Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015 r. w Gliwicach

sprawy J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość świadczenia

na skutek odwołania J. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 10 października 2014r. nr (...) 5 (...)

1.  umarza postępowanie w zakresie zastosowania przelicznika 1,8 do pracy górniczej od 15 stycznia 2007r.;

2.  zmienia zaskarżoną decyzję częściowo w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu J. C. prawo do zastosowania przelicznika 1,8 do 4.990 (czterech tysięcy dziewięćset dziewięćdziesięciu) dniówek przepracowanych w okresie od
1 lipca 1983r. do 14 stycznia 2007r., począwszy od 31 lipca 2014r.;

3.  w pozostałej części odwołanie oddala;

4.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. na rzecz ubezpieczonego kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 45/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 października 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. przyznał emeryturę górniczą J. C.. Do ustalenia jej wysokości zastosowano przelicznik 1,2 do 322 miesięcy pracy górniczej, natomiast do żadnego miesiąca jego pracy nie zastosowano przelicznika 1,8. W załączniku do tej decyzji ZUS wskazał, że do stażu pracy w wymiarze półtorakrotnym (przelicznik 1,8 na wysokość emerytury), nie zaliczył odwołującemu okresów jego zatrudnienia od 1 czerwca 1983r. do nadal, ponieważ zajmowane przez niego w tych okresach stanowiska: mechanik, operator, operator sprzętu technologicznego, operator koparek jednonaczyniowych nie figurują
w załączniku nr 3 do Rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994r.

W odwołaniu od decyzji z dnia 10 października 2014r. ubezpieczony domagał się jej zmiany poprzez zastosowanie przelicznika 1,8 do całego okresu pracy górniczej od 1 czerwca 1983r. do nadal. Podał, iż w tym czasie pracował przez cały czas na odkrywce w (...) w oddziale zajmującym się udostępnianiem sprzętu ciężkiego, na rzecz innych oddziałów, w szczególności wydobywczych, które swoje główne zadania wykonują w obrębie koparek wielonaczyniowych i zwałowarek. Prace te, jak wskazał ubezpieczony, są wymienione w załączniku nr 3, Dz. III, pkt 3 do rozporządzenia (...) z dnia
23 grudnia 1994r. Wskazał ponadto, że w całym okresie jego pracy w (...) B. wykonywał obowiązki operatora ładowarki gąsienicowej i ładowarki kołowej, a także operatora koparki jednonaczyniowej, bezpośrednio w przodku wydobywczym, tj. w bezpośrednim sąsiedztwie koparki wielonaczyniowej, mimo, iż pracodawca odnośnie tego stanowiska nie zawsze prowadził ewidencję dniówek stykowych i nie wypłacał z tego tytułu stosownego dodatku.

ZUS wniósł o oddalenie odwołania z przyczyn podanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. W odpowiedzi na odwołanie podniósł również, że ubezpieczony w okresie od 27 października 1987r. do 7 grudnia 1988r. pełnił służbę wojskową, natomiast w okresie od 8 grudnia 1988r. do 5 stycznia 1989r. i od
20 grudnia 1989r. do 22 grudnia 1989r. korzystał z urlopu bezpłatnego. Organ rentowy zaznaczył również, że nie mógł uznać ilości dniówek półtorakrotnych w ilości i okresach wskazanych przez komisję weryfikacyjną, bowiem w jego ocenie, nie ma ona uprawnień do zmiany przypisanych pracownikom stanowisk pracy.

Następnie w dniu 19 grudnia 2014r. ZUS wydał decyzję o przeliczeniu emerytury. W treści tej decyzji do ustalenia wysokości emerytury odwołującego zastosowano przelicznik 1,8 do 69 miesięcy pracy górniczej, i przelicznik 1,2 do 253 miesięcy pracy górniczej. W załączniku do tej decyzji organ rentowy wskazał, że doliczył jedynie z przelicznikiem 1,8 dniówki robocze z okresu od 15 stycznia 2007r. do 30 czerwca 2014r.

Sąd Okręgowy ustalił:

Odwołujący J. C. jest zatrudniony w Kopalni (...) od 2 lipca 1982r. do nadal.

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 października 2014r. (...) Oddział w Z. przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury górniczej od 31 lipca 2014r., zawieszając wypłatę świadczenia z uwagi na kontynuację zatrudnienia.

Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy ostatecznie decyzją z dnia 19 grudnia 2014r. przyjął za udowodnione 28 lat i 11 miesięcy okresów składkowych oraz 3 lata i 1 miesiąc okresów nieskładkowych. Do 69 miesięcy pracy górniczej ZUS zastosował przelicznik 1,8, zaś do 253 miesięcy pracy górniczej zastosowano przelicznik 1,2.

Do pracy w wymiarze półtorakrotnym ZUS nie zaliczył dniówek z okresu zatrudnienia od 1 czerwca 1983r. do 14 stycznia 2007r.

Sąd ustalił, że w protokole Komisji Weryfikacyjnej z dnia 30 stycznia 2008r., obejmującym okres od 1 czerwca 1983r. do 14 stycznia 2007r. wskazano, że w tym czasie odwołujący zajmował następujące stanowiska:

-

od 1 czerwca 1983r. do 30 czerwca 1983r. – mechanik (oddz. Rs-1),

-

od 1 lipca 1983r. do 31 lipca 1984r. – operator (oddz. Rs-1),

-

od 1 sierpnia 1984r. do 31 sierpnia 1991r. – operator (oddz. Rs-4),

-

od 1 września 1991r. do 16 listopada 2006r. – operator sprzętu technologicznego (oddz. Rs-4),

-

od 17 listopada 2006r. – operator koparek jednonaczyniowych na odkrywce (oddz. Rs-4).

Komisja Weryfikacyjna uznała, iż w okresie od 1 czerwca 1983r. do
30 czerwca 1983r. ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach wymienionym pod poz. 7 Dz. III, Załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994r. W tym okresie odwołujący przepracował 21 dniówek półtorakrotnych

Dalej Komisja Weryfikacyjna uznała, iż w okresie od 1 lipca 1983r. do
14 stycznia 2007r. z wyłączeniem okresów od 27 października 1987r. do 7 grudnia 1988r. (służba wojskowa) i od 8 grudnia 1988r. do 5 stycznia 1989r. oraz od
20 grudnia 1989r. do 22 grudnia 1989r. (urlop bezpłatny), ubezpieczony pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku operatora koparek jednonaczyniowych na odkrywce wymienionym pod poz. 4 Dz. III, Załącznika nr 3 do rozporządzenia MPiPS z dnia 23 grudnia 1994r. W tym okresie odwołujący przepracował 4.990 dniówek półtorakrotnych.

W załączniku do karty ewidencyjnej pracownika wskazano, że ubezpieczony
w okresie od 1 lipca 1983r. do 14 stycznia 2007r. przepracował 4.990 dniówek półtorakrotnych. Natomiast z ewidencji dniówek górniczych przepracowanych
w wymiarze półtorakrotnym wynika, że za okres od 15 stycznia 2007r. do
30 czerwca 2014r. pracodawca zaewidencjonował mu łącznie 1.532 takie dniówki.

W świadectwie wykonywania pracy górniczej z dnia 21 lipca 2014r. pracodawca wskazał, że ubezpieczony w okresie zatrudnienia w (...) od 1 czerwca 1983r. do 30 czerwca 1983r. wykonywał pracę górniczą na stanowisku rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach wykonującego prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu o demontażu tych maszyn
i urządzeń, wymienionym pod poz. 7 Dz. III, Załącznika nr 3 do rozporządzenia (...) z dnia 23 grudnia 1994r. Z kolei w okresie od 1 lipca 1983r. do
26 października 1987r. i od 6 stycznia 1989r. do nadal wykonywał pracę górniczą na stanowisku operatora koparek jednonaczyniowych na odkrywce wymienionym pod poz. 3 Dz. III, Załącznika nr 3 do wyżej powołanego rozporządzenia (...).

