I CNP 37/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-03-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CNP 37/14
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi M. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 30 września 2013 r., wydanego w sprawie
z powództwa M. P.
przeciwko Miastu W.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lutego 2015 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 30 września 2013 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację
powódki M. P. w sprawie przeciwko Miastu W., dotyczącej powództwa o ustalenie.
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego orzeczenia
wniosła powódka wskazując, że jest ono sprzeczne z 14 ust. 4 pkt 2 i 6 ustawy
z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i o zmianie Kodeksy cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 ze zm.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Wśród wymagań tych mieści się uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c.). Jego spełnienie sprowadza się do złożenia oświadczenia, że szkoda
wystąpiła, oraz wskazania jej rodzaju i rozmiaru (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, Biul. SN 2005, nr 10, s. 14
oraz z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.). Obowiązkiem skarżącego
jest ponadto uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, a więc wykazanie jej przy
użyciu dowodów lub innych środków, niespełniających wymagań wynikających
z przepisów o postępowaniu dowodowym (art. 243 k.p.c.).
Skarżąca w niniejszej sprawie powołała się co prawda na to, że została jej
wyrządzona szkoda, jednak w żadnym stopniu nie podjęła nawet próby
uprawdopodobnienia jej zaistnienia. Samo gołosłowne stwierdzenie, że szkoda
nastąpiła nie może być wystarczające. Skarżąca wskazała co prawda na
konieczność uiszczania odszkodowania za korzystanie z cudzej nieruchomości nie
wskazała jednak z kolei wysokości poniesionej rzekomo szkody.
W myśl art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzuca skargę niespełniającą
wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. Wypełniając dyspozycję tego przepisu,
Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie ze skargi M. P. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 30 września 2013 r., wydanego w sprawie
z powództwa M. P.
przeciwko Miastu W.
o ustalenie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 25 lutego 2015 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 30 września 2013 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił apelację
powódki M. P. w sprawie przeciwko Miastu W., dotyczącej powództwa o ustalenie.
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wskazanego orzeczenia
wniosła powódka wskazując, że jest ono sprzeczne z 14 ust. 4 pkt 2 i 6 ustawy
z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie
gminy i o zmianie Kodeksy cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 ze zm.).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Wśród wymagań tych mieści się uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody,
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt
4 k.p.c.). Jego spełnienie sprowadza się do złożenia oświadczenia, że szkoda
wystąpiła, oraz wskazania jej rodzaju i rozmiaru (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05, Biul. SN 2005, nr 10, s. 14
oraz z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl.). Obowiązkiem skarżącego
jest ponadto uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, a więc wykazanie jej przy
użyciu dowodów lub innych środków, niespełniających wymagań wynikających
z przepisów o postępowaniu dowodowym (art. 243 k.p.c.).
Skarżąca w niniejszej sprawie powołała się co prawda na to, że została jej
wyrządzona szkoda, jednak w żadnym stopniu nie podjęła nawet próby
uprawdopodobnienia jej zaistnienia. Samo gołosłowne stwierdzenie, że szkoda
nastąpiła nie może być wystarczające. Skarżąca wskazała co prawda na
konieczność uiszczania odszkodowania za korzystanie z cudzej nieruchomości nie
wskazała jednak z kolei wysokości poniesionej rzekomo szkody.
W myśl art. 4248
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy odrzuca skargę niespełniającą
wymagań określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. Wypełniając dyspozycję tego przepisu,
Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji.