Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Krzaczyńska – Sobczak

Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Chojnacka

Przy udziale oskarżyciela publicznego xxx

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 28.04.2015 r., 9.06.2015 r., 4.09.2015 r., 10.09.2015 r., 6.10.2015 r. sprawy A. S., syna E. i K. z domu M., ur. (...) w W.

obwinionego o to, że :

w dniu 29.09.2014 r. około godziny 10:00 w miejscowości (...), umyślnie dokonał uszkodzenia metalowego słupka ogrodzeniowego w ten sposób, że przy użyciu ciągnika rolniczego wyrwał go wraz z fundamentem

tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw

orzeka:

  1. obwinionego A. S. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu i wydatki w tym zakresie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. VII W 1151/14

UZASADNIENIE

A. S. zamieszkuje w miejscowości (...), gmina C., bezpośrednim jego sąsiadem jest M. J. (1) zamieszkały na posesji oznaczonej numerem (...). Sąsiedzi od lat pozostają ze sobą w konflikcie.

Dowód: wyjaśnienia obwinionego A. S. k.- 5, 27, 69 odwr.

A. S. jest pracownikiem firmy (...). Obwiniony jest zatrudniony w w/w firmie w charakterze kierowcy. W dniu 29 września 2014 roku A. S. w godzinach 8:30- 16: 30 świadczył pracę, wykonywał trasę D.- Ł.- D. samochodem dostawczym o numerze rejestracyjnym (...). W trakcie pracy nie był w swoim miejscu zamieszkania.

Dowód: zaświadczenie z firmy (...) k.- 25

zeznania świadka A. K. k.- 47 odwr.

wykresówka tachografu k.- 24

wyjaśnienia obwinionego A. S. k.- 5, 27, 69 odwr.

opinia biegłego z zakresu mechaniki pojazdowej i ruchu drogowego k.- 67, 70

W dniu 29 września 2014 roku M. J. (1) zgłosił dyżurnemu K. w P. interwencje w związku ze zniszczeniem słupka ogrodzeniowego na swojej posesji w miejscowości (...). Na miejsce wysłany został patrol z Komisariatu Policji w W. w składzie młodszy aspirant K. W.. Przybyły na miejsce funkcjonariusz poinformował M. J. (2) o konieczności zgłoszenia się do jednostki policji celem złożenia protokolarnego zawiadomienia o popełnieniu wykroczenia.

Dowód: pismo Komisariatu Policji w W. k.- 41

W nieustalonym okresie czasu do dnia 29 września 2014 roku nieustalona osoba uszkodziła metalowy słupek ogrodzeniowy o wysokości 180 cm znajdujący się na nieruchomości należącej do M. J. (2). Wartość szkody poniesionej przez pokrzywdzonego wynosi 139 złotych.

Dowód: protokół oględzin k.- 7

opinia rzeczoznawcy k.- 36

A. S. ma 45 lat, legitymuje się zawodowym wykształceniem, z zawodu jest rolnikiem. Obwiniony jest rozwiedziony, ma dwoje dzieci w wieku 18 i 20 lat, które pozostają na jego utrzymaniu. A. S. utrzymuje się z pracy zarobkowej i pracy w gospodarstwie rolnym, z czego uzyskuje miesięcznie dochody odpowiednio 1500 złotych i 200 złotych.

Dowód: dane osobopoznawcze k.- 27

Obwiniony nie był dotychczas karany.

