Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Górnik

Protokolant: Edyta Jurkowska,

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2015 roku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko P. C.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt XI GC 301/15

Sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Dnia 21 stycznia 2014 roku powódka (...) spółka akcyjna w W. wniosła przeciwko P. C. pozew o zapłatę kwoty 443,68 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty oraz złożyła wniosek o zasądzenie na rzecz powoda dalszych kosztów postępowania i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazała, że strony łączyła umowa leasingu, a pozwana nie dokonywała płatności w terminach określonych umową. Dochodzona przez powódkę kwota jest sumą skapitalizowanych odsetek liczonych od kwoty należności głównej w wysokości 41 523,71 zł od dnia 22 grudnia 2009 roku do dnia 20 stycznia 2010 roku.

Dnia 24 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powódki.

Dnia 3 stycznia 2015 roku pozwana złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty i wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu wskazała, że powódka nie wykazała, aby dochodzona należność była zasadna oraz zgłosiła zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

7 września 2008 roku powód (...) spółka akcyjna w W. zawarła z pozwaną P. C. umowę leasingu operacyjnego Nr (...), zgodnie z którą powódka jako podmiot finansujący zobowiązany był nabyć od dostawcy przedmiot leasingu opisany w umowie oraz oddać go pozwanej jako korzystającemu do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony. Pozwana jako korzystający była zobowiązana do zapłacenia powodowi w uzgodnionych ratach wynagrodzenia pieniężnego w wysokości: 663,59 CHF (tytułem okresowej opłaty leasingowej), zaś kwota wartości końcowej wynosiła 2 698,55 CHF. Pozwana nie dokonywała płatności w terminach. Dnia 19 sierpnia 2009 roku powódka skierowała do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 4 320,02 złotych, zakreślając termin płatności na dzień 28 sierpnia 2009 roku. Wobec bezskutecznego upływu terminu do uiszczenia zaległych opłat, powódka wypowiedziała umowę leasingu. Następnie pismem z dnia 30 listopada 2009 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 41 523,71 złotych, zakreślając termin płatności do dnia 21 grudnia 2009 roku.

Dowód:

-umowa leasingu operacyjnego z dnia 3 września 2008 roku, k. 6-8;

-wezwanie do zapłaty z dnia 19 sierpnia 2009 roku, k. 9;

-oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z dnia 9 września 2009 roku, k. 12

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Niesporna w sprawie była umowa łącząca strony i jej rozwiązania. Natomiast w zakresie żądania odsetek – które to żądanie stanowi przedmiot sprawy, wskazać należy, iż sama treść pozwu jest lakoniczna i niespójna z przedstawionymi dokumentami. Powód wskazuje bowiem, iż żąda odsetek od kwoty 41.523,71 zł – z dołączonego do pozwu rozliczenia wynika, iż jest to wartość odszkodowania umownego, powiększonego o odsetki i niezapłacone raty leasingowe. W treści uzasadnienia pozwu pada przy tym sformułowanie, że powód zagospodarował przedmiot umowy, nie wskazał jednak w jaki sposób i jaką sumę uzyskał. Przy czym wskazać trzeba, iż suma uzyskana z zagospodarowania przedmiotu leasingu miała pomniejszych należność żądana od pozwanej.

Niezależnie od powyższego pozwana podniosła skutecznie zarzut przedawnienia.

Przepisy regulujące umowę leasingu nie wprowadzają szczególnego uregulowania przedawnienia roszczeń wynikających z tejże umowy. Zastosowanie znajda przepisy ogólne Kodeksu cywilnego. Zgodnie z ogólną zasadą, którą wyraża art. 118 k.c., termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe wynosi trzy lata. Według tej reguły, niezależnie od charakteru długu głównego, ulega przedawnieniu roszczenie o odsetki za opóźnienie (tak np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2014 roku, sygn. akt I CSK197/13). Z treści uzasadnienia pozwu wynika, iż powód dochodzi odsetek od należności głównej, która nie została przez pozwaną zapłacona, a której wymagalność przypadka na 22 grudnia 2009 roku.

Roszczenia o odsetki za opóźnienie w zapłacie roszczenia głównego wynikającego z powyższej umowy przedawniają się w terminie wskazanym w art. 118 k.c. dla roszczeń o świadczenia okresowe, także w sytuacji, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w krótszym terminie – jednak nie później niż w chwili przedawnienia roszczenia głównego (por. uchwała SN z dnia 26 stycznia 2005 roku, OSNC 2005/9/149). Mając na uwadze twierdzenia pozwu roszczenie główne przedawniło się w grudniu 2012 roku. Los taki podzieliły też odsetki za opóźnienie.

Jedynie bowiem w przypadku, gdyby należność główna została przez pozwaną zapłacona – a takich twierdzeń żadna ze stron nie podnosiła – odsetki uzyskałyby byt niezależny i termin przedawnienia dla każdego dnia naliczania odsetek biegłby oddzielnie. Dodatkowo już tylko wskazać należy, iż również przy takim liczeniu terminu przedawnienia odsetki za ostatni żądany dzień tj. 20 stycznia 2010 roku przedawniłyby się 20 stycznia 2013 roku, przy czym powództwo wytoczono w styczniu 2014 roku.

Mając powyższe na względzie, orzeczono jak na wstępie.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda

3.  Z apelacją lub za 30 dni