Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2015r.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy w Z.

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agata Leks – Wątroba

Ławnicy:

Protokolant: Renata Puchała

po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2015r. w Zawierciu

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko Urzędowi Miasta P.

o zadośćuczynienie

1)  zasądza od pozwanego U. M. P. na rzecz powoda K. K. kwotę 25.000zł (dwadzieścia pięć tysięcy) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 8 grudnia 2015r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

2)  oddala powództwo w pozostałej części;

3)  znosi wzajemnie koszty zastępstwa procesowego;

4)  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (kasa tut. Sądu) kwotę 2.179zł (dwa tysiące sto siedemdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu części kosztów postępowania sądowego.

Sygn. akt IV P 805/14

UZASADNIENIE

Powód K. K. pozwem z dnia 29 lipca 2011r., złożonym do Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Z., przeciwko U. M. P. wniósł o zasądzenie zadośćuczynienia w kwocie 36.000,00zł oraz kwoty 178,00zł tytułem zwrotu kosztów przejazdu, nadto zasądzenie od strony pozwanej kosztów procesu – w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje stanowisko powód podniósł, iż w dniu 12 lutego 2010r. został oddelegowany przez U. M.w P. do pracy w Szkole Podstawowej nr (...) w P..

W szkole wykonywał obowiązki, polegające na pracach remontowych. W trakcie oklejania papierową taśmą ściany doszło do odchylenia drabiny, na której stał, co spowodowało upadek z wysokości około 1 metra na ziemię.

Powód podkreślił, iż wypadek ten został zakwalifikowany jako wypadek przy pracy, nadto z protokołu nr (...) wynika, iż pracodawca dopuścił do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego, stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku.

Powód podniósł, iż na skutek zdarzenia doznał złamania wieloodłamowego kości piętowej prawej, z przemieszczeniem, jest po leczeniu operacyjnym, a przebieg leczenia był powikłany zespołem algo dystroficznym. Wskazał on, iż po powrocie do domu – ze szpitala – odczuwał dokuczliwe dolegliwości bólowe uszkodzonej kończyny prawej, które nasilały się podczas chodzenia. W większości czynności, tj. przygotowywanie posiłków, ubieranie się, codzienna toaleta, nawet poruszanie się po mieszkaniu – musiał korzystać z pomocy osób trzecich. Sytuacja ta była uciążliwa, niekomfortowa.

Powód zarzucił, iż przeprowadzone leczenie nie doprowadziło do całkowitej poprawy stanu zdrowia i pomimo upływu czasu nadal odczuwa on ból uszkodzonej kończyny dolnej prawej oraz utyka. Dolegliwości te ulegają nasileniu podczas dłuższego chodzenia i większego wysiłku fizycznego, w związku z tym prowadzi on oszczędny tryb życia.

K. K. wskazał, iż uraz jakiego doznał podczas wypadku, okazał się trudny do zdiagnozowania, a leczenie oraz proces rehabilitacji trwa w dalszym ciągu. Jest on narażony na stres spowodowany brakiem poczucia bezpieczeństwa odnośnie swojego stanu zdrowia, zmuszony jest do przemieszczania się na dalekie odległości celem dotarcia na wizyty specjalistyczne, co także naraża go to na dodatkowe koszty.

Powód zaznaczył, iż zadośćuczynienie pieniężne – z art. 445 § 1 k.c. – ma na celu naprawienie szkody niemajątkowej, wyrażającej się krzywdą, w postaci cierpień fizycznych i psychicznych. Jego zdaniem żądana kwota jest adekwatna do stosunków majątkowych społeczeństwa i odpowiednia ze względu na doznaną krzywdę, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych w związku z cierpieniami fizycznymi i następstwami uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia.

Pozwany U. M. P. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 4.800,00zł.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany wskazał, iż dochodzenie zadośćuczynienia na podstawie art. 445 k.c. jest nierozerwalnie związane z winą sprawcy szkody. Natomiast strona powodowa nie wykazała w sposób niebudzący wątpliwości zawinienia pozwanego pracodawcy.

Poza tym pozwany zaakcentował, iż powód uzyskał a Zakładu Ubezpieczeń Społecznych odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy, uzyskując „rekompensatę z tytułu wypadku”.

Zdaniem pozwanego powód nie wykazał w pozwie, iż uraz doznany w wypadku jest tak znaczny, że może stanowić uzasadnioną podstawę do zapłaty zadośćuczynienia w dochodzonej kwocie 36.000zł poza tym czynność wykonywana przez powoda w chwili wypadku – malowanie ścian i sufitów – były to czynności proste i nie wymagające żadnego szczególnego przeszkolenia. Poza tym powód posiada orzeczenie o niepełnosprawności, o czym nie powiadomił pozwanego zakładu pracy.

Powód w piśmie procesowym z dnia 4.10.2013r. rozszerzył powództwo o dodatkową kwotę 14.000zł – powołując się na opinię lek. T. B. wskazał, iż na zakres doznanych obrażeń i jego skutków w postaci: utrwalonych zmian i zniekształceń ok. stawu skokowego, pięty i stopy upośledzają mu trwale wydolność chodu, ograniczając możliwość dłuższego stania, chodzenia, upośledzając jego ogólną sprawność fizyczną. Nadto powołał się na zakres trwałego uszczerbku w wysokości 25% oraz na negatywne następstwa zdarzenia oraz rokowania na przyszłość. Wskazał rozmiar oraz intensywność bólu fizycznego oraz cierpienia psychicznego związanego z doznanymi urazami.

