Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 lipca 2015r.

Sąd Rejonowy w Siedlcach VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Semeniuk

Protokolant: st. sekr. sąd. Jolanta Skibniewska

w obecności oskarżyciela – ----

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 17 lipca 2014 roku; 06 listopada 2014 roku i 09 lipca 2015 roku w S.

sprawy 1) T. A. syna S. i K. z domu L., urodzonego (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 15.12.2013 roku około godz. 19.05 w S. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując pojazdem m-ki S. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i bezpiecznego odstępu od pojazdu m-ki V. o nr rej. (...) znajdującego się po lewej stronie doprowadzając do zderzenia

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

2) A. D. syna R. i R. z domu P., urodzonego (...) w S.

obwinionego o to, że:

w dniu 15.12.2013 roku około godz. 19.05 w S. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym ul. (...) spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób, że kierując pojazdem m-ki V. o nr rej. (...) nie zachował szczególnej ostrożności i bezpiecznego odstępu od pojazdu m-ki S. o nr rej. (...) znajdującego się po prawej stronie doprowadzając do zderzenia

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego T. A. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za czyn ten na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 300 (trzysta) złotych;

II.  obwinionego A. D. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 86 § 1 kw i za czyn ten na podstawie art. 86 § 1 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 100 (sto) złotych;

III.  zasądza od obwinionego A. D. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 100 (stu) złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania;

IV.  zasądza od obwinionego T. A. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 731 (siedemset trzydzieści jeden) złotych tytułem wydatków postępowania.

Sygn. akt VII K 189/14

UZASADNIENIE

W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 15 grudnia 2013 roku ok. godz. 19-ej w S. na skrzyżowaniu o ruchu okrężnym tj. ulicy (...) miała miejsce kolizja drogowa. T. A. kierował pojazdem S. (...) zaś A. D. kierował samochodem V. (...) / pasażerami tego samochodu byli E. F. (1) , D. G. /.Kierowca S. (...) jako pierwszy wjechał na skrzyżowanie bliżej krawędzi ronda ,zaś kierowca V. (...) wjechał bliżej wewnętrznej krawędzi ronda.

Obaj kierowcy zmierzali w stronę skrzyżowania ulicy (...), obydwaj mieli zamiar opuszczenia ronda na drugim zjeździe. Na rondzie kierujący S. T. A. nie sygnalizując tego manewru - zmienił tor jazdy i wjechał na tor ruchu V. doprowadzając do kolizji pojazdów.

Powyższe ustalenia faktyczne poczyniono w oparciu o częściowe wyjaśnienia T. A. /k 49,88/, A. D. /k 50,11,88v/, zeznania P. K. /k 51, 12v/, J. I. /k 51v/, D. G. / k19,52/, E. F. (1) /k 16v, 62v/, opinię biegłego ds. ruchu drogowego J. P. /k 71-79/, protokół oględzin /k 2,3/oraz zapis na płycie CD /k 26/.

Obwiniony T. A. na rozprawie wyjaśnił /k 49/ ,że wjechał na rondo od strony ulicy (...), w kierunku centrum miasta. Zajął pas zewnętrzny. Na wysokości pierwszego zjazdu w ulicę (...) został uderzony w tył pojazdu tj zarysowano mu lewy tylny błotnik ,lewe tylne drzwi. Obaj kierowcy zatrzymali się na środku ronda pomiędzy pierwszym i drugim zjazdem. Dodał ,że kiedy był już na rondzie zauważył po swojej lewej stronie ,że na rondo wjechał samochód V. (...). Jego zdaniem kierowca V. myślał ,ze on będzie zjeżdżał w pierwszy zjazd a nie w drugi dlatego doszło do zderzenia.

Sąd zważył co następuje :

Wyjaśnienia T. A. zasługują na wiarę tylko w tym aspekcie ,gdy nie kwestionuje on faktu ,że uczestniczył on w kolizji i jaki było usytuowanie jego pojazdu w chwili wjazdu na rondo.

Jednakże materiał dowody w sprawie w postaci zeznań A. D., pasażerów jego pojazdu w korelacji z opinią biegłego pozwalają na ustalenie ,że wersja podawana przez kierowcę V. iż T. A. zajechał mu drogę na rondzie jest wiarygodna, rzeczowa i pozwala na obalenie linii obrony obwinionego A..

Natomiast wyjaśnienia A. D. który nie przyznaje się do winy są w ocenie Sądu jedynie linią obrony. Opinia biegłego wskazuje ,że A. D. także naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, tym niemniej jego wina za spowodowanie kolizji jest znacznie mniejsza aniżeli wina T. A..

A. D. przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym / k 11/nie przyznał się do zarzutu. Wyjaśnił ,ze kiedy wjechał samochodem V. (...) na rondo , zajął pas bliżej środka .W tym czasie kierowca S. nie jechał swoim zewnętrznym pasem tylko zjechał bliżej środka ronda i w ten sposób zajechał mu drogę. Na rozprawie wyjaśnił /k 50-50v/, że na wysokości pierwszego zjazdu z ronda kierowca S. zjechał na środek ronda,gdy go zauważył to zaczął hamować ale kierujący S. zaczepił swoim tyłem o przód V. (...).