W toku postępowania ustalono, iż w trakcie zatrudnienia w (...) J. C. pracował początkowo na oddziale Rs-1, a od
1 sierpnia 1984r. na oddziale Rs-4 czyli tzw. oddziałach sprzętu technologicznego
i pomocniczego, które były oddziałami posiadającym ciężki sprzęt, jak spychacze gąsienicowe, koparki i ładowarki oraz żurawie samojezdne. W wydziale tym byli zatrudnieni operatorzy tych maszyn i mechanicy naprawiający ten sprzęt. Rolą tego oddziału było udostępnianie wskazanego wyżej sprzętu, na rzecz innych oddziałów, w celu realizacji przez nie swoich zadań, a dodatkowo utrzymanie tego sprzętu
w stanie umożliwiającym jego pracę. Ubezpieczony gdy zatrudnił się w kopalni
z dniem 2 lipca 1982, został skierowany do warsztatu jako mechanik samochodowy i wtedy zajmował się wyłącznie naprawami w warsztacie. Następnie od 1 czerwca 1983r. został przeniesiony na oddział sprzętowy Rs-1 i od tej daty był członkiem brygady remontowej, która wyjeżdżała z warsztatu i na terenie całej odkrywki zajmowała się naprawami sprzętu należącego do tego wydziału, tj. koparek jednonaczyniowych, spycharek, ładowarek i żurawi samojezdnych. Naprawy te były wykonane w zwyczajnym miejscu ich pracy, tj. przeważnie w obrębie ściany wydobywczej, gdzie sprzęt ten stale pracował. Po dotarciu na miejsce awarii, pracownicy brygady odciągali zepsutą maszynę z obrębu pracy maszyny podstawowej i naprawiali uszkodzone elementy.

Po miesiącu pracy w tej brygadzie odwołujący został skierowany, w ramach tego wydziału, do obsługi ładowarki gąsienicowej i kołowej, następnie w roku 2002 został skierowany do obsługi koparki jednonaczyniowej. W ramach obowiązków służbowych świadczył pracę na rzecz oddziałów górniczych. Od początku swojego zatrudnienia w oddziale Rs- 1 i następnie w oddziale Rs-4 do roku 2007 pracował na jedną zmianę i wtedy w zależności od potrzeb wydziałów wydobywczych, przyjeżdżał na miejsce pracy stykowo z pracownikami obsługi maszyny podstawowej, bądź też był na to miejsce dowożony po rozdziale pracy pomiędzy poszczególnych operatorów. Natomiast od roku 2007 pracuje w systemie czterobrygadowym i od tego czasu dojeżdża na miejsce pracy w systemie stykowym razem z pracownikami oddziału wydobywczego.

Przez cały sporny okres zatrudnienia, mimo angaży operator, operator sprzętu technologicznego i operator koparek jednonaczyniowych faktycznie pracował do roku 2002, na stanowisku operatora ładowarki gąsienicowej
i kołowej, a od roku 2002, na stanowisku operatora koparki jednonaczyniowej. Zajmował się kopaniem tymczasowych rowów odwadniających, rozluźnianiem skał, pobieraniem głazów i skał, załadowywaniem na znajdujący się na koparce podstawowej przenośnik, tzw. ścierów oraz przy obrabianiu studni odwadniających, które były posadowione na trasie pracy czerpaka koparki wielonaczyniowej. Odwołujący głównie stale pracował w pobliżu koparki podstawowej. Pracował w bezpośredniej bliskości tej koparki, tj. w odległości do kilkunastu metrów od tej maszyny. Ubezpieczony w całym okresie spornym pracował na 1 zmianę. W większości jeździł stykowo, ale faktycznie zależało to od potrzeb oddziału dla którego aktualnie pracował. Przez cały czas pracy
w oddziałach sprzętowych wykonywał te same czynności przy obsłudze pola pracy koparki wielonaczyniowej, zmianie ulegała wyłącznie nazwa zajmowanego przez niego stanowiska pracy. W trakcie pracy faktycznie podlegał obsłudze koparki wielonaczyniowej.

Razem z ubezpieczonym pracowali świadkowie: K. S. (1) zatrudniony w oddziale Rs-4 na stanowisku operatora spycharki, G. M. zatrudniony w oddziale Rs-4 na stanowisku operatora sprzętu technologicznego, A. R. zatrudniony w oddziale G-2 na stanowisku operatora koparki wielonaczyniowej.

