Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski

Protokolant Anna Werner-Dudek

po rozpoznaniu w dniu 04 września 2015 r. w Kaliszu

odwołania T. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 24 listopada 2014 r. Nr (...)

w sprawie T. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.z dnia 24 listopada 2014 r. znak (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującemu T. K.prawo do emerytury poczynając od dnia (...).

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 listopada 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił T. K. prawa do emerytury dla pracowników zatrudnionych w szczególnych albowiem wnioskodawca nie osiągnął wymaganego okresu takiej pracy. Tym samym organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy do okresu pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w latach 1977–79 i 1984–98 albowiem wnioskodawca nie przedstawił na te okresy świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył T. K. wnosząc o zmianę decyzji i przyznanie prawa do emerytury przy zaliczeniu pracy wykonywanej w latach 1977 – 79 i 1984 – 98 jako okresu pracy w warunkach szczególnych.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

Odwołujący S. S. urodzony dnia (...), w okresie 15.07.1977 – 30.06.1979 był pracownikiem Przedsiębiorstwa (...) w O. zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy jako betoniarz.

dowód: świadectwo pracy, wniosek o zatrudnienie, umowa o pracę, dekrety płacowe w aktach osobowych.

Powyższą pracę betoniarza odwołujący wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Praca wykonywana była w hali betonów. Odwołujący w odpowiednią formę wkładał zbrojenie a następnie do tak przygotowanej formy wlewany był beton. Wylany do prasy beton poddawany był następnie wibrowaniu.

dowód: zeznania świadków: S. P., B. D., zeznania odwołującego.

W okresie 7.06.1984 – 30.11.1993 odwołując był pracownikiem firmy Przedsiębiorstwo Hurtu (...) w W. – Oddział Wojewódzki w K. zatrudnionym początkowo na stanowisku konwojent a od dnia 18 września 1984 r. jako kierowca.

dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, umowy o pracę, dekrety płacowe w aktach osobowych odwołującego.

Odwołujący w okresie od dnia 18 września 1984 r. aż do rozwiązania stosunku pracy – 30 listopada 1993 r. wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego. Były to pojazdy o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, przystosowane do przewozu samochodów.

dowód: zeznania świadków: K. R., J. M., zeznania odwołującego.

W okresie 1.01.1995 – 31.12.1998 odwołując był pracownikiem firmy (...) w W. zatrudnionym jako kierowca.

dowód: świadectwo pracy w aktach ZUS, umowy o pracę, dekrety płacowe w aktach osobowych odwołującego.

Odwołujący w podanym wyżej okresie wykonywał codziennie i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego. Były to pojazdy o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, przystosowane do przewozu samochodów.

dowód: zeznania świadków: K. P., A. P., zeznania odwołującego.

Łączny okres składkowy i nieskładkowy odwołującego na dzień 1 stycznia 1999 r. wynosi 26 lat 11 miesięcy i 29 dni. Uznany przez ZUS okres pracy w warunkach szczególnych to 3 lata 5 miesięcy i 3 dni. Przypada on poza badanym wyżej okresem. Odwołujący nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/bezsporne/

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd dał wiarę zeznaniom świadków. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującego oraz przedłożonym w ZUS-ie świadectwom pracy oraz dokumentacji znajdującej się w aktach osobowych odwołującego z badanych zakładów pracy.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17.12. 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącymi pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ustawy.

Osoby urodzone po dniu 31 grudnia 1948 r. w myśl uregulowania zawartego w przepisie art. 184 ust. 1 cytowanej ustawy mogą nabyć prawo do emerytury na powyższych warunkach po osiągnięciu wieku określonego w art.32 ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli:

- okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat oraz

- okres składkowy i nieskładkowy wynoszący w przypadku mężczyzn co najmniej 25 lat.

Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa wyżej, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny, o którym mowa w art. 32 ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym wyżej przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Zgodnie z przepisem § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7. 02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach … /Dz. U. nr 8 poz. 43 z póz. zm. / za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami składkowymi, okresami nieskładkowymi oraz ewentualnie okresami uzupełniającymi / okresy ubezpieczenia rolniczego, okresy pracy w gospodarstwie rolnym /. W myśl § 4 ust.1 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Przepis § 2 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wymaga do zaliczania okresów pracy w warunkach szczególnych do okresów uprawniających do wcześniejszej emerytury aby praca taka była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy o charakterze osobowym jak i w postaci świadectwa pracy oraz umów i dekretów płacowych w aktach osobowych wskazuje jednoznacznie, iż odwołujący legitymuje się wymaganym okresem pracy w warunkach szczególnych. Od dnia 15.07.1977 r. do dnia 30 czerwca 1979 r. odwołujący wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy prace betoniarskie. Prace takie wymienione są w wykazie A dział V pkt 4 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Wykonywanie takiej pracy sprawiło o dalszym okresie pracy w warunkach szczególnych w rozmiarze 1 rok 11 miesięcy i 15 dni .

Odwołujący wykonywał w okresach: 18.09.1984 – 30.11.1993 i 1.01.1995 – 31.12.1998 prace polegające na kierowaniu samochodem ciężarowym o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Prace takie wykonywane stale i w pełnym wymiarze czasu pracy spełniały warunki wymienione w wykazie A dział VIII pkt. 2 załącznika do cytowanego wyżej rozporządzenia. Łączny okres wykonywania takiej pracy wynosi 13 lat 2 miesiące i 12 dni.

Doliczenie wskazanych wyżej okresów do okresu uznanego przez ZUS sprawi o spełnieniu przez odwołującego przesłanki w postaci co najmniej 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Spełniona została zatem przesłanka co najmniej 15 - letniej pracy w warunkach szczególnych. Cały badany okres pracy w warunkach szczególnych przypada przed dniem 1 stycznia 1999 r.

Poza sporem pozostawało spełnienie przez odwołującego pozostałych warunków koniecznych do przyznania emerytury. Odwołujący legitymował się na dzień 1 stycznia 1999 r. ponad 26 - letnim okresem ubezpieczenia i w chwili składania wniosku miał ukończony 60-ty rok życia. Nie był członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie jak w sentencji.