III KK 377/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:06-03-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II KK 213/09
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 377/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
SSN Włodzimierz Wróbel
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga
w sprawie M. D.
ukaranego z art. 77 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 marca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść ukaranego
od wyroku Sądu Rejonowego w C.
z dnia 28 lutego 2014 r.
uchyla zaskarżony wyrok w części orzeczenia o karze i w tym
zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w C.
UZASADNIENIE
Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia 28 lutego 2014 r.,
sygn. akt … 730/13, M. D. uznany został za winnego popełnienia zarzucanego mu
czynu polegającego na tym, że ”w dniu 11 lipca 2013 r. w S. woj. L. nie zachował
zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu zwierząt gospodarczych poprzez
2
nietrzymanie ich na uwięzi”, tj. wykroczenia określonego w art. 77 k.w. i za to
ukarany karą grzywny w wysokości 400 zł.
Wyrok ten w całości, na korzyść ukaranego, zaskarżył – wniesioną na
podstawie art. 110 § 1 k.p.k. kasacją – Rzecznik Praw Obywatelskich. Zarzucił
powyższemu orzeczeniu „rażące i mające istotny wpływ na jego treść, naruszenie
przepisu prawa materialnego, to jest art. 77 Kodeksu wykroczeń, polegające na
błędnym jego zastosowaniu, albowiem Sąd Rejonowy orzekł wobec obwinionego
M. D. karę grzywny w wysokości 400 złotych, to jest w wysokości powyżej górnej
granicy ustawowego zagrożenia karą, bowiem za wykroczenie przewidziane w tym
przepisie, można orzec karę grzywny do 250 złotych albo karę nagany”. W oparciu
o tak sformułowany zarzut wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu
Rejonowego w C. i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Trafny jest podniesiony przez Rzecznika Praw Obywatelskich pod adresem
wyroku sądu meriti zarzut rażącego naruszenia prawa materialnego – art. 77 k.w.,
tak bowiem należy potraktować orzeczenie o ukaraniu M. D. karą grzywny w
wysokości 400 złotych w sytuacji, gdy górna granica sankcji za tego rodzaju
wykroczenie określona został przez ustawodawcę na 250 złotych. Ukaranie karą
przekraczającą przewidziany w ustawie próg miało przy tym – co oczywiste –
istotny wpływ na treść orzeczenia, skutkowało bowiem dolegliwością, której
ukarany ponieść nie powinien.
Implikowało to wydanie przez Sąd Najwyższy orzeczenia kasatoryjnego, z
tym, że wyłącznie w zakresie orzeczenia o karze. Wprawdzie skarżący w pisemnej
kasacji zadeklarował, że wyrok Sądu Rejonowego zaskarża w całości, wnosząc
również o taki zakres jego uchylenia, nie ulega jednak wątpliwości, że zarówno z
treści zarzutu kasacyjnego, jak też uzasadnienia skargi wynika, iż autor kasacji
upatruje naruszenia przepisów prawa wyłącznie w orzeczeniu kary grzywny
przekraczającej granicę wskazaną w art. 77 k.w., a więc w rzeczywistości skarży
przedmiotowy wyrok tylko w części rozstrzygnięcia o karze i taki też mógł być –
zob. art. 536 k.p.k. – zakres w jakim zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu. Należy
przypomnieć, że zakres zaskarżenia powinien być dekodowany nie tylko w oparciu
o deklarację jej autora dotyczącą tej kwestii, ale także w oparciu o treść zarzutów
3
kasacyjnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2009 r., II KK
213/09, LEX nr 532377). Zarzut sformułowany przez Rzecznika Praw
Obywatelskich w niniejszej sprawie, co jest oczywiste i co zauważono wyżej,
ogranicza się natomiast jedynie do kwestii wymiaru kary.
Procedując powtórnie w zakresie w jakim nastąpiło przekazanie (art. 442 § 1
k.p.k.) sąd a quo prawidłowo określi wobec obwinionego wymiar kary, której
wysokość mieścić się będzie w granicach przewidzianych sankcją art. 77 k.w.