Z zeznań świadków i ubezpieczonego wynika, że charakter jego pracy nie uległ zmianie, zmieniono jedynie nazwę stanowiska pracy. Ubezpieczony pracował jako operator ładowarki gąsienicowej i ładowarki kołowej oraz koparki jednonaczyniowej.

Kopalnia rozpoczęła prowadzenie ewidencji dniówek przodkowych, dla pracowników którzy pracowali w przodku. W latach 1988 – 1998 prowadziła ewidencję dniówek stykowych. Z kolei w okresie od marca 1998r. do nadal jest prowadzona ewidencja godzin nadliczbowych, które są wypracowywane
w związku ze stykowym sposobem wymiany obsługi maszyn w przodku.
W rzeczywistości oczekiwanie na zmienników i opuszczenie stanowiska pracy dopiero po ich przybyciu powodowało, że pracownik pracujący w tym systemie pracował na takiej dniówce pół godziny dłużej niż wynosiła dniówka robocza. Z tego też względu jedna nadgodzina oznacza dla takiego pracownika przepracowanie dwóch dniówek stykowych. W toku procesu, jak również innych sprawach o tożsamym charakterze, Sąd ustalił ponadto, że w niektórych okresach pracy, pracownicy, którzy faktycznie pracowali stykowo, w tym również ubezpieczony w niniejszej sprawie, mimo braku takiej ewidencji
w rzeczywistości przez wszystkie dniówki robocze pracowali stykowo, co było podyktowane koniecznością zapewnienia nieprzerwanej pracy maszyn podstawowych.

Od 15 stycznia 2007r. pracodawca prowadzi dla odwołującego ewidencję dniówek przodkowych i ilości wykazanych w oparciu o tą ewidencję dniówek odwołującego w przodku organ rentowy nie kwestionował i uwzględnił je na wysokość emerytury z przelicznikiem 1,8.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: akt emerytalnych ubezpieczonego – w szczególności świadectwa wykonywania pracy górniczej (k.8 a.e.), protokołu z posiedzenia Komisji Weryfikacyjnej (k.9-13 a.e.), załącznika do karty ewidencyjnej pracownika (k.16-17 a.e.), ewidencji dniówek górniczych przepracowanych w wymiarze półtorakrotnym (k.14-15 a.e.); akt osobowych ubezpieczonego (dołączonych do akt niniejszej sprawy); zeznań świadków: K. S. (2) (k.13), A. R. (k.13-4), G. M. (k.14-15) przesłuchanych w drodze pomocy prawnej udzielonej przez Sąd Rejonowy w Bełchatowie oraz wyjaśnień ubezpieczonego (nagranie z rozprawy w dniu 14 października 2015r., minuty 7.58 i nast.).

Co do charakteru i zakresu wykonywanych przez ubezpieczonego prac oraz ich wymiaru, Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i wyjaśnieniom ubezpieczonego. Świadkowie pracowali w spornym okresie razem z ubezpieczonym i mieli wiedzę na temat charakteru świadczonej przez niego pracy. Zeznania świadków były szczegółowe, spójne, wzajemnie się pokrywały i korespondowały z zeznaniami ubezpieczonego, a nadto znalazły odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 51 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2015r. poz. 748), przy ustalaniu wysokości górniczych emerytur, o których mowa w art. 50a lub 50e, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 2, następujące przeliczniki:

1) 1,5 za każdy rok pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy;

2) 1,8 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50d;

3) 1,4 za każdy rok pracy w pełnym wymiarze czasu pracy, o której mowa
w art. 50c ust. 1 pkt 1-3 i 5-9, wykonywanej częściowo na powierzchni i częściowo pod ziemią;

4) 1,2 za każdy rok pracy, o której mowa w art. 50c ust. 1 pkt 4 i 5, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na odkrywce w kopalniach siarki i węgla brunatnego, w kopalniach otworowych siarki oraz
w przedsiębiorstwach i innych podmiotach wykonujących roboty górnicze dla kopalń siarki i węgla brunatnego.