Dowód: dane o karalności k.- 8

A. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że nie dokonał zarzucanego mu czynu, był wówczas w pracy. Na potwierdzenie tego ma tarczkę z tachografu wyjętą z ciężarówki i zaświadczenie od pracodawcy, że wówczas był w pracy. Tym samochodem z którego okazał tarczkę tachografu tylko on się poruszał, czasami szef, ale tylko sporadycznie. Wyjaśnił, że jest bezpośrednim sąsiadem pokrzywdzonego. Sąsiad od kilku lat nie odzywa się do niego. Widział, że słupek w ogrodzeniu pokrzywdzonego jest uszkodzony. W dniu zdarzenia z nikim się nie widział, nie rozmawiał. Nie widział się tego dnia z pokrzywdzonym. Być może pokrzywdzony sam sobie ten słupek uszkodził. Nie rozmawiał tego dnia z policjantem. To są pierwsze takie zarzuty pod jego adresem. Dodał też, że wartość szkody określona przez pokrzywdzonego jest błędna. Na rozprawie w dniu 06 października 2015 roku obwiniony wyjaśnił, że w dniu zdarzenia wyjechał z D., to jest z siedziby firmy. Mieszka w T. to jest w odległości 8- 10 kilometrów od firmy. Wyjechał około godziny ósmej z D. do Ł.. W tym dniu zwoził towar z firmy na magazyn, to było za Ł., okolice Z.. Dojechał do miejscowości D., ominął bokiem Ł.. Jechał bocznymi drogami i wjechał od strony B.. D. to było jedyne miejsce które tego dnia odwiedził w ramach pracy. Był tam 3- 4 godziny. Czekał aby zrzucili mu to co przywiózł. Około godziny 14:00 wyjechał z D. i kierował się w stronę D.. W D. było około godziny 16.00, może po 16.00. To był koniec jego pracy w tym dniu, z D. pojechał do domu.

Dowód: wyjaśnienia obwinionego A. S. k.- 5, 27, 69 odwr.

Sąd rejonowy dokonał następującej oceny zgromadzonego materiału dowodowego i zważył co następuje:

