Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta Biernat-Kalinowska

Sędziowie: SO Waldemar Pałka

SR del. do SO Jowita Sikorska (spr.)

Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Niedzielska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 roku w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletniej M. M. (1) reprezentowanej przez matkę A. Z.

przeciwko S. M.

o alimenty

na skutek apelacji małoletniej powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie

z dnia 16 czerwca 2015 roku

sygn. akt III RC 789/14

I.  Apelację oddala.

II.  Odstępuje od obciążenia powódki kosztami procesu za instancję odwoławczą.

sygn. akt: VI RCa 225/15

UZASADNIENIE

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. M. (1)- A. Z.pozwem wniesionym 29 października 2012 r., wniosła o zasądzenie od pozwanego S. M. na rzecz małoletniej alimentów w kwocie po 1200 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu podała, że strony mieszkają razem w domu matki powódki, jednak prowadzą odrębne gospodarstwa domowe. Do stycznia 2012 r. pozwany przekazywał matce małoletniej kwotę 2000 – 2500 zł miesięcznie na utrzymanie domu i dziecka. W lipcu i sierpniu 2012r. nie przekazał żadnych środków, zaś we wrześniu była to kwota 350 zł. We wrześniu 2012 r. A. Z. zmuszona była podjąć pracę zarobkową, ponieważ pozostała bez środków do życia. Jej średni dochód wynosił 1000 – 1200 zł miesięcznie. Koszty utrzymania domu kształtowały się na poziomie 2600 zł miesięcznie, w tym wydatki na spłatę kredytu w wysokości 1300 zł miesięcznie. Ponadto matka powódki ponosi koszty zakupu żywności w wysokości 800 zł oraz dojazdów do G. w kwocie 600 zł. Wskazane koszty nie obejmują niezbędnych kosztów utrzymania dzieci. A. Z. ma syna z poprzedniego związku, na którego otrzymuje alimenty wysokości 350 zł. Koszty utrzymania małoletniej M. określiła na kwotę 1200 zł. , w tym koszty przedszkola - 314 zł, zajęć z rytmiki - 40 zł, języka angielskiego - 20 zł, zajęć tanecznych -20 zł, basenu - 350 zł za semestr, ubezpieczenia - 28 zł za rok, jedzenia - 300 zł, opieki medycznej - 200 zł, ubrań, zabawek i rozrywki - 200 zł, rady rodziców - 70 zł i potrzeb grupy przedszkolnej - 50 zł. Pozwany ponosił wyłącznie koszty swojego utrzymania.

Pozwany S. M. uznał powództwo do kwoty po 400 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa ponad wskazaną kwotę. W uzasadnieniu podał, że dochodzona pozwem kwota przewyższa usprawiedliwione potrzeby małoletniej. Przyznał, że początkowo przekazywał A. Z. kwotę 2500 zł miesięcznie, jednak nie była to kwota na utrzymanie domu a jego wynagrodzenie za pracę, które matka małoletniej pożytkowała według własnego uznania. Niezależnie od przekazywanych środków pozwany samodzielnie ponosił koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, kupował jedzenie i spłacał kredyt zaciągnięty wspólnie przez konkubentów na budowę domu. Z początkiem lipca 2012 r. konkubinat ustał. A. Z., bez uzgodnienia z pozwanym, przeprowadziła się z małoletnią do O.. Po powrocie do wspólnego miejsca zamieszkania pozwany zaprzestał przekazywania środków utrzymania, ograniczając się do ponoszenia połowy kosztów utrzymania domu oraz połowy raty kredytu. Od września 2012 r. przekazuje na córkę kwotę 350 zł miesięcznie. Pozwany podał, że koszty utrzymania domu kształtują się na poziomie 3800 zł miesięcznie w sezonie grzewczym i 3200 zł w pozostałych miesiącach. Zaprzeczył jakoby jego dochód wynosił 7000 – 10000 zł miesięcznie. Podał, że z prowadzonej działalności osiąga różne dochody. W 2011 r. średni comiesięczny dochód wynosił 1600 zł, zaś w okresie od stycznia do października 2012 r. wynosił 6388,34 zł miesięcznie.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia M. M. (1) ur. (...) w S. jest córką A. Z. i S. M.. Rodzice małoletniej nie byli małżeństwem. Pozostawali ze sobą w związku nieformalnym. Poza małoletnią powódką A. Z. ma syna z poprzedniego związku – J. Z.. Rodzice małoletniej zaciągnęli wspólnie kredyt za budowę domu. Środki na zakup ziemi pochodziły od A. Z., która otrzymała je po sprzedaży mieszkania w O.. Kredyt został zaciągnięty w łącznej kwocie 500000 zł na 35 lat. Koszty utrzymania domu wynosiły 3200 – 3800 zł miesięcznie w zależności od pory roku. Ogół tych kosztów ponosił pozwany, ponieważ matka małoletniej nie pracowała.

Związek rodziców małoletniej ustał w lipcu 2012 r. A. Z., bez uzgodnienia z pozwanym, przeprowadziła się z małoletnią i synem do O.. Po powrocie do B. pozwany zaprzestał przekazywania matce małoletniej środków utrzymania, ograniczając się do ponoszenia połowy kosztów utrzymania domu oraz połowy raty kredytu. Od września 2012 r. pozwany przekazywał na córkę kwotę 350 zł miesięcznie.

Przed Sądem Rejonowym w Goleniowie toczyło się z udziałem rodziców małoletniej postępowanie w sprawie III Nsm 597/12 w przedmiocie ustalenia kontaktów S. M. z małoletnią M.. Postanowieniem z dnia 28 marca 2013 r. tamtejszy Sąd udzielił zabezpieczenia poprzez powierzenie pieczy nad małoletnią A. Z. w każdorazowym miejscu jej zamieszkania. Ponadto ustalono kontakty S. M. z małoletnią.

Postanowieniem z dnia 27 marca 2013 r. Sąd udzielił zabezpieczenia do czasu zakończenia postępowania w sprawie, poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej kwoty po 600 zł miesięcznie płatną za okres od 18 stycznia 2013 r. do końca marca 2013 r. z dołu, do 10 kwietnia 2013 r., zaś za okres od 01 kwietnia 2013 r. z góry do 10 dnia każdego miesiąca.

W tym czasie małoletnia wraz z matką i przyrodnim bratem mieszkali już w O..

Postanowieniem z dnia 06 grudnia 2013 r. w sprawie III Nsm 1121/13 Sąd Rejonowy w Olsztynie powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią jej matce, zaś ojcu ograniczył do prawa zasięgania informacji dotyczących dziecka, w tym miejsca wyjazdów dłuższych niż kilkudniowe poza miejsce zamieszkania małoletniej i czasowego pobytu jej ojca oraz współdecydowania o istotnych sprawach dziecka, w tym co do wyboru rodzaju placówki edukacyjnej, zajęć dodatkowych, praktyk religijnych, sposobu i miejsca leczenia oraz momentu rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego.

Małoletnia M. ma (...) lat, jest uczennicą publicznej szkoły podstawowej. Koszt wyprawki szkolnej oraz zakup biurka i krzesła wyniósł 1000 zł. Do niedawna małoletnia uczęszczała na zajęcia z harcerstwa płatne 10 zł za miesiąc oraz zajęcia na Uniwersytecie dla Dzieci. Obecnie nie korzysta z tych zajęć. Uczęszcza natomiast na nieodpłatne zajęcia dodatkowe. Wskazanym jest, aby małoletnia uczęszczała na basen, ponieważ ma płaskostopie. Koszt zajęć wynosi 280 zł za semestr. Małoletnia nie je obiadów w szkole, w związku z czym matka przygotowuje jej większe śniadanie. Koszt każdego z nich wynosi 10 zł. Koszt zakupu odzieży dla małoletniej wynosi około 150 zł miesięcznie.

