Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Opolu IX Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2015 r. w Opolu

sprawy z powództwa (...) Centrum S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. T.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego A. T. na rzecz powoda (...) Centrum S.A. z siedzibą w W. kwotę 53,99 zł (pięćdziesiąt trzy złote 99/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 stycznia 2015 r. do dnia zapłaty, w pozostałym zakresie postępowanie w sprawie umarza;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 227,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt IX C 489/15

UZASADNIENIE

Powód (...) Centrum SA w W. domagał się zasądzenia od A. T., po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa kwoty 53,99zł wraz z odsetkami ustawowymi 17.01.2015 r. do dnia zapłaty i kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, iż pozwany zawarł z powodem umowę sprzedaży energii elektrycznej w dniu 24.07.2012r, na podstawie, której powód dostarczał pozwanemu energię elektryczną. Pozwany nie zapłacił w terminie za dostawę energii elektrycznej. Uczynił to dopiero po wniesieniu powództwa- nie uiścił jednakże kwoty odpowiadającej wartości skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w płatności

W sprzeciwie od wydanego przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazu zapłaty, pozwany podniósł, iż uiścił świadczenie.

W toku sprawy kwestionował prawidłowość rozliczeń przez powoda, zarzucał iż rachunki wystawiane przez powoda są zawyżone, notorycznie kreując stan nadpłaty po stronie pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany A. T. w dniu 24.07 2012 r. zawarł z pozwanym umowę, której przedmiotem było dostarczanie energii elektrycznej do lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul. (...). Pozwany był zobowiązany do zapłaty za dostarczoną energię w uzgodnionych przez strony okresach rozliczeniowych zgodnie z obowiązującym cennikiem.

Dowód: umowa k 22-29

Powód na podstawie zawartej z pozwanym umowy, wystawił mu rachunek w formie faktury z terminem płatności 15.02.2013r na kwotę 19zł, 29.04.2013r na kwotę 15zł, 15.06.2013r na kwotę 30zł i 15.08.2014r na kwotę 876,50zł.

Następnie- wobec braku uregulowania tych i innych należności w terminie wystawił pozwanemu rachunek- fakturę rozliczeniową na łączną kwotę 2946,72zł z terminem płatności na dzień 30.10.2014r.

Pozwany pismem z dnia 24.11.2015r wzywał pozwanego do zapłaty wskazując, iż wezwanie to jest „ostateczne”.

Powód wniósł pozew w dniu 23.12.2014r.

Pozwany uiścił te należności w dniach 14 i 15 01.2015r- a zatem już po wniesieniu pozwu.

Skapitalizowane odsetki od w/w kwoty za czas objęty opóźnieniem wynoszą 53,99zł.

W okresie nieobjętym w/w rachunkami pozwany zwracał się do powoda z pismami o wyjaśnienie wysokości należności związanych z zawartą umową, na które powód udzielał mu odpowiedzi.

Za okres lipiec- sierpień 2015r ( a zatem inny niż okres objęty żądaniem pozwu) na koncie rozliczeniowym pozwanego odnotowano nadpłatę w związku z uiszczaniem przez niego należności związanych z dostawą energii elektrycznej. Powód skorygował płatności za okres od 01.04.2015r do 30.09.2015r

Dowód:

- faktura k 9

- zestawienie rachunków k 31

- wezwanie do zapłaty k 30

- rachunki za rok 2015 i korekty k 49-53

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części, w jakiej było podtrzymywane.

Pozwany przyznał, iż korzystał z energii elektrycznej w lokalu mieszkalnym objętym umową stron. W toku postępowania uiścił należność główną dochodzoną pozwem. Nie kwestionował wyliczenia wysokości odsetek od należności obliczonych przez powoda za okres, przez który pozwany pozostawał w opóźnieniu w płatności. Twierdził jednak, iż nie powinien ich uiszczać ani ponosić kosztów procesu, mimo zapłaty w jego toku świadczenia głównego.

Pozwany przyjął następujący sposób obrony: w innych okresach płatności rachunki – prognozy wystawiane przez powoda były zawyżone. Pozwany nie podniósł przy tym argumentu, iż sumę 53,99zł już zapłacił, uiszczając owe zawyżone rachunki. Przeciwnie- podnosił, iż za inny okres, późniejszy niż objęty pozwem powód skorygował prognozy. Tą korektą, dokonaną w roku 2015r pozwany posłużył się w niniejszej sprawie, obejmującej należności z roku 2014, uiszczone w toku procesu. Twierdził, iż nie może ponosić skutków opóźnienia w płatności, bo nie mógł mieć zaufania do rachunków wystawianych przez powoda.

Argument ów jest chybiony. Pozwany nie wykazał, aby należności były zawyżone. Co więcej- rachunek objęty pozwem po pierwsze: nie był prognozą, lecz rozliczeniem, po drugie: nie dotyczył roku 2015, lecz 2014, po trzecie: pozwany należność główną w całości uiścił- po terminie płatności.

Skoro powód cofnął pozew, zrzekł się roszczenia, co do należności głównej, którą pozwany w toku procesu uiścił, a nadto pozwany nie kwestionował obliczenia odsetek co do wysokości, lecz tylko co do zasady- Sąd zasadził od niego kwotę 53,99zł tytułem skapitalizowanych odsetek od należności głównej i obciążył go kosztami procesu, umarzając postępowanie w pozostałym zakresie po myśli z art 355kpc.

Problematyczny był sposób obrony przyjęty przez pozwanego. Nie kwestionował on wysokości należności, nie twierdził, iż nie był wzywany do zapłaty lub też, że nie doręczono mu rachunku, wobec czego pozostawał w opóźnieniu. Powoływał się wstecznie na argumenty, które nie mogły mu być znane w roku 2014- a to zawyżoną ( i skorygowaną następnie) prognozę zużycia energii elektrycznej w roku 2015.

Pozwany przegrał sprawę w całości. Na koszty procesu, co, do których Sąd orzekł na podstawie przepisu art. 98 kpc składała się opłata sądowa od pozwu w wysokości 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 180 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł – łącznie koszty procesu wyniosły 227 zł.