V CSK 593/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 593/14
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa M. Z.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej we W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 lipca 2013 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 25 lipca 2013 r.,
powołał się na naruszenie przez ten sąd przepisów postępowania cywilnego oraz
przepisów prawa materialnego. Jednakże w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazał tylko na oczywistą jej zasadność w
zakresie naruszenia przepisów postępowania. Zwolniło to Sąd Najwyższy od
badania zasadności przyjęcia skargi kasacyjnej w zakresie zarzutów
materialnoprawnych. Jeśli chodzi o zarzuty procesowe, powód ograniczył się do
stwierdzenia, że są one oczywiście zasadne, nie wskazując jednak bliżej, na czym
ma polegać „oczywistość” zasadności skargi kasacyjnej. Nie przedstawił również
argumentów wykazujących, że rzeczywiście skarga jest oczywiście uzasadniona
(por. w związku z tym postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r.,
II CZ 28/06, nie publ.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
POSTANOWIENIE
Dnia 30 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Karol Weitz
w sprawie z powództwa M. Z.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej we W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 30 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 25 lipca 2013 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
2
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Cel wymagania przewidzianego w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być wobec tego
osiągnięty tylko przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze
publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej
pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach Sąd
Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania.
W niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania. Powód, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 25 lipca 2013 r.,
powołał się na naruszenie przez ten sąd przepisów postępowania cywilnego oraz
przepisów prawa materialnego. Jednakże w uzasadnieniu wniosku o przyjęcie
skargi kasacyjnej do rozpoznania wskazał tylko na oczywistą jej zasadność w
zakresie naruszenia przepisów postępowania. Zwolniło to Sąd Najwyższy od
badania zasadności przyjęcia skargi kasacyjnej w zakresie zarzutów
materialnoprawnych. Jeśli chodzi o zarzuty procesowe, powód ograniczył się do
stwierdzenia, że są one oczywiście zasadne, nie wskazując jednak bliżej, na czym
ma polegać „oczywistość” zasadności skargi kasacyjnej. Nie przedstawił również
argumentów wykazujących, że rzeczywiście skarga jest oczywiście uzasadniona
(por. w związku z tym postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r.,
II CZ 28/06, nie publ.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).