A. Z. mieszka razem z dziećmi w wynajmowanym mieszkaniu przy ul. (...) w O., za które płaci 1100 zł miesięcznie. Ponadto ponosi opłaty związane z eksploatacją mieszkania wysokości około 500 zł. A. Z. ma wykształcenie wyższe ekonomiczne. Obecnie pracuje w firmie (...) Sp. z o.o. na 1/4 etatu z wynagrodzeniem 400 zł miesięcznie. Posiada 10% udziałów w firmie. Dodatkowo pomaga w firmie swojego ojca, który wspiera ją materialnie. Matka małoletniej użytkuje samochód służbowy marki K.. Koszt zakupu paliwa wynosi 600 zł miesięcznie. Przyrodni brat małoletniej ma obecnie (...) lat. Alimenty na jego rzecz ustalone zostały w kwocie 350 zł miesięcznie, jednak ojciec chłopca dobrowolnie przekazuje kwotę 500 zł miesięcznie. Ponadto płaci za obiady szkolne syna i jego zajęcia dodatkowe, co daję łączną kwotę 900 zł.

Do października 2014 r. dom w B. zajmowany był przez pozwanego. Właścicielem domu jest matka małoletniej. Obecnie dom jest wynajmowany za kwotę 2500 zł. Środki z tego tytułu zasilają budżet A. Z.. Wartość domu wynosi 600000 – 700000 zł. Rata kredytu na dom wynosi obecnie 2300 zł miesięcznie. Kredyt spłaca pozwany. A. Z. ma ponadto jeszcze jedną niezabudowaną działkę w B. o wartości około 30000 zł. Przeciwko A. Z. toczy się postępowanie z powództwa S. M. o zwrot nakładów w kwocie 610000 zł.

Pozwany obecnie mieszka w S. u swoich rodziców. Przekazuje im kwotę 300 zł miesięcznie tytułem udziału w kosztach utrzymania. Pracuje jako przedstawiciel handlowy w sieci (...), ale prowadzi własną działalność na zasadzie samozatrudnienia. W roku 2014 r. pozwany osiągnął dochód z prowadzonej działalności wysokości 10845,86 zł. Miesięcznie jest to kwota niespełna 1000 zł, ale z twierdzeń pozwanego wynika, że do dyspozycji ma on kwotę 3500 zł. Kredyt na dom pozwany spłaca z oszczędności, których ma jeszcze około 20000 zł. S. M. posiada samochód marki O. (...) rocznik 2010 o wartości 40000 zł. Samochód zakupiony był na firmę. Raty kredytu wliczane są w koszty. Pozwany korzysta z pomocy materialnej rodziny. Pozwany regularnie przekazuje środki zasądzone od niego na rzecz córki postanowieniem w przedmiocie zabezpieczenia.

Pozwany realizuje kontakty z małoletnią. Koszt dojazdu po małoletnią wynosi około 900 zł. Podczas pobytu małoletniej u ojca S. M. kupuje jej odzież, zabawki, a także zapewnia jej rozrywki. Podczas wakacji wyjeżdża z nią na wycieczki zagraniczne.

W oparciu o powyższe ustalenia Sąd Rejonowy w Olsztynie w wyroku z dnia 16 czerwca 2015 r. zasądził od pozwanego S. M. na rzecz małoletniej powódki M. M. (1) alimenty w wysokości po 600 zł. miesięcznie za okres od 18 stycznia 2013 r. i w kwocie po 700 zł. miesięcznie od 01 lipca 2015 r., w pozostałej części powództwo oddalił.

Sąd Rejonowy stwierdził, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe nie potwierdziło twierdzeń przedstawicielki ustawowej powódki, aby na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej konieczna była kwota po 1200 zł miesięcznie. Podkreślił, iż obowiązek łożenia na utrzymanie dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, a nie posiada przy tym majątku, który przynosiłby dochody, obciąża oboje rodziców. Obowiązek ten, choć równy, nie jest wszakże taki sam – zależy on zawsze od ocenianych indywidualnie możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z rodziców. Nadto w przypadku (...) letniego dziecka obowiązek matki nie może sprowadzać się już jedynie do osobistych starań o wychowanie i utrzymanie dziecka, ale musi mieć on również wymiar majątkowy. Matka małoletniej powinna zatem ponosić część wydatków związanych z utrzymaniem córki. Małoletnia i jej przyrodni brat uczęszczają obecnie do szkoły możliwe jest zatem zapewnienie im opieki świetlicy i podjęcie przez matkę powódki pracy w pełnym wymiarze godzin. Jednocześnie małoletnia jest dzieckiem zdrowym, nie uczęszcza na żadne płatne zajęcia pozalekcyjne dlatego określenie jej potrzeb na kwotę wskazywaną przez jej matkę jest zawyżone.

