Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Jacek Matusik

Sędziowie: SO Małgorzata Bańkowska (spr.)

SR del. Włodzimierz Szyszkowski

protokolant: prot. sądowy - stażysta Łukasz Sierdziński

przy udziale prokuratora Gabriela Żuławskiego

po rozpoznaniu dnia 27 stycznia 2016 r.

sprawy Z. Z. s. S. i B., ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie

z dnia 2 października 2014 r. sygn. akt IV K 1052/12

1.  wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten sposób, że na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzemieniu obowiązującym do 30.06.2015 r. w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego Z. Z. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na 5 – letni okres próby;

2.  uchyla rozstrzygnięcie z pkt IV wyroku:

3.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

4.  zwalnia oskarżonego od opłaty za obie instancje a kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa;

5.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz r. pr. Ł. M. kwotę 516, 60 zł, obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.

SSR del. Włodzimierz Szyszkowski SSO Małgorzata Bańkowska SSO Jacek Matusik

Sygn. akt: VI Ka 273/15

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Argumentacja zawarta w treści osobistej apelacji oskarżonego Z. Z. częściowo zasługuje na uwzględnienie. Jej analiza pozwala na stwierdzenie, że skarżący kwestionuje swoją winę i alternatywnie wymiar orzeczonej wobec niego kary.

Za niezasadny należy uznać podniesiony przez Z. Z. zarzut dotyczący nieprawidłowości ustaleń faktycznych poczynionych przez sąd I instancji. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest spójny i kompletny, w związku z czym sąd rejonowy prawidłowo ustalił, że oskarżony jest winny zarzucanego mu czynu, opisanego w treści art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk.

Należy wskazać, iż podczas pierwszego przesłuchania przeprowadzonego w toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zmiana treści wyjaśnień Z. Z., która nastąpiła w toku postępowania sądowego stanowi w istocie jego linię obrony i wobec oczywistej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym jaki został zgromadzony w sprawie (zwłaszcza z zeznaniami naocznego świadka zdarzenia)- nie zasługiwała na obdarzenie walorem wiarygodności.

Podnoszona przez obrońcę okoliczność niespójności zeznań świadka P. K. z treścią notatki urzędowej sporządzonej przez funkcjonariuszy policji nie może zostać uwzględniona, ponieważ treść notatek urzędowych nie stanowi w postępowaniu karnym samodzielnego dowodu i zawarte w nich zapisy nie mogą stanowić samodzielnej podstawy ustaleń faktycznych.

Należy wskazać, że przeprowadzony przez sąd odwoławczy dowód z opinii biegłych psychiatrów oraz złożenie przez nich opinii uzupełniającej w toku rozprawy apelacyjnej w dniu 27 stycznia 2016 r. pozwala na jednoznaczne stwierdzenie, iż Z. Z. w momencie popełniania przestępstwa był w stanie w pełni rozpoznać znaczenie swojego czynu, a w toku postępowania przed sądem I instancji był w pełni władny do samodzielnego prowadzenia swojej obrony.

Podsumowując zatem powyższe należy stwierdzić, iż sąd rejonowy wyczerpująco przeprowadził postępowanie dowodowe i dokonał prawidłowego ustalenia stanu faktycznego, co pozwalało na jednoznaczne ustalenie, iż Z. Z. wspólnie i w porozumieniu z S. P. usiłował dokonać zaboru w celu przywłaszczenia opon samochodowych w samochodzie M. (...), i jego wina w tym zakresie nie budzi żadnych wątpliwości.

Odnosząc się natomiast do alternatywnego zarzutu apelacji, kwestionującego wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego, należy wskazać iż zasługiwał on na uwzględnienie.

Orzeczona wyrokiem sądu rejonowego kara 10 miesięcy pozbawienia wolności była w realiach niniejszej sprawy zbyt surowa. O taki wymiar kary nie wnosił nawet prokurator.

W ocenie sądu okręgowego sąd meriti nie rozważył szeregu okoliczności, jakie winny zostać uwzględnione podczas wymierzania kary oskarżonemu. Należało bowiem mieć na względzie, iż formą stadialną czynu jakiego dopuścił się oskarżony było usiłowanie, w związku z czym jego zachowanie nie spowodowało żadnej realnej szkody. Także rolę Z. Z. w tym zdarzeniu należy uznać za podrzędną- nie był on bowiem inicjatorem dokonania tej kradzieży, tylko został do jej dokonania nakłoniony przez S. P.. Zauważyć również należy, iż oskarżony zaraz po zdarzeniu przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Na marginesie należy także podnieść, iż pomimo wskazywanej przez sąd meriti wielokrotnej karalności, Z. Z. nie dopuścił się zarzucanego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa w rozumieniu art. 64 kk.

Mając na względzie wskazane wyżej okoliczności, sąd okręgowy zmienił wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, że na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r. w zw z art. 4 § 1 kk warunkowo zawiesił wykonanie kary 10 miesięcy pozbawienia wolności na 5 - letni okres próby.

W ocenie sądu okręgowego dopiero tak ukształtowany wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego jest w pełni zgodny z dyrektywami zawartymi w art. 53 kk, jak też odpowiednio uwzględnia zasady prewencji ogólnej i szczególnej.

Należy również podnieść, iż za wymierzeniem oskarżonemu warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności przemawia także stan jego zdrowia. Z opinii lekarskiej znajdującej się na k. 571 jednoznacznie wynika, że izolacja penitencjarna Z. Z. byłaby w najbliższym czasie niemożliwa ze względu na stan zdrowia oskarżonego oraz konieczność przeprowadzenia specjalistycznego zabiegu, niemożliwego do wykonania w warunkach izolacji penitencjarnej.

Z tych względów orzeczono jak w wyroku.

SSR del. Włodzimierz Szyszkowski SSO Jacek Matusik SSO Małgorzata Bańkowska