Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Wójcik-Wojnowska

Protokolant: Edyta Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2015 roku w Szczecinie, na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy M. S.

przeciwko A. G.

o wydanie

I.  nakazuje pozwanej A. G., aby wydała powódce Gminie M. S. lokal użytkowy położony w S. przy ul. (...) w piwnicy obejmujący na rysunku k. 14 akt niniejszej sprawy (który to rysunek stanowi integralną część rozstrzygnięcia) pomieszczenia oznaczone jako sala sprzedaży o powierzchni 43,3 m ² oraz sala sprzedaży o powierzchni 26,4 m ² – w stanie wolnym,

II.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2 600 zł (dwa tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1295/14

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 grudnia 2014 roku Gmina M. S. wniosła o nakazanie pozwanej A. G., aby opróżniła i wydała powódce w stanie wolnym od osób i rzeczy lokal przy ul. (...) oraz zasądzenie od pozwanych na rzecz powódki kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazała, że jest właścicielką wskazanego lokalu, który pozwana użytkowała na podstawie umowy najmu, wypowiedzianej w 2008 r. Mimo braku tytułu do spornego lokalu pozwana dotąd nie wydała go powódce.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa. Wskazała, że z lokalu nie korzysta, a dokonane w nim za zgodą pozwanej przebudowy uniemożliwiają wydanie go bez ingerencji w prawo własności pozwanej, której lokal sąsiaduje ze spornym lokalem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka jest właścicielem lokalu użytkowego położonego w S. przy ul. (...) w piwnicy, wskazanego na rysunku k. 14 akt, obejmującego pomieszczenia oznaczone jako sala sprzedaży o powierzchni 43,3 m2 oraz sala sprzedaży o powierzchni 26,4 m2. Lokal ten pozwana wynajmowała od powódki na podstawie umowy najmu, zawartej w 1991 r. na czas nieokreślony, z 3-miesięcznym terminem wypowiedzenia i zmienianej kolejnymi aneksami.

Niesporne, nadto umowa k. 7-10, aneks k. 13, karta ewidencyjna k. 11, rysunki k. 11v, 14

Pismem z 14 października 2008 r. powódka wypowiedziała ww. umowę z zachowaniem 3-miesięcznego terminu wypowiedzenia.

Dowód: pismo k. 20

Przyczyną wypowiedzenia był spór stron co do tego, czy wykonana przez pozwaną adaptacja lokalu, polegająca na zmianie wejścia do niego w taki sposób, że klatka schodowa lokalu powódki częściowo mieściła się w lokalu stanowiącym własność pozwanej piętro wyżej, została wykonana za zgodą powódki, czy też nie.

Dowód: decyzja k. 16, pisma k. 18-19v, 20v, 54,55

Powódka wzywała pozwaną do przywrócenia stanu poprzedniego w lokalu i wydania go powódce. Pozwana odmawiała, wskazując, że przebudowa nastąpiła za zgodą właściciela lokalu, a obecnie nie jest możliwe takie rozdzielenie powierzchni zajmowanych przez pozwaną, by mogła ona zrealizować żądanie powódki.

Dowód: pisma k. 21, 22, 23v

W notatce służbowej z 11.10 2013 r. oraz piśmie z 6.11.2013 r. wskazano, że do spornego lokalu dostęp jest wyłącznie przez otwór drzwiowy zablokowany tymczasowo skrzydłem drzwiowym – z korytarza do pomieszczeń piwnicznych, gdyż zejście z ulicy zostało zamurowane i wskazano prace konieczne do wykonania. Pozwana nie wyraziła zgody na udostępnienie lokalu w sposób proponowany przez powódkę.

Dowód: notatka k. 24, rysunki k. 25-26, pismo k. 27, 28

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Jego podstawę prawną stanowi art. 675. § 1 k.c., który stanowi, że po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie niepogorszonym. Nadto uprawnienie powódki do żądania zwrotu lokalu wynika z art. 222 k.c., niespornym jest, że powódka jest właścicielką lokalu. Art. 222. § 1 k.c. stanowi, że właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Zawarcie przez strony umowy najmu i jej literalna treść nie były sporne. Przedmiot najmu nie został dostatecznie jasno sprecyzowany w umowie i załączonych rysunkach, jednak pozwana wyjaśniła na rozprawie, co było przedmiotem najmu, a pełnomocnik powoda potwierdził prawidłowość tego opisu, wobec czego szczegółowy opis lokalu, stanowiącego przedmiot umowy uznano za niesporny na podstawie złożonych przez strony zgodnych oświadczeń.

