Pełny tekst orzeczenia

20

Postanowienie
z dnia 22 maja 1990 r.
(U. 15/89)

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia TK: Czesław Bakalarski

Sędziowie TK: Tomasz Dybowski
Andrzej Zoll (sprawozdawca)

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 1990 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku Prokuratora Generalnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 8 grudnia 1989 r. o stwierdzenie niezgodności przepisów § 9 ust. 4 i 5 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 12 grudnia 1983 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dziennik Taryf i Zarządzeń Komunikacyjnych Nr 20, poz. 148) z art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35) oraz z art. 42 ust 2 Konstytucji, na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 22, poz. 98, ze zmianami: Dz. U. z 1987 r. Nr 2, poz. 123, Nr 93, poz. 436, z 1989 r. Nr 33, poz. 178, Nr 73, poz. 436 i z 1990 r. Nr 3, poz. 16),

postanowił:

umorzyć postępowanie w sprawie.


UZASADNIENIE


Prokurator Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej skierował w dniu 8 grudnia 1989 r. do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o stwierdzenie, że przepisy § 9 ust. 4 i 5 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 12 grudnia 1983 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz.TiZK Nr 20, poz. 148) są niezgodne z art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35) oraz z art. 42 ust. 2 Konstytucji. Wymienione we wniosku zarządzenie Ministra Komunikacji zostało wydane w oparciu o upoważnienie ustawowe zawarte w art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35) i miało, zgodnie z upoważnieniem, określić zakres badań technicznych pojazdów, sposób ich przeprowadzania i wzory dokumentów.

Prokurator Generalny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wskazał we wniosku, że Minister Komunikacji nie został upoważniony do określenia przypadków zatrzymania dowodów rejestracyjnych przez jednostkę upoważnioną do badań technicznych pojazdów. Takie przypadki zostały jednak określone w § 9 ust. 4 i 5 powołanego zarządzenia, co, zdaniem wnioskodawcy, stanowi przekroczenie ustawowego upoważnienia, czyniąc te przepisy sprzeczne z art. 66 pkt 2 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym, a także z art. 42 ust. 2 Konstytucji, który dopuszcza wydawanie przez ministrów zarządzeń wykonawczych jedynie na podstawie ustaw i w celu ich wykonania.

Minister Transportu i Gospodarki Morskiej pismem z dnia 7 lutego 1990 r. uznał zarzuty postawione we wniosku za uzasadnione i zawiadomił Trybunał Konstytucyjny, że przepisy § 9 ust. 4 i 5 wymienionego wyżej zarządzenia Ministra Komunikacji zostały uchylone zarządzeniem Nr 8 Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 31 stycznia 1990 r. ogłoszonym w Dzienniku Urzędowym Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej Nr 2, poz. 8 z 1990 r.

Ponieważ w powołanym zarządzeniu Nr 8 Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej w § 1 skreśla się zakwestionowane przepisy § 9 ust. 4 i 5 zarządzenia Ministra Komunikacji z dnia 12 grudnia 1983 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach (Dz. Taryf i Zarządzeń Komunikacyjnych Nr 20, poz. 148), przepisy te przestały obowiązywać i należało postępowanie umorzyć w oparciu o art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym.