IV KZ 38/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-05-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K …/13 II Kz …/14
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 38/15
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie G. B.
po rozpoznaniu zażalenia oskarżyciela prywatnego R. M.
na zarządzenie zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […]
z dnia 25 marca 2015 r.
w przedmiocie odmowy przyjęcia osobistego wniosku oskarżyciela prywatnego
o wznowienie postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w T. sygn. akt II K …/13,
zakończonej postanowieniem Sądu Okręgowego w T. z dnia 23 kwietnia 2014 r.
sygn. akt II Kz …/14
na podstawie art. 437 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku oskarżyciela
prywatnego R. M. o wznowienie postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w T.
sygn. akt II K …/13. Podstawą odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania był brak sporządzenia i podpisania tego pisma procesowego przez
adwokata.
Rozstrzygnięcie to zaskarżył oskarżyciel prywatny R. M. kwestionując
działania dotychczasowego pełnomocnika z urzędu i domagając się wyznaczenia
kolejnego adwokata mającego reprezentować jego interesy w czynnościach
zmierzających do wznowienia postępowania. Jednocześnie, skarżący podniósł, że
2
prawidłowo usprawiedliwiał nieobecność na tych posiedzeniach sądów obu
instancji, na których zapadły niekorzystne dla niego decyzje procesowe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie oskarżyciela prywatnego R. M. nie mogło zostać uwzględnione
przede wszystkim z przyczyn natury formalno-procesowej. Przypomnieć trzeba, że
stosownie do dyspozycji art. 545 § 2 k.p.k. wniosek o wznowienie postępowania (o
ile nie pochodzi od prokuratora) jest objęty przymusem adwokackim. Oznacza to
bezwzględny obowiązek sporządzenia i podpisania tego pisma procesowego przez
adwokata lub radcę prawnego, który to nakaz ustawowy ogranicza również Sąd
Najwyższy i – poza wypadkami działania z urzędu (wynikającymi z okoliczności
przewidzianych w art. 439 § 1 k.p.k.), a taki w tej sprawie nie zachodzi – nie
zezwala na badanie sprawy w wyniku indywidualnej inicjatywy stron procesowych.
W tej sprawie to wymaganie nie zostało spełnione albowiem pełnomocnik
wyznaczony z urzędu do zbadania akt i sporządzenia opinii w przedmiocie istnienia
podstaw do wznowienia postępowania, wypowiedział się w tej kwestii negatywnie.
Nie wykazano także, aby zaistniały podstawy do wyznaczenia oskarżycielowi
prywatnemu kolejnego pełnomocnika z urzędu.
Istnienie wskazanej powyżej przeszkody formalnej oraz jej efekt procesowy,
a także brak ujawnionych przesłanek uzasadniających działanie z urzędu,
uniemożliwiają ustosunkowanie się do argumentów skarżącego dotyczących
istnienia ewentualnych dokumentów mających zmierzać do usprawiedliwienia
nieobecności oskarżyciela w toku czynności procesowych, będącej przyczyną
prawomocnego umorzenia postępowania w stosunku do G. B. Jedynie na
marginesie tej kwestii trzeba zauważyć, że autor zażalenia sam przyznaje, iż w
rzeczywistości nie dostarczył sądowi zaświadczenia wystawionego przez lekarza
sądowego, a tym samym nie zostało spełnione wymaganie określone w art. 117 § 2
k.p.k. w zw. z § 2a tego przepisu. Tymczasem, należyte – w rozumieniu tych
przepisów – usprawiedliwienie nieobecności wymaga przedstawienia organowi
procesowemu zaświadczenia potwierdzającego niemożność wzięcia przez stronę
udziału w czynności, spełniającego szczególne warunki formalne. Nie może zatem
ograniczać się do samego zawiadomienia o nieobecności i żądania odroczenia
rozprawy lub posiedzenia.