Pozwana nie podniosła żadnych argumentów, zmierzających do podważenia skuteczności wypowiedzenia umowy z 2008 r. Umowa była umową na czas nieoznaczony, a więc podlegającą wypowiedzeniu (art. 673 k.c.) W wypadku takiej umowy nie musi istnieć żaden szczególny powód do wypowiedzenia umowy, toteż w niniejszej sprawie nie ma potrzeby rozstrzygać kwestii, czy wypowiedzenie umowy było uzasadnione czy też nie. Innymi słowy, Sąd nie badał, która ze stron ma rację, jeśli idzie o legalność dokonanej przez pozwaną ingerencji w substancję lokalu, tym bardziej, że materiał dowodowy zaoferowany przez strony jest dalece niewystarczający, by tę kwestię rozstrzygać. Niewątpliwym natomiast jest, że pozwana nie legitymuje się obecnie żadnym skutecznym względem właściciela prawem do tego, aby użytkować lokal. Fakt, że lokal został przebudowany w taki sposób, iż jego klatka schodowa częściowo wchodzi w przestrzeń lokalu pozwanej, nie tworzy dla pozwanej prawa do dysponowania lokalem powódki. W szczególności trzeba zauważyć, że fizyczne połączenie ze sobą 2 nieruchomości nie prowadzi do utraty własności przez jednego z właścicieli ani do powstania współwłasności, jako że art. 193 k.c. dotyczy wyłącznie ruchomości ( art. 193 § 1: jeżeli rzeczy ruchome zostały połączone lub pomieszane w taki sposób, że przywrócenie stanu poprzedniego byłoby związane z nadmiernymi trudnościami lub kosztami, dotychczasowi właściciele stają się współwłaścicielami całości. Udziały we współwłasności oznacza się według stosunku wartości rzeczy połączonych lub pomieszanych. § 2. Jednakże gdy jedna z rzeczy połączonych ma wartość znacznie większą aniżeli pozostałe, rzeczy mniejszej wartości stają się jej częściami składowymi.)

Przedstawiona przez powódkę korespondencja wraz ze stanowiskiem pozwanej, zaprezentowanym na rozprawie, jest też wystarczająca do przyjęcia, że po wypowiedzeniu umowy nigdy nie doszło do przekazania lokalu powódce, nie może zatem odnieść skutku podniesiona przez pozwaną okoliczność, że nie korzysta z lokalu. Niewątpliwe lokal pozostaje w jej władaniu i sprzeciwia się ona wydaniu lokalu powódce, mimo braku tytułu do władania lokalem, wobec skutecznego wypowiedzenia umowy najmu.

Do powyższych rozważań należy dodać, że wyrok w niniejszej sprawie nie jest równoznaczny z nałożeniem na pozwaną obowiązku wykonania prac, które wskazano w notatce inspektora nadzoru z 11.10.2013 r. i piśmie kierowanym do 6 listopada 2013 r. Przedmiotem sprawy jest wyłącznie żądanie wydania powódce lokalu w stanie wolnym. Jak wynika ze wskazanych dokumentów i złożonych na rozprawie wyjaśnień pozwanej, lokal posiada wejście od strony piwnicy, zatem realizacja wyroku jest możliwa bez czynienia prac wskazanych w wymienionych dokumentach. Kwestia przywrócenia przez pozwaną lokalu do stanu z chwili zawarcia umowy nie była przedmiotem żądania powódki, a więc nie była też przedmiotem rozstrzygnięcia sądu.

Wobec powyższego żądanie pozwu uwzględniono w całości.

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.c. i § 9 pkt 3 w zw. z § 6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełn. pozwanej

3.  Z pismami lub za 30 dni