Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2013r.

Sąd Okręgowy we Włocławku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Augustyniak

Protokolant: st. Protokolant sądowy Agnieszka Przystupa

po rozpoznaniu w dniu 12 lipca 2013r. we Włocławku na rozprawie

sprawy M. F.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W.

o rentę rolniczą

na skutek odwołania M. F.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W.

z dnia(...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2013 roku wnioskodawca M. F.wniósł do Sądu Okręgowego we Włocławku IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odwołanie od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P.Terenowej we W.z dnia (...), odmawiającej mu prawa do renty rolniczej.

W uzasadnieniu odwołania wnioskodawca wskazał, iż nie zgadza się z przedmiotową decyzją.

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego wniósł o oddalenie odwołania.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie podniósł, że decyzją wydaną w dniu 4 marca 2013 roku odmówiono wnioskodawcy prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Wniosek o ustalenie uprawnień do świadczenia rentowego został złożony w dniu 18 grudnia 2012 roku. Organ rentowy decyzję wydał na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 15 lutego 2013 roku, która nie stwierdziła trwałej lub okresowo całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu odwołania przywołano nadto treść art. 21 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 roku, Nr 50, poz. 291 z późn. zm.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. F.urodził się w dniu (...)roku.

Dowód: wniosek o rentę w aktach organu rentowego (...) k.-1.

W dniu 18 grudnia 2012 roku M. F. złożył w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej w A. wniosek o rentę rolniczą.

Dowód: wniosek o rentę w aktach organu rentowego (...) k.-1.

Orzeczeniem Lekarza Rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W. z dnia 19 stycznia 2013 roku nie uznano M. F. za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Wskazano, że wnioskodawca nie kwalifikuje się do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS. Uznano za niecelowe przekwalifikowanie zawodowe.

Dowód: orzeczenie Lekarza Rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W. z dnia 19 stycznia 2013 roku w aktach organu rentowego (...) k.-63-64.

W dniu 31 stycznia 2013 roku M. F. wniósł odwołanie od orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W. z dnia 19 stycznia 2013 roku.

Dowód: protokół w aktach organu rentowego (...) k.-66.

Orzeczeniem Komisji Lekarskiej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W. z dnia 15 lutego 2013 roku nie uznano M. F. za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym. Wskazano, że wnioskodawca nie kwalifikuje się do skierowania na rehabilitację leczniczą realizowaną przez KRUS. Uznano za niecelowe przekwalifikowanie zawodowe.

Dowód: orzeczenie Komisji Lekarskiej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W. z dnia 15 lutego 2013 roku w aktach organu rentowego (...) k.-71-72.

Decyzją Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia (...) M. F.odmówiono prawa do renty rolniczej na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 roku, Nr 50, poz. 291 z późn. zm.). W uzasadnieniu wskazano, cytując treść art. 21 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2008 roku, Nr 50, poz. 291 z późn. zm.), iż orzeczeniem z dnia 15 lutego 2013 roku komisja lekarska KRUS nie uznała M. F.za trwale lub okresowo całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym.

Dowód: decyzja Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 4 marca 2013 roku znak: (...) w aktach organu rentowego (...) k.-80.

M. F. nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym ponieważ nie utracił zdolności do osobistego wykonywania prac w gospodarstwie rolnym.

Dowód: opinia lekarska z dnia 8 maja 2013 roku k.-13.

Sąd zważył, co następuje:

Powyżej ustalony stan faktyczny Sąd oparł na materiale dowodowym zgromadzonym w trakcie trwania postępowania i ujawnionym na rozprawie, przede wszystkim w postaci dokumentów zebranych w aktach organu rentowego o nr (...). Przedmiotowy materiał Sąd uznał za rzetelny i wiarygodny. Strony bowiem w trakcie postępowania nie kwestionowały jego prawdziwości, a jedynie wyprowadzały z niego odmienne konkluzje o charakterze tak faktycznym jak i jurydycznym. Tym samym należy skonstatować, iż brak jest przesłanek by odmówić dokumentom zgromadzonym w aktach organu rentowego o nr (...) przymiotu wiarygodności. W konsekwencji przedmiotowy materiał, cechujący się wysoką wartością dowodową, pozwolił w znacznej części dokonać rekonstrukcji stanu faktycznego w niniejszej sprawie. W tym miejscu należy dodać, iż ustalenia co do stanu zdrowia wnioskodawcy Sąd Okręgowy we Włocławku poczynił w oparciu o sporządzoną w sprawie opinię biegłych, której analiza i ocena nastąpi w dalszej części rozważań.