3
Niezależnie jednak od powyższego, a także bez względu na to, czy
podniesiona okoliczność mieści się w ogóle wśród podstaw wznowienia
postępowania, podkreślić należy, że wobec tego, iż skarżący nie wykazał, aby
zakwestionowane zarządzenie dotknięte było jakąkolwiek wadą natury faktycznej
lub prawnej, należało postanowić, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 26 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Przemysław Kalinowski
w sprawie G. B.
po rozpoznaniu zażalenia oskarżyciela prywatnego R. M.
na zarządzenie zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […]
z dnia 25 marca 2015 r.
w przedmiocie odmowy przyjęcia osobistego wniosku oskarżyciela prywatnego
o wznowienie postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w T. sygn. akt II K …/13,
zakończonej postanowieniem Sądu Okręgowego w T. z dnia 23 kwietnia 2014 r.
sygn. akt II Kz …/14
na podstawie art. 437 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku oskarżyciela
prywatnego R. M. o wznowienie postępowania w sprawie Sądu Rejonowego w T.
sygn. akt II K …/13. Podstawą odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania był brak sporządzenia i podpisania tego pisma procesowego przez
adwokata.
Rozstrzygnięcie to zaskarżył oskarżyciel prywatny R. M. kwestionując
działania dotychczasowego pełnomocnika z urzędu i domagając się wyznaczenia
kolejnego adwokata mającego reprezentować jego interesy w czynnościach
zmierzających do wznowienia postępowania. Jednocześnie, skarżący podniósł, że
2
prawidłowo usprawiedliwiał nieobecność na tych posiedzeniach sądów obu
instancji, na których zapadły niekorzystne dla niego decyzje procesowe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie oskarżyciela prywatnego R. M. nie mogło zostać uwzględnione
przede wszystkim z przyczyn natury formalno-procesowej. Przypomnieć trzeba, że
stosownie do dyspozycji art. 545 § 2 k.p.k. wniosek o wznowienie postępowania (o
ile nie pochodzi od prokuratora) jest objęty przymusem adwokackim. Oznacza to
bezwzględny obowiązek sporządzenia i podpisania tego pisma procesowego przez
adwokata lub radcę prawnego, który to nakaz ustawowy ogranicza również Sąd
Najwyższy i – poza wypadkami działania z urzędu (wynikającymi z okoliczności
przewidzianych w art. 439 § 1 k.p.k.), a taki w tej sprawie nie zachodzi – nie
zezwala na badanie sprawy w wyniku indywidualnej inicjatywy stron procesowych.
W tej sprawie to wymaganie nie zostało spełnione albowiem pełnomocnik
wyznaczony z urzędu do zbadania akt i sporządzenia opinii w przedmiocie istnienia
podstaw do wznowienia postępowania, wypowiedział się w tej kwestii negatywnie.
Nie wykazano także, aby zaistniały podstawy do wyznaczenia oskarżycielowi
prywatnemu kolejnego pełnomocnika z urzędu.
Istnienie wskazanej powyżej przeszkody formalnej oraz jej efekt procesowy,
a także brak ujawnionych przesłanek uzasadniających działanie z urzędu,
uniemożliwiają ustosunkowanie się do argumentów skarżącego dotyczących
istnienia ewentualnych dokumentów mających zmierzać do usprawiedliwienia
nieobecności oskarżyciela w toku czynności procesowych, będącej przyczyną
prawomocnego umorzenia postępowania w stosunku do G. B. Jedynie na
marginesie tej kwestii trzeba zauważyć, że autor zażalenia sam przyznaje, iż w
rzeczywistości nie dostarczył sądowi zaświadczenia wystawionego przez lekarza
sądowego, a tym samym nie zostało spełnione wymaganie określone w art. 117 § 2
k.p.k. w zw. z § 2a tego przepisu. Tymczasem, należyte – w rozumieniu tych
przepisów – usprawiedliwienie nieobecności wymaga przedstawienia organowi
procesowemu zaświadczenia potwierdzającego niemożność wzięcia przez stronę
udziału w czynności, spełniającego szczególne warunki formalne. Nie może zatem
ograniczać się do samego zawiadomienia o nieobecności i żądania odroczenia
rozprawy lub posiedzenia.
3
Niezależnie jednak od powyższego, a także bez względu na to, czy
podniesiona okoliczność mieści się w ogóle wśród podstaw wznowienia
postępowania, podkreślić należy, że wobec tego, iż skarżący nie wykazał, aby
zakwestionowane zarządzenie dotknięte było jakąkolwiek wadą natury faktycznej
lub prawnej, należało postanowić, jak na wstępie.