Natomiast zgodnie z art. 50d ust. 1 powołanej ustawy, przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury pracownikom zatrudnionym pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego zalicza się w wymiarze półtorakrotnym następujące okresy pracy na obszarze Państwa Polskiego:

1)  w przodkach bezpośrednio przy urabianiu i ładowaniu urobku oraz przy innych pracach przodkowych, przy montażu, likwidacji
i transporcie obudów, maszyn urabiających, ładujących
i transportujących w przodkach oraz przy głębieniu szybów i robotach szybowych;

2)  w drużynach ratowniczych.

Z kolei zgodnie z ust 3 tego przepisu minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki i ministrem właściwym do spraw Skarbu Państwa, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowo stanowiska pracy, na których zatrudnienie zalicza się w myśl ust. 1 i 2 w wymiarze półtorakrotnym.

Na podstawie powyższej delegacji ustawowej zostało wydane rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r.
w sprawie określenia niektórych stanowisk pracy górniczej oraz stanowisk pracy zaliczalnej w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury lub renty (Dz.U. z 1995r. Nr 2 poz.8). Zgodnie z § 3 rozporządzenia
z dnia 23 grudnia 1994r. za okresy pracy pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy (obecnie art. 50d), uważa się okresy pracy na stanowiskach wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Spośród wymienionych w Dziale III Załącznika nr 3 stanowisk w kopalniach węgla brunatnego zaliczanych w wymiarze półtorakrotnym w pkt 4 wymieniono operatorów spycharek i maszyn wieloczynnościowych na odkrywce, zaś w punkcie 3 wymieniono operatorów koparek jednonaczyniowych na odkrywce, natomiast
w punkcie 7 wymieniono rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach wykonującego prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu o demontażu tych maszyn i urządzeń.

Nie budziło wątpliwości w sprawie, że w okresie spornym J. C. przez pierwszy miesiąc pracował jako mechanik w brygadzie napraw sprzętu wydziału Rs-1, a w dalszej kolejności pracował jako operator ładowarki gąsienicowej i ładowarki kołowej oraz koparki jednonaczyniowej na odkrywce.

Spór w niniejszej sprawie dotyczy ustalenia, czy praca ubezpieczonego
w spornym okresie zatrudnienia była pracą przodkową i odnosiła się do stanowisk,
o których mowa w załączniku nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 23 grudnia 1994r., co w konsekwencji skutkowałoby przyjęciem przelicznika 1,8 do obliczenia wysokości jego emerytury.

Odnosząc się do pracy świadczonej przez ubezpieczonego w charakterze rzemieślnika zatrudnionego na odkrywce w przodku stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na koparkach i zwałowarkach wykonującego prace mechaniczne przy obsłudze, konserwacji, montażu o demontażu tych maszyn i urządzeń, należy zauważyć, że odwołujący na tym stanowisku nie zajmował się remontami i naprawą maszyn podstawowych, a jedynie przy naprawie sprzętu technologicznego pracującego w obrębie tych maszyn, tj. spycharek, ładowarek, koparek jednonaczyniowych i żurawi samojezdnych, które niewątpliwie nie odpowiadają definicja maszyn podstawowych, tj. koparek wielonaczyniowych i zwałowarek.

Odnosząc się z kolei do pracy świadczonej przez ubezpieczonego
w charakterze operatora ładowarki gąsienicowej i operatora ładowarki kołowej, a także operatora koparki jednonaczyniowej, należy wskazać, że zdaniem Sądu
z uwagi na przeznaczenie technologiczne maszyn obsługiwanych przez ubezpieczonego w tym czasie, praca odbywała się na terenie „przodka eksploatacyjnego”, czyli tej części wyrobiska eksploatacyjnego, w której urabia się skałę czyli węgiel brunatny i nadkład łącznie z kopalinami towarzyszącymi, a która obejmuje skarpy urabianego zbocza oraz tę część poziomów roboczych, na których aktualnie pracują maszyny urabiające. Praca odwołującego na tych maszynach niewątpliwie odbywała się w systemie stykowym, co wynika ze specyfiki pracy
w obrębie maszyn podstawowych.