Jednocześnie ustalona wysokość alimentów pozostaje w granicach możliwości płatniczych pozwanego. W pierwszej kolejności wskazać należy, że pozwany mieszka obecnie u rodziców, co sprowadza jego koszty utrzymania do kwoty 300 zł miesięcznie przekazywanej im co miesiąc. Jego dochód faktycznie wynosi około 3500 zł. Przy czym nie bez znaczenia pozostaje fakt, że pozwany od około 2 lat samodzielnie spłaca kredyt zaciągnięty na budowę domu, który jest wyłączną własnością byłej partnerki. Kwota ta wynosi obecnie 2300 zł miesięcznie.

Sąd podzielił argumenty zawarte w uzasadnieniu postanowienia o zabezpieczeniu wskazujące na brak podstaw do zasądzenia alimentów za okres sprzed stycznia 2013r., albowiem strona powodowa nie wykazała istnienia niezaspokojonych potrzeb małoletniego z tego okresu.

Zasądzając od dnia 01 lipca 2015 r. alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie Sąd miał na względzie, że przy uwzględnieniu tożsamego udziału materialnego matki dziecka, taka kwota pozwoli w pełni zaspokoić usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki. Zdaniem Sądu, zasądzone alimenty są również adekwatne do możliwości zarobkowych pozwanego, które, w ocenie Sądu, są wyższe niż deklarowane w toku postępowania.

Sąd oddalając powództwo w pozostałym zakresie uznał je za nazbyt wygórowane. Sąd miał przy tym na względzie osobisty udział pozwanego w procesie wychowawczym córki, jak również fakt, iż podczas spotkań z małoletnią zaspokaja jej potrzeby bytowe i zapewnia jej różne formy rozrywki, których koszty ponosi samodzielnie.