W tym miejscu wskazać należy, iż spornym między stronami, i tym samym stanowiącym istotę przedmiotowego procesu, była ocena stanu zdrowia wnioskodawcy. M. F.faktycznie podważał wszak zasadność nie tyle decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia (...), ile będące jej podstawą orzeczenie komisji lekarskiej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P.Terenowej we W.z dnia 15 lutego 2013 roku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 roku, Nr 50, poz. 291 z późn. zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres (tj. co najmniej 20 kwartałów przypadających w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat lub jakikolwiek okres jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub choroby zawodowej – vide art. 21 ust. 2 pkt 5 i ust. 8 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników oraz art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników); jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym; całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu. Z kolei art. 21 ust. 5 omawianej ustawy konstatuje, iż za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (to właśnie ewentualne zaistnienie tej przesłanki, niezbędnej do przyznania renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, stanowi oś sporu pomiędzy wnioskodawcą a organem rentowym). Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym ( vide art. 21 ust. 6 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników), zaś za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym ( vide art. 21 ust. 7 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników).

Celem sprawdzenia prawidłowości kwestionowanych przez ubezpieczonego orzeczenia komisji lekarskiej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P. Terenowej we W. z dnia 15 lutego 2013 roku, i co za tym idzie ustalenia, czy M. F. jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jednolity: Dz. U. z 2008 roku, Nr 50, poz. 291 z późn. zm.), co uzasadniłoby roszczenie wnioskodawcy i w konsekwencji skutkowałoby uznaniem jego odwołania za zasadne, Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy: internisty i neurologa ( vide postanowienie Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 9 kwietnia 2013 roku k.-5).

Po przeprowadzeniu w dniu 8 maja 2013 roku badań internistycznego i neurologicznego, biegli wzmiankowanych specjalności rozpoznali u M. F. chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego bez zespołu bólowego i korzeniowego, zmiany zwyrodnieniowe lewego barku bez upośledzenia funkcji lewej kończyny, stan po artroskopii kolana lewego w 2009 roku z okresowym zespołem bólowym w wywiadzie i chorobę wrzodową żołądka jako choroby współistniejące, tj. nie powodujące wyłączenia lub znacznym stopniu obniżenia zdolności do wykonywania pracy. Biegli na podstawie wywiadu, badania przedmiotowego, analizy akt sprawy i dokumentacji medycznej stwierdzili, że M. F. nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym ponieważ ze względu na stan zdrowia nie ma przeciwwskazań do osobistego wykonywania niezbędnych prac w gospodarstwie rolnym (praca w wymuszonej pozycji, w różnych warunkach atmosferycznych, dźwiganie ciężarów, obsługa maszyn i urządzeń rolniczych, oprzęt zwierząt hodowlanych). Biegli wskazali, że choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa lędźwiowego przebiega bez zespołu bólowego korzeniowego. Zmiany zwyrodnieniowe lewego barku i stan po artroskopii kolana lewego z okresowym zespołem bólowym nie ograniczają w sposób istotny sprawności ruchowej tych stawów. W okresie zaostrzeń dolegliwości wymienionych schorzeń wnioskodawca może wymagać intensywniejszego leczenia w ramach czasowej niezdolności do pracy, ale obecnie jest zdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Biegli zgodzili się z orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 25 kwietnia 2012 roku. A zgodzili się z orzeczeniem lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 19 stycznia 2013 roku i orzeczeniem komisji lekarskiej KRUS z dnia 15 lutego 2013 roku ( vide opinia lekarska z dnia 8 maja 2013 roku k.-13).