Świadek E. F. (2) była pasażerem samochodu V. (...). Stwierdza on ,że oba pojazdy wjechały na rondo niemalże równocześnie- Passat znajdował się z lewej strony a S. z prawej strony ronda. W pewnym momencie samochód S. bez sygnalizowania manewru zjechał na ich wewnętrzny pas ruchu i zaczepił tylnym lewym nadkolem o przedni prawy zderzak V. (...).

Podobnej treści zeznanie składa świadek D. G. ,który siedział obok kierowcy tj. obok A. D..

P. K. jest funkcjonariuszem policji. Dokonał on rozpytania uczestników zdarzenia. Stwierdza on ,że kierujący samochodem S. oświadczył iż trzymał się prawej krawędzi jezdni , natomiast kierujący V. trzymał się środka ronda .Elementy ze zderzenia znajdowały się na środku szerokości ronda .Kierowca i pasażerowie V. jednoznacznie oświadczali ,ze pojazd S. zajechał im drogę ,natomiast kierujący V. oświadczył ,ze to samochód S. uderzył go w tył pojazdu. Drugi z funkcjonariuszy - J. I. nie podaje szczegółów zdarzenia które zaobserwował po przybyciu na miejsce . Potwierdza on ,że czynności wykonywał na miejscu zasadniczo P. K..

Wobec dwóch wersji zdarzenia wątpliwości rozwiewa dowód z opinii biegłego ds. ruchu drogowego inż. J. P.. Opinia ta stwierdza ,że za bardziej prawdopodobną można uznać wersję podawaną przez A. D. i pasażerów jego samochodu z której wynika ,że kierujący S. /tj T. A./ zmieniając tor jazdy wjechał na tor ruchu V., doprowadzając do kolizji .Natomiast A. D. -kierowca V. -jadąc po rondzie bez wyznaczonych pasów ruchu powinien był się powstrzymać od manewru wyprzedzania S. , nie mając możliwości upewnienia się co do zmierzonego toru jazdy wyprzedzanego pojazdu , tym samym unikając kolizji.

Należy zwrócić uwagę ,że oba pojazdy wjechały na skrzyżowanie niemalże równocześnie / jak relacjonują to pasażerowie V. (...)/ i chociaż obszar ronda nie był oznakowany znakami poziomymi, to jeżeli obaj uczestnicy ruchu jechaliby przy skrajnych krawędziach jezdni -to do kolizji by nie doszło,

Sąd podziela opinię biegłego w tym zakresie ,że mając na względzie zakres i charakter uszkodzeń pojazdów tj. wyrwany zderzak przedni i zarysowany lewy błotnik przedni V. oraz uszkodzony tylna lewa strona S. oraz ich tory jazdy, za bardziej prawdopodobną można uznać wersję zdarzenia /przedstawianą przez obwinionego A. D./ ,że to kierujący S. /tj. T. A./ zmienił tor jazdy zajeżdżając drogę kierującemu V.. W tej sytuacji to zachowanie T. A. doprowadziło do sytuacji kolizyjnej .

W tej sytuacji Sad uznał ,że to T. A. głównie ponosi winę za spowodowanie kolizji .

Kierujący V. /tj. A. D./ jadąc po rondzie bez wyznaczonych pasów ruchu powinien był się powstrzymać od manewru wyprzedzania S., nie mając możliwości upewnienia się co do zamierzonego toru jazdy wyprzedzanego pojazdu , tym samym mógłby uniknąć kolizji.

Biorąc pod uwagę tak zebrany materiał dowodowy , w tym głównie rzeczową i fachową opinię biegłego ds. ruchu drogowego Sad uznał ,ze obaj kierowcy swoim zachowanie wypełnili znamiona art. 86 § 1 kw, tj. naruszyli zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i nie zachowali szczególnej ostrożności poruszając się w ruchu okrężnym, przy czym znacznie większy stopień winy ponosi za spowodowanie kolizji obwiniony T. A.. To właśnie stopień winy był główną przyczyną wymierzenia temu obwinionemu kary grzywny w kwocie 300 złotych zaś wobec A. D. kary grzywny jedynie w kwocie 100 złotych. Tak wymierzona kara jest łagodna ale też wdroży obu obwinionych do przestrzegania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym aby nie stwarzali oni zagrożenia dla siebie samych i innych uczestników ruchu .

Ponadto w myśl art. 118 § 1 kpw Sąd obciążył obu obwinionych opłatami od kary oraz zryczałtowanymi wydatkami postępowania . Jednakże biorąc pod uwagę stopień winy T. A. za spowodowanie kolizji, na podstawie art. 118 § 3 kpw Sąd obciążył tylko T. A. kosztami opinii biegłego, która wynosiła 631 złotych.

Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w wyroku.