Sąd, po przeprowadzeniu analizy wyjaśnień obwinionego i skonfrontowaniu ich z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami tak osobowymi jak i dokumentacyjnymi, bez nadawania któremukolwiek w nieuzasadniony sposób uprzywilejowanej pozycji nad innymi, uznał, że wyjaśnienia złożone przez A. S. w kluczowych kwestiach zasługują na przydanie im waloru wiarygodności. Sąd dokonując powyższej oceny oparł się przede wszystkim na porównaniu wyjaśnień obwinionego, zestawieniu ich z zeznaniami pokrzywdzonego, świadków i rzeczowym materiałem dowodowym. Oskarżony spójnie i w logiczny sposób opisał okoliczności i przebieg dnia 29 września 2014 roku, kiedy to- zdaniem pokrzywdzonego- miał dokonać około godziny 10:00- 10: 30 uszkodzenia ciągnikiem rolniczym słupka ogrodzeniowego należącego do M. J. (2). Relacja obwinionego została pozytywnie zweryfikowana nie tylko zeznaniami A. K.- pracodawcy A. S., który potwierdził, że w/w tego dnia wykonywał pracę w godzinach 8: 30- 16: 30 realizując jako kierowca trasę D.- Ł.- D., jego matki K. S., która potwierdziła również że syn był wówczas w pracy, ale także zapisami wykresówki tachografu, zanalizowanymi przez biegłego z zakresu mechaniki pojazdowej i ruchu drogowego. I tak relacja A. S. odnośnie wykonywanej trasy, jego lokalizacji w miejscu i czasie w dniu zdarzenia, została poddana weryfikacji przez wskazanego wyżej biegłego. Z odczytu wykresówki tachografu dokonanego przez biegłego wynika, że w dniu zdarzenia, o godzinie 8: 15, założono wykresówkę do urządzenia, początek jazdy przypadł obwinionego na godzinę 8: 35. W okresie od godziny 8: 35 do 9: 45 zarejestrowano jazdę z zatrzymaniami i krótkotrwałymi postojami, następnie od godziny 9: 40 do 12: 04 odbywał się postój, od godziny 12: 04 do 12: 06 występuje rejestracja jazdy z tzw prędkościami manewrowymi, w tym przypadku nieprzekraczającymi 40 km/h. Od 12:06 od 13: 20 zarejestrowano postój, następnie od 13: 20- 13: 21 jazdę z prędkościami manewrowymi, od 13: 21 do 14: 12 postój, następnie od 14: 12 do 16: 20 jazdę z postojem w okresie od 14: 35 do 14: 51 oraz od 15: 13 do 15: 50. Odczyt wykresówki tachografu znajdującego się w pojeździe kierowanym przez obwinionego w dniu zdarzenia koresponduje z jego relacją odnośnie drogi którą pokonał realizując swoje obowiązki zawodowe. I tak dla zobrazowania powyższej okoliczności wskazać należy, że jak wynika z wyjaśnień, obwiniony około godziny 8:00 wyjechał z D. do miejscowości D., około godziny 14: 00 wyjechał z D. to jest miejscowości położonej za Ł. w okolicy Z. i kierował się z powrotem do D., gdzie był na miejscu około godziny 16:00. Na miejscu w D. był około 3- 4 godzin, czekał tam na rozładunek towaru. Przy czym jechał bocznymi drogami, omijając w ten sposób Ł.. Nadto stwierdzić należy, że przebieg zarejestrowany na wykresówce to jest 103 km jest zgodny z relacją obwinionego odnośnie trasy, którą tego dnia pokonał. Tymczasem według pokrzywdzonego, A. S. miał dokonać uszkodzenia jego słupka ogrodzeniowego w godzinach 10:00- 10: 30, a więc w czasie, kiedy- co wynika z jego wyjaśnień pozytywnie zweryfikowanych zeznaniami A. K., opinią ustną biegłego dokonującego odczytu wykresówki tachografu pochodzącej z pojazdu, obwiniony przebywał poza miejscem swojego zamieszkania, a dokładnie był już na miejscu rozładunku w miejscowości D., gdzie wykonywał swoje obowiązki pracownicze. W tym miejscu odnieść się należy do kwestii przyjazdu na miejsce zdarzenia patrolu Policji po zgłoszeniu interwencji przez M. J. (2). Zakładając na potrzeby niniejszych rozważań, że A. S. był w miejscu swojego zamieszkania, dokonał uszkodzenia słupka ogrodzeniowego sąsiada jeżdżąc ciągnikiem, nie było żadnego racjonalnego uzasadnienia, aby przybyły już na miejsce zdarzenia funkcjonariusz Policji nie porozmawiał ze wskazanym sprawcą wykroczenia, tym bardziej, że był on na miejscu, „niejako na wyciągnięcie ręki”, jak wynika z zeznań pokrzywdzonego. Za przypisaniem obwinionemu winy i sprawstwa odnośnie zarzucanego mu czynu nie mogą stanowić wystarczającego dowodu zeznania M. J. (2). Za takim stanowiskiem przemawia kilka czynników, o czym szerzej niżej. I tak dokonując oceny zeznań pokrzywdzonego traktować należy je z ostrożnością z uwagi na wieloletni konflikt sąsiedzki występujący pomiędzy obwinionym a oskarżycielem posiłkowym. Utrwalone wzajemne sąsiedzkie pretensje nakazują tym większą powściągliwość w ocenie wskazanych depozycji, zważywszy, że nie było innych świadków zdarzenia. Wskazany przez oskarżyciela M. K. przyznał, że nie widział zdarzenia, a więc tego jak A. S. miałby wjeżdżać w ogrodzenie M. J. (2). Co do obecności obwinionego na miejscu zdarzenia, to świadek w swoich zeznaniach nie jest konsekwentny, stwierdzając raz kategorycznie, że nie widział obwinionego przed przyjazdem policji, po czym jego pewność w tej kwestii nie jest już taka oczywista, czego wyrazem jest stwierdzenie, że chyba go wówczas nie widział. Sąd pozytywnie ocenił zeznania J. K., z tym, że nie mają one znaczenia dla dokonania ustaleń faktycznych w sprawie, bowiem jak przyznał świadek nie było go wówczas w miejscu zamieszkania z uwagi na pobyt u córki w G..

Opinia biegłego z zakresu mechaniki pojazdowej i ruchu drogowego na okoliczność odczytu wykresówki tachografu, jako pełna, logiczna, wewnętrznie niesprzeczna, stanowi w ocenie sądu pełnowartościowy materiał dowodowy. Powyższe wymogi spełnia również w ocenie sądu opinia biegłego rzeczoznawcy na okoliczność ustalenia wartości szkody poniesionej przez M. J. (2).

Zdaniem sądu nie sposób kwestionować źródła dowodowego będącego udokumentowaniem czynności procesowej takiej jak protokół oględzin rzeczy, powstał on bowiem zgodnie z normami przepisanymi w kodeksie postępowania karnego i daje rękojmię wiarygodności i rzetelności.