Apelację od powyższego wyroku złożyła strona powodowa.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki A. Z. zaskarżyła wyrok w punkcie II w zakresie oddalającym powództwo za okres od 01 lipca 2012 r. do 17 stycznia 2013 r. oraz oddalające powództwo w zakresie dodatkowej kwoty po 100 zł. od lipca 2014 r. do lipca 2015 r. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia oraz naruszenie art. 233 Kpc poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego polegającą na przyjęciu, że zasądzona kwota 600 zł. od 01 lipca 2014 r. do 30 czerwca 2015 r. jest adekwatna do potrzeb małoletniej, gdy tymczasem małoletnia uczęszcza do szkoły już od września 2014 r., a tym samym już od 01 lipca 2014 r. wydatki na jej utrzymanie znacznie wzrosły, bowiem matka musiała ponieść koszt wyprawki do szkoły i urządzenia pokoju ucznia, a ponadto przyjęciu, że alimenty należą się od 18 stycznia 2013 r., gdy tymczasem strona powodowa wykazała, że pozwany od lipca 2012 r. do września 2012 r. nie łożył żadnych środków na utrzymanie córki, a matka powódki musiała pożyczać pieniądze od swoich rodziców, którą to pożyczkę obecnie systematycznie spłaca, natomiast od września 2012 r. pozwany przekazywał na utrzymanie córki jedynie po 350 zł., co nie pozwoliło na pełne zaspokajanie potrzeb małoletniej, ani nie zapewniło jej poziomu utrzymania adekwatnego do poziomu utrzymania pozwanego we wskazanym okresie. W oparciu o powyższe zarzuty strona wniosła o zamianę wyroku w punkcie II i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu apelacji wskazała, że skoro nie dysponowała w okresie od lipca 2012 r. odpowiednią kwotą na pokrycie kosztów utrzymania powódki, jej potrzeby były zaspokajane w minimalnym zakresie, zaś sam Sąd stwierdził, że powódka miała prawo do życia na poziomie na jakim żyją rodzice, zaś w tym okresie pozwany zarabiał ok. 6300 zł. miesięcznie. Sąd pominął całkowicie potrzeby małoletniego dziecka premiując niejako zachowanie pozwanego, który przez 2 miesiące w ogóle nie łożył na córkę, zaś następnie jedynie w ograniczonym zakresie. Sąd także nieprawidłowo ustalił, iż wyższy koszt utrzymania małoletniej powódki występuje dopiero od 01 lipca 2015 r. W toku postępowania strona powodowa wykazała, że od września 2014 r. powódka była uczennicą szkoły podstawowej, matka powódki poniosła koszt wyprawki oraz wyposażenia pokoju córki, łączny koszt wyniósł 1000 zł, pozwany w żadnym zakresie nie partycypował w tych kosztach, zaś skoro Sąd uznał, że koszt utrzymania dziecka uczącego się jest wyższy niż nieuczącego się powinien kwotę 700 zł zasądzić od 01 lipca 2014 r.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji, pełnomocnik pozwanego na rozprawie podniósł, że matka powódki wraz z dziećmi od lipca 2012 r. przebywała w O. bez zgody pozwanego, zaś po ich powrocie pozwany przekazywał na utrzymanie małoletniej powódki po 350 zł. miesięcznie, strony mieszkały razem, pozwany brał udział w wychowaniu małoletniego dziecka, ponadto płacił za przedszkole córki. Podniósł, iż małoletnia powódka poszła o rok wcześniej do szkoły bez zgody pozwanego. Wskazał, iż pożyczki od rodziców matki powódki są gołosłowne, zaś strona powodowa nie udowodniła, aby pozostały niezaspokojone potrzeby małoletniej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja strony powodowej jest bezzasadna.

Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego i wyciągnął właściwe wnioski w oparciu o istniejący stan faktyczny i obowiązujące przepisy. Sąd II instancji w pełni te ustalenia i wnioski podziela.

Analizując żądanie strony powodowej dotyczące zasądzenia alimentów zaległych za okres od lipca 2012 r. do stycznia 2013 r. należy w pierwszej kolejności przypomnieć, że z samego charakteru świadczeń alimentacyjnych wynika, iż ich celem jest dostarczanie środków do zaspokajania bieżących potrzeb osoby uprawnionej. Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów z 28 września 1949 r. w sprawie Wa C 389/49 /OSN 1951, poz. 60/ wyjaśnił, że „ dopuszczalne jest dochodzenie roszczeń alimentacyjnych za okres poprzedzający wytoczenie powództwa, /…/ o zaległe świadczenia okresowe z tytułu kosztów wychowania i utrzymania w przypadku, gdy pozostały niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże kosztów”. Powyższa uchwała zachowała aktualność w obecnym stanie prawnym, czemu dał wyraz Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 08 czerwca 1976 r. w sprawie III CRN 88/76 /OSNCP 1977, poz. 33/ „ z uwagi na charakter świadczeń alimentacyjnych przeznaczonych na bieżące utrzymanie osoby uprawnionej, domaganie się ich za okres poprzedzający wytoczenie powództwa może być uzasadnione tylko wówczas, gdy pozostają z tego okresu nie zaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże potrzeb./.../”.

