Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Wiesława Kruczkowska

Protokolant: Marta Sokołowska

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy H. I.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o wznowienie wypłaty

na skutek odwołania H. I.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 17 września 2012 roku Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i uznaje H. I. nadal za częściowo okresowo niezdolną do pracy oraz wznawia jej wypłatę renty tego tytułu od 12 lutego 2013 roku na okres do 30 września 2013 roku.

Sygn. akt VU 1600/12

UZASADNIENIE

H. I. zaskarżyła decyzję (...) Oddział w B. z dnia
17 września 2012 roku o odmowie przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(...) Oddział w B. w odpowiedzi na odwołanie wnosił o jego oddalenie, bowiem komisja lekarska orzeczeniem z dnia 07 września 2012 roku nie stwierdziła u skarżącej dalszej niezdolności do pracy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Decyzją z dnia 10 lutego 2011 roku ZUS przyznał H. I. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 26 stycznia 2011 roku
na okres do 30 września 2011 roku. Następną decyzją wypłata świadczenia była przedłużona na dalszy okres do 30 września 2012 roku. W dniu 10 sierpnia 2012 roku H. I. złożyła wniosek o ponowne ustalenie uprawnień. Zarówno lekarz orzecznik jak i komisja lekarska ZUS nie stwierdzili u wnioskodawczyni dalszej niezdolności do pracy. Wobec powyższego zaskarżoną decyzją ZUS odmówił przywrócenia prawa do renty.

Odwołanie było zasadne. W świetle opinii biegłych sądowych lekarzy właściwych specjalistów (neurologa, rehabilitanta i medycyny pracy) wnioskodawczyni jest nadal częściowo niezdolna do pracy, okresowo do 30 września 2013 roku. Zdaniem biegłych stan zdrowia skarżącej nie uległ poprawie. Rozpoznano chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego z dyskopatią wielopoziomową szyjną – 3 poziomy i l –s na dwóch poziomach, z silnie wyrażonymi objawami korzeniowymi rozciągowymi, z istotnym upośledzeniem funkcji układu ruchu, stan po leczeniu operacyjnym dyskopatii l-s na 2 – poziomach fenestracji po stronie lewej z odbarczeniem elementów nerwowych w kanale kręgowym, zaburzenia adaptacyjne, typ depresji, nadciśnienie tętnicze, kamice nerkową, stan po cholecystektomii laparoskopowej i otyłość. Odwołująca wymaga leczenia neurologicznego i rehabilitacyjnego. Praca na stanowisku sprzątaczki, którą wykonuje wnioskodawczyni jest pracą z przewagą wysiłku fizycznego, średnio-ciężką, wymagającą sprawności obu rąk, chodzenia, schylania się, podnoszenia i noszenia ciężarów. W obecnym stanie zdrowia nie może ona wykonywać pracy fizycznej wymagającej schylania się, podnoszenia i noszenia ciężarów, powinna prowadzić oszczędzający tryb życia. Biegły z zakresu medycyny pracy stwierdził, że rozpoznane schorzenia narządu ruchu w znacznym stopniu upośledzają sprawność organizmu i możliwość pracy zarobkowej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Obie opinie należało uznać za całkowicie wiarygodne, bowiem zostały sporządzone przez lekarzy specjalistów adekwatnych do rozpoznanych schorzeń, po badaniu i wszechstronnej ocenie dostępnej dokumentacji medycznej, a także zostały szczegółowo, rzeczowo
i przekonująco uzasadnione zarówno w opiniach podstawowych jak i uzupełniających.

Odwołująca się na rozprawie w dniu 26 czerwca 2013 roku zgodziła się z opiniami biegłych sądowych. Natomiast pełnomocnik organu rentowego podtrzymał stanowisko zawarte w piśmie z dnia 29 kwietnia 2013 roku i wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu neurologii oraz o uzupełnienie opinii przez biegłego z zakresu medycyny pracy.

W ocenie Sądu wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu neurologii oraz dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłej z zakresu medycyny pracy nie zasługiwał na uwzględnienie albowiem biegli posiadają szeroką wiedzę i kwalifikacje, co do oceny schorzeń posiadanych przez wnioskodawczynię i ich wpływu na niezdolność do pracy. Ponadto są specjalistami w swoich dziedzinach o wieloletnim doświadczeniu zawodowym i orzeczniczym. Biegli szczegółowo i przekonująco uzasadnili swoje stanowisko orzecznicze.

Należało zatem, wobec istnienia w dalszym ciągu częściowej niezdolności do pracy wznowić wnioskodawczyni wypłatę świadczenia na dalszy okres wskazany przez biegłych i orzec jak w sentencji wyroku zgodnie z art. 57 ust. 1 i art. 135 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z FUS oraz art. 477 ¹⁴ § 2 kpc.

Z uwagi na fakt, że H. I. pobierała do dnia 11 lutego 2013 roku przez 182 dni wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy i zasiłek chorobowy (k:63 – świadectwo pracy) należało wznowić wypłatę od 12 lutego 2013 roku zgodnie z art. 100 ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.