Oceniając powyższą opinię pod względem dowodowym należy podkreślić, iż Sąd meriti uznał ją za mającą walor wiarygodności i prawidłowości, ergo mogącą stanowić podstawę orzekania. Przedmiotową opinię uznano za rzetelną albowiem nie doszukano się w niej jakichkolwiek cech subiektywizmu czy też prób dokonywani ocen które przynależą do wyłącznych kompetencji Sądu. Oceniana opinia sporządzona została w sposób wnikliwy i rzetelny, zgodny z wiedzą i doświadczeniem jej autorów – biegłych lekarzy specjalistów w zakresie chorób na jakie cierpi M. F.. Należy wskazać, iż przedmiotowa opinia charakteryzuje się jasnością, stanowiska w niej zawarte są pełne i wyczerpujące. Uwzględnia ona ponadto wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia okoliczności, w tym także całą zgromadzoną dotychczas dokumentację medyczną. Opinia jest logiczna i wewnętrznie spójna. Konsekwencją powyższego był fakt, iż Sąd w pełni podzielił wnioski płynące z analizowanej i ocenianej opinii biegłych i to na nich oparł swoje ustalenia w sprawie co do stanu zdrowia wnioskodawcy jak i jego wpływu na zdolność do osobistego wykonywania przez nią pracy w gospodarstwie rolnym.

Zatem należy stwierdzić, iż biegli powołani w niniejszej sprawie mocą sentencji postanowienia Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 9 kwietnia 2013 roku w sposób skuteczny procesowo jednoznacznie potwierdzili prawidłowość stanowiska komisji lekarskiej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P.Terenowej we W.zawartego w orzeczeniu z dnia 15 lutego 2013 roku, będącym faktyczną podstawą zaskarżonej decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia (...)

Kwestionowanie opinii biegłych przez wnioskodawcę w piśmie procesowym z dnia 18 czerwca 2013 roku (k.-24) należy uznać za jedynie bezzasadną z ową opinią polemikę, obarczoną subiektywnym nastawieniem strony postępowania, gołosłowne podważenie obiektywizmu biegłych. Zdaniem Sądu Okręgowego we Włocławku nie ma najmniejszych podstaw do podważenia stanowiska biegłych, uwzględniającego całą zgromadzoną dotychczas dokumentację medyczną, jako osób posiadającej wiadomości specjalne, których pozbawiona jest nie tylko strona, ale także i organ orzekający. W tym miejscu podkreślić należy, iż dowód z opinii biegłych jest specyficznym środkiem dowodowym, którego ocena przebiega według odmiennych, właściwych tylko dla tych opinii biegłych kryteriów. Przeprowadzana ocena dokonywana jest z punktu widzenia fachowości osób, które ją sporządziły, dokładności przeprowadzonych badań oraz trafności uzasadnienia w powiązaniu z wynikami badań (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2002r., V CKN 1354/00, LEX nr 77046; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 2000r., ICKN 1170/98, OSNC 2001/4/64).

Sąd nie dopuścił dowodu z kolejnej opinii biegłych z urzędu albowiem przedmiotem takiego dowodu miałyby być okoliczności już wyjaśnione – wpływ stanu fizycznego wnioskodawcy na ocenę jego zdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników. Dopuszczenie kolejnego dowodu z opinii biegłych zmierzałoby jedynie do bezzasadnego przedłużenia postępowania. W procesie dostatecznie bowiem wyjaśniono okoliczności sporne pomiędzy stronami. W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, iż Sąd nie znalazł najmniejszych podstaw do dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych, albowiem miał w tym kontekście na uwadze okoliczność, iż w opinii lekarskiej z dnia 8 maja 2013 roku kwestie sporne sprawy zostały wyjaśnione, w związku z czym nie było potrzeby prowadzenia dalszego postępowania dowodowego, które tylko narażałoby Skarb Państwa na dodatkowe koszty. Jak wynika z treści art. 286 kpc opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie „w razie potrzeby”. Wskazana potrzeba nie może być tylko wynikiem ewentualnego niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii, lecz musi być umotywowana konkretnymi uwagami i argumentami podważającymi jej miarodajność. W przeciwnym bowiem razie Sąd byłby zobligowany do powoływania kolejnych biegłych dopóty, dopóki nie złożona zostałaby opinia w pełni zadawalająca stronę dotychczas ją kwestionującą, co jest niedopuszczalne ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lutego 2003 roku, V CKN 1622/00, LEX nr 141384; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2002 roku, II CKN 639/99, LEX nr 53135).

Mając na uwadze powyższe rozważania, uznając decyzję Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego P.Terenowej we W.z dnia (...) za pozbawioną wad tak faktycznych jak i prawnych, na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzeczono jak w sentencji uzasadnianego wyroku. Nie stwierdzono bowiem żadnych podstaw do uwzględnienia odwołania wnioskodawcy.