Strona powodowa nie udowodniła, aby za okres od lipca 2012 do stycznia 2103 r. pozostały niezaspokojone potrzeby małoletniej powódki lub zobowiązania zaciągnięte przez matkę powódki od osób trzecich na pokrycie tych potrzeb. Twierdzenie powódki, iż zaciągnęła pożyczkę u rodziców na ten cel pojawiają się dopiero w ostatniej fazie postępowania, które toczyło się przez okres prawie trzech lat i nie zostały w żaden sposób udowodnione. Należy mieć także na uwadze, iż strona powodowa cały czas korzysta z pomocy rodziców, nawet aktualnie pomagając w firmie swojego ojca otrzymuje od niego wsparcie materialne, zaś w spornym okresie także sama korzystała z ich pomocy, jak również przez 2 miesiące mieszkała wraz z dziećmi u rodziców. Trudno w takiej sytuacji oddzielić pomoc świadczoną przez rodziców na rzecz matki powódki w zamian za świadczoną przez nią pracę, od pomocy na rzecz zaspokojenia potrzeb małoletniej powódki. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż w okresie od września 2012 r. do stycznia 2013 r. strony nadal mieszkała razem, wprawdzie nie prowadziły wspólnego gospodarstwa domowego, jednak pozwany pokrywał połowę kosztów utrzymania domu, w którym strony mieszkały wspólnie i spłacał połowę kredytu za dom, w tym okresie przekazywał także na utrzymanie powódki po 350 zł miesięcznie. Ponadto pozwany w okresie od września 2012 r. do listopada 2012 r. opłacał przedszkole małoletniej powódki w kwotach 2 razy po 314 zł i raz po 319,50 zł. /dowody w postaci przelewów bankowych za miesiące wrzesień, październik i listopad 2012 r. - karty 54-56 akt/. Tym samym pozwany oprócz przekazywanej kwoty alimentów po 350 zł. miesięcznie przyczyniał się do utrzymania powódki także opłacając część kosztów utrzymania domu, w którym mieszkała także powódka, opłacając przedszkole /niezależnie, czy robiła to także matka powódki/, jak również do czasu wyprowadzenia się, miał możliwość własnymi staraniami wypełniać część swojego obowiązku alimentacyjnego, która to możliwość odpadła w momencie, gdy w styczniu 2013 r. strona powodowa przeprowadziła się do O..

Odnosząc się do zarzutu strony powodowej dotyczącego niezasądzania na rzecz powódki kwoty o 100 wyższej tytułem alimentów za okres od 01 lipca 2014 r., to należy wskazać, iż Sąd Rejonowy nie stwierdził, aby wzrost kosztów utrzymania powódki uzależnił od pójścia przez małoletnią do szkoły. Ustalając alimenty na kwotę po 700 zł. miesięcznie, Sąd wziął pod uwagę ogólny wzrost potrzeb małoletniej powódki, nie tylko wynikając z realizowania obowiązku szkolnego, ale także związany z jej naturalnym rozwojem fizycznym i intelektualnym. W okresie poprzedzającym ten okres małoletnia miała przeciętne potrzeby dziecka w tym wieku, nie chodziła na żadne płatne zajęcia pozalekcyjne, nie chorowała, zaś zakup wyprawki czy wyposażenie pokoju związane z potrzebami szkolnymi dziecka matka małoletniej musiała uwzględniać wcześniej, albowiem pójście małoletniej do szkoły nie było zdarzeniem nagłym, tym samym należało odpowiednio zaplanować wydatki i uwzględnić je przy wydatkowaniu comiesięcznej kwoty alimentów. Jednocześnie należy brać pod uwagę, iż wyposażenie pokoju dziecka na potrzeby szkolnym jest jednorazowym wydatkiem na kilka lat, zaś zakup wyprawki szkolnej raz w roku. Nie bez znaczenia pozostaje także okoliczność, że cały czas w tym okresie pozwany także w sposób dodatkowy partycypował w kosztach utrzymania małoletniej córki, na co słusznie zwrócił uwagę Sąd I instancji, zapewniając małoletniej środki utrzymania podczas jej pobytów pod opieką ojca, czy fundując dodatkowe atrakcje jak np. wyjazd zagraniczny w okresie wakacji.

Z tych względów Sąd w oparciu o przepis art. 385 kpc oddalił apelację jako bezzasadną. O kosztach orzeczono na podstawie art. 102 Kpc w zw. z art. 108§1 Kpc mając na względzie niskie dochody strony powodowej i rodzinny charakter sprawy.