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 19 marca 2014r. zasądził od pozwanegoU. M. P. na rzecz powoda K. K. 30.000zł tytułem zadośćuczynienia, z ustawowymi odsetkami od dnia 29 lipca 2011r. do dnia zapłaty co do kwoty 20.000zł i z ustawowymi odsetkami od dnia 4 października 2013r. do dnia zapłaty co do kwoty 10.000zł (pkt 1 wyroku), w pozostałej części powództwo oddalił (pkt 2 wyroku), nie obciążając stron kosztami sądowymi w sprawie (pkt 3 wyroku), zasądził od pozwanego U. M. P. na rzecz powoda K. K. kwotę 1.800zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt 4 wyroku).

Powyższy wyrok apelacją zaskarżyły obydwie strony.

Powód K. K. zaskarżył wskazany wyrok w części oddalającej powództwo co do kwoty 20.000zł z odsetkami liczonymi od dnia 4 października 2013r. do dnia zapłaty oraz roszczenie o kosztach procesu.

Pozwany U. M. P. wywiódł apelację zaskarżając wyrok Sądu Rejonowego w Zawierciu w całości, wnoszą co jego uchylenie ewentualnie zmianę i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania – w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Okręgowy w Częstochowie uznał zasadność apelacji strony pozwanej, jakkolwiek nie w pełni z przyczyn w niej wskazanych. Z kolei apelacja powoda nie mogła odnieść zamierzonego skutku – z uwagi na ujawnione w toku procesu braki w postępowaniu dowodowym i analizach prawnych po stronie Sądu I instancji. Bowiem w sytuacji, gdy w toku procesu nie zdefiniowano podstawy faktyczno – prawnej powództwa apelacja powoda, w której to kwestionuje on wysokość zadośćuczynienia, nie mogła zostać uwzględniona.

W uznaniu Sądu odwoławczego Sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy, będącej przedmiotem postępowania, nadto rozstrzygnięcie wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości – co implikuje wniosek o konieczności uchylenia orzeczenia Sądu I instancji i przekazania sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd uzupełnił postępowanie według wskazań Sądu Okręgowego.

Na podstawie opinii biegłego lek. (...). J. S. specjalisty ortopedy – traumatologa, Sąd ustalił, iż stan zdrowia powoda przed wypadkiem pozwalał mu na podjęcie pracy na ogólnym rynku zatrudnienia i powód miał tego świadomość.

Niepełnosprawność powoda istnieje od 1993r. (data postania niepełnosprawności) do nadal, a jej stopień uległ nasileniu do stopnia umiarkowanego po wypadku z dnia 12 lutego 2010r. co pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z przebytym złamaniem prawej kości piętowej.

W przedmiotowej sprawie podstawę roszczenia powoda stanowi art. 445 § 1 k.c. Odpowiedzialność pozwanego oparta jest na zasadzie winy, której podstawą jest art. 415 k.c.

Zgodnie z art. 444 kc i 445 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a ponadto może zostać przyznana poszkodowanemu odpowiednia suma tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

W ocenie Sądu kwota jaka została zasądzona na rzecz powoda tytułem zadośćuczynienia, łącznie z kwotą wypłaconą przed ZUS w kwocie 3.000zł jest adekwatna do rodzaju cierpień jakich doznał powód. W wyniku tego zdarzenia powód musiał się poddać niezbędnemu leczeniu i doznał dokuczliwych obrażeń. Przy czym złamania jakim uległ ograniczyły jego dotychczasową sprawność i wątpliwe jest czy stan powoda pod tym względem ulegnie poprawie. Biegły wskazał, że obrażenia jakich doznał powód spowodowały zaostrzenie dotychczasowych dolegliwości powoda, co niewątpliwie dla powoda jest źródłem dodatkowego stresu.

Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego zadośćuczynienie pieniężne powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego i powinno stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość – tak orzekł SN w wyrokach z dnia 26.02.1962r. OSNCP 1963, nr 5 poz. 107 i z dnia 24.06.1965r. OSPiKA 1966, poz. 92. W ocenie Sądu kwota zasądzona w wyroku stanowi wystarczającą rekompensatę za dolegliwości, jakich doznał powód w wyniku wypadku. Bezspornym jest to, że po wypadku powód musiał poddać się dodatkowym badaniom.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 445 kc zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 25.000zł i w pozostałym zakresie powództwo oddalono.

W ocenie Sądu uzasadnione jest zasądzenie od pozwanego odsetek od daty wydania wyroku, gdyż Sąd ustalił wysokość zadośćuczynienia według stanu na dzień zamknięcia rozprawy.

Taka możliwość została wskazana przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 września 1999r. II CKN 4777/98.

Koszty zastępstwa procesowego Sąd wzajemnie zniósł. Powód był zwolniony od kosztów sądowych w całości.