Strona przedmiotowa wykroczenia z art. 124 § 1 kw polega na tym, że sprawca cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Czynności wykonawcze polegają na niszczeniu, uszkodzeniu lub uczynieniu rzeczy niezdatną do użytku. Zniszczenie rzeczy polega na jej unicestwieniu bądź tak znacznym uszkodzeniu, tak że dana rzecz faktycznie przestaje istnieć. Uszkodzenie rzeczy to takie oddziaływanie na nią, które zmniejsza jej wartość bądź to przez zmianę wyglądu zewnętrznego lub kształtu, bądź to przez naruszenie całości rzeczy. Fakt, że rzecz może zostać naprawiona, nie jest okolicznością wyłączającą bezprawność. Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku polega na spowodowaniu takiego stanu, że rzecz nie może zostać użyta do celu, do którego była przeznaczona, chociażby przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego (pierwotnego) było możliwe, lecz wymagało nakładu kosztów lub pracy. Strona podmiotowa wykroczenia z art. 124 § 1 kw obejmuje umyślność w zamiarze bezpośrednim i ewentualnym (por. M. Zbrojewska, Komentarz do art. 124 kodeksu wykroczeń, lex).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie jest w ocenie sądu wystarczający dla przypisania A. S. sprawstwa odnośnie zarzucanego mu czynu opisanego we wniosku o ukaranie. W szczególności przeprowadzone dowody pozostały bez wpływu na zasadę domniemania niewinności ustanowioną wolą ustawodawcy po stronie każdego obwinionego. Oznacza to, że pozostaje on dopóty niewinny, dopóki postępowanie karne nie dowiedzie ponad wszelką wątpliwość , że domniemanie niewinności nie może się ostać w świetle przeprowadzonych dowodów. W niniejszej sprawie postępowanie dowodowe wątpliwości nie wyeliminowało. Nie wyeliminowała wątpliwości analiza treści zeznań pokrzywdzonego, wskazanych przez niego świadków J. K., M. K., skonfrontowanie ich z depozycjami oskarżonego, zeznaniami A. K., opinią biegłego z zakresu mechaniki pojazdowej i ruchu drogowego . Podkreślenia wymaga, że żaden z wymienionych świadków wskazanych przez oskarżyciela posiłkowego nie potwierdził jego relacji, mogącej stanowić skuteczny kontrargument w forsowanej przez obwinionego relacji, zgodnie z którą nie dopuścił się zarzuconego mu czynu, gdyż nie było go na miejscu zamieszkania, wykonywał pracę zawodową, co też zostało wskazanymi wyżej dowodami pozytywnie zweryfikowane. Niekwestionowanym faktem jest, że słupek w ogrodzeniu należącym do M. J. (2) został uszkodzony, jednakże brak dowodów pozwalających przypisać obwinionemu odpowiedzialność za powstanie tejże szkody.

W tej sytuacji czyniąc zadość regule wyrażonej w art. 5 kpk w zw. z art. 8 kpow nie dające się usunąć wątpliwości należało rozstrzygnąć na korzyść obwinionego. Konsekwencją wynikająca z zasady domniemania niewinności jest konieczność wydania wyroku uniewinniającego nie tylko z powodu całkowitego obalenia oskarżenia (gdy wykazano, że obwiniony jest niewinny), ale również i wtedy, gdy oskarżenie nie zostało dostatecznie udowodnione ze względu na występujące wątpliwości. Oznacza to, że udowodnienie winy obwinionemu musi być całkowite, pewne i wolne od wątpliwości (por. Wyrok SN z dnia 24. 02. 1999 roku, sygn. V KKN 362/97, Prok. I Pr. 1999/7-8/11). W przedmiotowej sprawie postępowanie dowodowe wątpliwości nie zdołało usunąć. W tym stanie rzeczy należało wydać rozstrzygnięcie uniewinniające obwinionego A. S. od postawionego mu zarzutu opisanego we wniosku o ukaranie. W związku z uniewinnieniem obwinionego od stawianego mu zarzutu, o kosztach postępowania sąd orzekł w oparciu o brzmienie art. 118 § 2 kpow, stanowiącym, że w przypadku uniewinnienia obwinionego w sprawie w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny koszty postępowania ponosi Skarb Państwa.