Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2015r. w S.

odwołania M. M.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 3 października 2014 r. Nr (...)

w sprawie M. M.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1184/14 UZASADNIENIE

Decyzją z 3 października 2014r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił M. M. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że u wymienionej nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła M. M. wnosząc o jej zmianę i przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Podniosła, iż stan jej zdrowia pogarsza się i nie pozwala jej na wykonywanie żadnych prac w gospodarstwie rolnym. Wskazała, że cierpi na schorzenia gastrologiczne. Sytuacja w jakie się znajduje ,tj. zły stan zdrowia oraz brak środków utrzymania uzasadnia przyznanie jej renty rolniczej (odwołanie i załączniki w postaci kopii kart informacyjnych leczenia szpitalnego k.1-6).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z 29 września 2014r., która uznała, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 8).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. M. jest rolniczką, ma niespełna 54 lata. Posiada gospodarstwo o powierzchni około 5 ha gruntów. Na areale uprawia zboże, a ponadto warzywa na własne potrzeby. Nie prowadzi hodowli zwierząt. Nie posiada maszyn rolniczych. Samodzielni prowadzi gospodarstwo rolne. Do prac polowych wynajmuje pracowników oraz maszyny rolnicze (wyjaśnienia ubezpieczonej k.23v – nagranie od minuty 1 do 10, wywiad zawodowy k.72 akt rentowych). Do 31 grudnia 2013r. ubezpieczona uprawniona była do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja z 18 kwietnia 2011r. o ustaleniu uprawnień do renty rolniczej na okres od 1 sierpnia 2010r. do 31 grudnia 2013r. k.62-63 akt rentowych).

W dniu 1 sierpnia 2014r. ubezpieczona wystąpiła do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z nowym wnioskiem o ustalenie prawa do renty rolniczej (wniosek k.69 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 26 sierpnia 2014r. nie uznał ubezpieczonej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy k.78 akt rentowych).

Na skutek odwołania ubezpieczonej od powyższego orzeczenia ubezpieczona skierowana została na badanie przez Komisję Lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 29 września 2014r. nie uznała ubezpieczonej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie ubezpieczonej od orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy k.81 akt rentowych oraz wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy k.84 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 3 października 2014r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja k.86 akt rentowych).

Ubezpieczona przebyła w 1984r. resekcję żołądka z powodu stenozy odźwiernika. Ponadto cierpi na zapalenie śluzówki okolicy zespolenia o niewielkim nasileniu bez objawów niedoborowych, a także przepuklinę rozworu przełykowego przepony. Choroba wrzodowa, która dotknęła ubezpieczoną wymagała 30 lat temu leczenia operacyjnego. Ubezpieczona była kilkakrotnie hospitalizowana. W przeprowadzonej w 2008r. gastroskopii stwierdzono u niej żółciowe zapalenie śluzówki kikuta żołądka oraz zmiany zapalne w przełyku, a w 2010r. wystąpiły u ubezpieczonej cechy dużej przepukliny rozworu przełykowego. Po wdrożonym leczeniu blokerami pompy protonowej nastąpiła u ubezpieczonej istotna poprawa obrazu endoskopowego. W 2014r. ubezpieczona była hospitalizowana, ale nie z powodu zaostrzenia choroby podstawowej, a w celu przeprowadzenia badań endoskopowych. Wykonane wówczas badanie gastroskopii wykazało niewielki stan zapalny w okolicy zespolenia, a badanie kolonoskopii nie wykazał zmian. Prawidłowe są również wyniki badań morfologicznych krwi – prawidłowy poziom żelaza oraz białka, BMI 21. W aktualnym stanie schorzeń gastrologicznych ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia biegłego gastrologa k.14-15 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej M. M. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy było ustalenie, czy ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a jeżli tak, to czy jest to niezdolność trwała czy okresowa. W tym celu Sąd zasięgnął opinii biegłego gastrologa. W sporządzonej opinii biegły rozpoznał u ubezpieczonej stan po resekcji żołądka w 1984r. z powodu stenozy odźwiernika, zapalenie śluzówki okolicy zespolenia o niewielkim nasileniu bez objawów niedoborowych oraz przepuklinę rozworu przełykowego przepony. Jak wskazał biegły, po okresie zaostrzenia w 2010r. choroby, obecnie na skutek systematycznego leczenia blokerami pompy protonowej wystąpiła istotna poprawa obrazu endoskopowego. Prawidłowe są również wyniki badania kolonoskopii oraz badania krwi. Dlatego, w ocenie biegłego, aktualny stan zdrowia ubezpieczonej nie powoduje u niej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

W ocenie Sądu powyższa opinia biegłego stanowi wiarygodny dowód w sprawie. Sporządził ją specjalista się z zakresu schorzeń, na które cierpi ubezpieczona. Ponadto wydanie opinii poprzedzone było analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona.

Ubezpieczona nie zgodziła się z ustaleniami biegłego, ale nie zgłosiła do opinii umotywowanych zastrzeżeń przedstawiając subiektywną ocenę swojego stanu zdrowia. Podnoszone przez ubezpieczoną w odwołaniu okoliczności dotyczące trudnej sytuacji finansowej nie mają wpływu na wynik niniejszego postępowania, gdyż okoliczności związane z sytuacją materialną nie stanowią przesłanki prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

Odnosząc się do twierdzeń ubezpieczonej co do możliwości przyznania renty wskutek szczególnych okoliczności wskazać należy, że decyzję w tym przedmiocie podejmuje Prezes KRUS działając na wniosek osoby zainteresowanej - art.55 ust.1 w zw. z art.55a w zw. z art.44 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Składając w dniu 1 sierpnia 2014r. wniosek o rentę rolniczą (k.69 akt rentowych) ubezpieczona zainicjowała postępowanie o świadczenie, o którym mowa w art.21 w/w ustawy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc oddalił odwołanie ubezpieczonej.