Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KZ 32/15
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marek Pietruszyński
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 26 maja 2015 r., w sprawie z
wniosku oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego W. R. o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. z
dnia 26 sierpnia 2014 r., zażalenia oskarżyciela posiłkowego subsydiarnego na
zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego
w K. z dnia 23 marca 2015 r., o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania
p o s t a n o w i ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
W. R. subsydiarny oskarżyciel posiłkowy złożył osobisty wniosek o
wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Okręgowego w K. z dnia 26 sierpnia 2014 r., w którym wniósł o ustanowienie dla
niego adwokata z urzędu. Zarządzeniem z dnia 28 stycznia 2015., z uwagi na
trudną sytuację majątkową subsydiarnego oskarżyciela posiłkowego, został
wyznaczony mu adwokat z urzędu dla sporządzenia i podpisania wniosku o
wznowienie postępowania lub wskazania braku podstaw do wznowienia
postępowania. Wyznaczony adwokat pismem z dnia 23 lutego 2015 r.
poinformował Sąd o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie
postępowania karnego. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 25 lutego 2015 r.
oskarżyciel subsydiarny został wezwany do usunięcia - w terminie 7 dni - braku
formalnego wniosku o wznowienie przez sporządzenie go i podpisanie przez
2
adwokata z wyboru lub radcę prawnego, pod rygorem odmowy przyjęcia wniosku.
W uzasadnieniu zarządzenie podniesiono, że z uwagi na informację przekazaną
przez adwokata ustanowionego z urzędu o braku podstaw do wznowienia
postępowania, nie zostanie oskarżycielowi, zgodnie z jego żądaniem, wyznaczony
kolejny adwokat z urzędu, gdyż w tym postępowaniu uzyskał już profesjonalną
pomoc prawną przez zawodowego pełnomocnika. Subsydiarny oskarżyciel
posiłkowy w wyznaczonym terminie braku nie uzupełnił. W związku z tym,
zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku.
Na to zarządzenie zażalenie wniósł subsydiarny oskarżyciel posiłkowy,
domagając się wznowienia postępowania. W uzasadnieniu zażalenia podniósł, że
od wielu lat nie może uzyskać od skorumpowanego wymiaru sprawiedliwości
sprawiedliwego rozstrzygnięcia w sprawie karnej wszczętej na podstawie jego
subsydiarnego aktu oskarżenia, jak też w sprawie innych przestępstw popełnionych
na jego szkodę. Zarzucił też dyspozycyjność adwokatowi wyznaczonemu dla niego
z urzędu w celu rozważenia istnienia podstaw do wznowienia postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie jest zasadne. Zgodnie z treścią przepisu art. 545 § 2 k.p.k.
wniosek o wznowienie postępowania, o ile nie pochodzi od prokuratora, powinien
być sporządzony i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Subsydiarny
oskarżyciel posiłkowy wezwany do uzupełnienia braku w postaci sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie przez profesjonalnego pełnomocnika, braku tego
nie uzupełnił, wobec czego słusznie odmówiono przyjęcia jego osobistego wniosku
o wznowienie postępowania. Analiza informacji przekazanej Sądowi przez
adwokata ustanowionego dla oskarżyciela z urzędu w celu rozważenia istnienia
podstaw do wznowienia postępowania, nie daje podstawy do potwierdzenia zarzutu
oskarżyciela o dyspozycyjności tego adwokata. Odnosząc się do stwierdzeń
skarżącego o popełnieniu przez organy wymiaru sprawiedliwości czynów
zabronionych w związku z postępowaniem karnym zainicjowanym subsydiarnym
aktem oskarżenia, które jego zdaniem mogły mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia,
wskazać należało, że czyny te, aby stać się podstawą wznowienia postępowania
sądowego zakończonego prawomocnym orzeczeniem, muszą być ustalone
prawomocnym wyrokiem skazującym, chyba że orzeczenie takie nie może zapaść
3
z powodu przyczyn wskazanych w art. 17 § 1 pkt 3 -11 lub w art. 22 k.p.k. Wniosek
o wznowienie powinien wskazywać wyrok skazujący lub orzeczenie zapadłe w
postępowaniu karnym stwierdzające niemożność wydania wyroku skazującego.
Takiego orzeczenia skarżący w tej sprawie nie przedstawił.
Z tych względów postanowiono jak na wstępie.