szkoły (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10
kwietnia 2013 r., II PK 284/12, LEX nr 1555489). Tym bardziej za przypadek
szczególnie uzasadniony w rozumieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie
oświaty uznać należy całkowitą likwidację szkoły (placówki), którą kieruje dana
osoba. Należy bowiem zgodzić się ze stanowiskiem Naczelnego Sądu
Administracyjnego, który oddalając wyrokiem z dnia 14 października 2014 r., I OSK
1452/14, skargę kasacyjną J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w K. z dnia 25 lutego 2014 r., którym oddalono jego skargę na
uchwałę Samorządu Powiatu D. o odwołaniu go ze stanowiska, wskazał, że
przepisy ustawy o systemie oświaty, przewidując możliwość likwidacji czy
przekształcenia szkoły lub placówki, nie zawierają regulacji odnoszących się do
dalszego zajmowania stanowiska przez dyrektora tej szkoły czy placówki. Nie budzi
zaś wątpliwości, że podjęcie aktu o likwidacji szkoły (placówki) wymusza
konieczność pozbawienia nauczyciela tej funkcji kierowniczej. Poza art. 38 ust. 1
pkt 2 ustawy o systemie oświaty nie ma żadnego innego przepisu prawa, który
umożliwiłby organowi, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w
szkole (placówce), odwołanie go z tego stanowiska w związku z likwidacją szkoły
9
(placówki), którą kieruje. Stąd likwidację szkoły lub placówki należy uznać za
szczególnie uzasadniony przypadek, który stanowi uzasadnioną przyczynę
odwołania dyrektora szkoły (placówki) w czasie roku szkolnego bez
wypowiedzenia, w myśl art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, z tego
względu, że nie istnieje już jednostka, w której mógłby pełnić dalej swoją funkcję.
Jest to jedynie przypadek niezależny od dyrektora i niezawiniony przez niego, co
jednak nie odbiera mu charakteru „szczególnie uzasadnionego”.
Rację ma przy tym strona skarżąca, że dla takiej oceny likwidacji Zespołu
Szkół jako przypadku szczególnie uzasadnionego umożliwiającego odwołanie
powoda ze stanowiska jego dyrektora w rozumieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o
systemie oświaty bez znaczenia pozostaje to, czy powód miał świadomość
konieczności pozbawienia go tej funkcji. Podobnie nie ma żadnego wpływu na
zgodność z prawem aktu odwołującego powoda ze stanowiska okoliczność, że
dzielił go okres około dwóch miesięcy od podjęcia uchwały o likwidacji placówki,
którą powód kierował. Jak trafnie podniosła strona skarżąca, do uprawnień sądu
pracy nie należy też kontrola działań organizacyjnych i ekonomicznych pracodawcy
co do ich zasadności, racjonalności, czy też konieczności (por. np. tezę IX uchwały
pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 27 czerwca 1985 r.,
III PZP 10/85, wytyczne dotyczące wykładni art. 45 Kodeksu pracy i praktyki
sądowej stosowania tego przepisu w zakresie zasadności wypowiedzenia umowy o
pracę zawartej na czas nieokreślony, OSNCP 1985 nr 11, poz. 164, wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 27 listopada 1997 r., I PKN 401/97, OSNAPiUS 1999 nr 18,
poz. 577, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2005 r., II PK 208/04, LEX nr
603763, czy wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2006 r., I PK 50/06, Prawo
Pracy 2006 nr 12), wobec czego o niezgodności z prawem odwołania powoda ze
stanowiska nie może w żadnym razie świadczyć to, że strona pozwana mogła, jak
to określił Sąd odwoławczy, zamiast „konstrukcji zastosowanej w uchwałach
nr XX/257/2013 i XX/258/2013 dokonać utworzenia Ośrodka Dokształcania i
Doskonalenia Zawodowego w S. i włączenia go do Zespołu Szkół
Ponadgimnazjalnych w S.” Sposób przeprowadzenia zmian organizacyjnych należy
bowiem do wyłącznych kompetencji organu mającego uprawnienia do ich
dokonania, a ocenie sądu pracy podlega tylko to, czy zmiany te miały charakter
10
rzeczywisty i czy uzasadniały czynności dokonane przez pracodawcę w odniesieniu
do stosunku pracy danej osoby. W okolicznościach faktycznych sprawy nie budzi
wątpliwości, że Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych, którym kierował powód, został
zlikwidowany, a że z przyczyn wskazanych wyżej, tę likwidację uznać należało za
szczególnie uzasadniony przypadek umożliwiający odwołanie powoda ze
stanowiska dyrektora w rozumieniu art. 38 ust. 1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty,
kasacyjny zarzut naruszenia tego przepisu podlegał uwzględnieniu.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 39815
§ 1 k.p.c. i
art. 39821
w związku z art. 108 § 2 k.p.c.).