Postępowanie dowodowe potwierdziło, że ubezpieczony przez cały sporny okres zatrudnienia od 1 lipca 1983r. do 26 października 1987r. i od 6 stycznia 1989r. do 19 grudnia 1989r. oraz od 23 grudnia 1989r. do 14 stycznia 2007r., bez względu na nazwę zajmowanego stanowiska pracy, pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując prace związane z utrzymaniem ruchu maszyn podstawowych tj. koparek wielonaczyniowych. Przez całą dniówkę przebywał w bezpośrednim sąsiedztwie koparki bezpośrednio we wkopie. Równał teren przed daną maszyną i umożliwiał jego odwodnienie, przeładowywał masy urobku pod czerpak maszyny urabiającej, a także urabiał i przesuwał głazy z pokładów węgla.

Obowiązki ubezpieczonego nie zmieniały się, niezależnie od zmiany nazewnictwa w angażach. Trzeba wskazać, że nazewnictwo stosowane przez zakład pracy nie ma decydującego znaczenia. Decydujące znaczenia mają bowiem rzeczywiste obowiązki wykonywane przez pracownika a nie nazwa jego stanowiska pracy (por. wyrok SN z dnia 22 marca 2001r., II UKN 263/00, wyrok SN z dnia
25 marca 1998r., II UKN 570/97).

W przedmiotowej sprawie fakt wykonywania przez skarżącego pracy przodkowej, stale i w pełnym wymiarze czasu pracy został potwierdzony zarówno przez pracodawcę jak i przez zeznania świadków, którzy byli współpracownikami ubezpieczonego i posiadają szczegółową wiedzę na temat rodzaju i warunków pracy wykonywanej przez niego, zaś ich zeznania są spójne, potwierdzają się nawzajem i korespondują z wyjaśnieniami ubezpieczonego oraz pozostałym materiałem dowodowym.

Podkreślenia wymaga także fakt, iż organ rentowy ostatecznie nie kwestionował, że praca ubezpieczonego w charakterze operatora koparki jednonaczyniowej jest pracą górniczą zaliczaną w wymiarze półtorakrotnym, bowiem decyzja z dnia 19 grudnia 2014r. zaliczył mu w tym wymiarze pracę od
15 stycznia 2007r., tj. w okresie, za który pracodawca prowadził ewidencję dniówek półtorakrotnych. Postępowanie dowodowe wykazało jednak w sposób nie budzący wątpliwości Sądu, że ubezpieczony w okresie spornym od 1 lipca 1983r. wykonywał taką samą pracę, zaś pracodawca dokonał weryfikacji nazewnictwa stanowisk i ustalił ilość przepracowanych przez ubezpieczonego dniówek półtorakrotnych w tym okresie.

Reasumując, Sąd uznał odwołanie w zakresie żądania uwzględnienia dniówek półtorakrotnych od 1 lipca 1983r., za zasadne i uwzględnił żądanie ubezpieczonego, aby do 4.990 dniówek w okresie spornym zastosować przelicznik 1,8.

Sąd miał również na uwadze fakt, że odwołujący w swoim odwołaniu domagał się uwzględnienia dniówek półtorakrotnych za cały okres zatrudnienia
w (...) B., natomiast decyzją z dnia 19 grudnia 2014r. organ rentowy uwzględnił jego roszczenie w części dotyczącej zaliczenia w wymiarze półtorakrotnym dniówek przypadających od 15 stycznia 2007r., które zostały wykazane przez pracodawcę w ewidencji takich dniówek.

W konsekwencji – na mocy art. 477 ¹³ k.p.c. – Sąd w punkcie pierwszym sentencji umorzył postępowanie w zakresie zastosowania przelicznika 1,8 do pracy górniczej od 15 stycznia 2007r. Z kolei orzeczenie zawarte w punkcie drugim oparto na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., natomiast w punkcie trzecim Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie w zakresie roszczenia o uwzględnienie dniówek półtorakrotnych za czerwiec 1983r. O kosztach orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. w związku z § 11 ust 2 i § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) w punkcie czwartym orzeczenia.

(-) SSO Patrycja Bogacińska – Piątek