Kierując się powyższym orzeczono, jak w wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 marca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
SSN Włodzimierz Wróbel
Protokolant Anna Korzeniecka-Plewka
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga
w sprawie M. D.
ukaranego z art. 77 k.w.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 marca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść ukaranego
od wyroku Sądu Rejonowego w C.
z dnia 28 lutego 2014 r.
uchyla zaskarżony wyrok w części orzeczenia o karze i w tym
zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w C.
UZASADNIENIE
Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia 28 lutego 2014 r.,
sygn. akt … 730/13, M. D. uznany został za winnego popełnienia zarzucanego mu
czynu polegającego na tym, że ”w dniu 11 lipca 2013 r. w S. woj. L. nie zachował
zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu zwierząt gospodarczych poprzez
2
nietrzymanie ich na uwięzi”, tj. wykroczenia określonego w art. 77 k.w. i za to
ukarany karą grzywny w wysokości 400 zł.
Wyrok ten w całości, na korzyść ukaranego, zaskarżył – wniesioną na
podstawie art. 110 § 1 k.p.k. kasacją – Rzecznik Praw Obywatelskich. Zarzucił
powyższemu orzeczeniu „rażące i mające istotny wpływ na jego treść, naruszenie
przepisu prawa materialnego, to jest art. 77 Kodeksu wykroczeń, polegające na
błędnym jego zastosowaniu, albowiem Sąd Rejonowy orzekł wobec obwinionego
M. D. karę grzywny w wysokości 400 złotych, to jest w wysokości powyżej górnej
granicy ustawowego zagrożenia karą, bowiem za wykroczenie przewidziane w tym
przepisie, można orzec karę grzywny do 250 złotych albo karę nagany”. W oparciu
o tak sformułowany zarzut wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu
Rejonowego w C. i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Trafny jest podniesiony przez Rzecznika Praw Obywatelskich pod adresem
wyroku sądu meriti zarzut rażącego naruszenia prawa materialnego – art. 77 k.w.,
tak bowiem należy potraktować orzeczenie o ukaraniu M. D. karą grzywny w
wysokości 400 złotych w sytuacji, gdy górna granica sankcji za tego rodzaju
wykroczenie określona został przez ustawodawcę na 250 złotych. Ukaranie karą
przekraczającą przewidziany w ustawie próg miało przy tym – co oczywiste –
istotny wpływ na treść orzeczenia, skutkowało bowiem dolegliwością, której
ukarany ponieść nie powinien.
Implikowało to wydanie przez Sąd Najwyższy orzeczenia kasatoryjnego, z
tym, że wyłącznie w zakresie orzeczenia o karze. Wprawdzie skarżący w pisemnej
kasacji zadeklarował, że wyrok Sądu Rejonowego zaskarża w całości, wnosząc
również o taki zakres jego uchylenia, nie ulega jednak wątpliwości, że zarówno z
treści zarzutu kasacyjnego, jak też uzasadnienia skargi wynika, iż autor kasacji
upatruje naruszenia przepisów prawa wyłącznie w orzeczeniu kary grzywny
przekraczającej granicę wskazaną w art. 77 k.w., a więc w rzeczywistości skarży
przedmiotowy wyrok tylko w części rozstrzygnięcia o karze i taki też mógł być –
zob. art. 536 k.p.k. – zakres w jakim zaskarżony wyrok podlegał uchyleniu. Należy
przypomnieć, że zakres zaskarżenia powinien być dekodowany nie tylko w oparciu
o deklarację jej autora dotyczącą tej kwestii, ale także w oparciu o treść zarzutów
3
kasacyjnych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2009 r., II KK
213/09, LEX nr 532377). Zarzut sformułowany przez Rzecznika Praw
Obywatelskich w niniejszej sprawie, co jest oczywiste i co zauważono wyżej,
ogranicza się natomiast jedynie do kwestii wymiaru kary.
Procedując powtórnie w zakresie w jakim nastąpiło przekazanie (art. 442 § 1
k.p.k.) sąd a quo prawidłowo określi wobec obwinionego wymiar kary, której
wysokość mieścić się będzie w granicach przewidzianych sankcją art. 77 k.w.
Kierując się powyższym orzeczono, jak w wyroku.