Sygn. akt IV Ka 495/15
Dnia 18 sierpnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Sylwana Wirth |
Protokolant: |
Ewa Ślemp |
przy udziale Małgorzaty Stanny Prokuratora Prokuratury Okręgowej,
po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2015 r.
sprawy J. S.
syna K. i M. z domu G. (...)roku w G.
oskarżonego z art. 177 § 1 kk
na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej Ł. W.
od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu
z dnia 15 kwietnia 2015 r. sygnatura akt III K 1050/14
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
II. zwalnia oskarżycielkę posiłkową Ł. W. od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.
Sygn. akt IV Ka 495/15
Wyrokiem z dnia 15 kwietnia 2015 roku, Sąd Rejonowy w Wałbrzychu, na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie wobec J. S. oskarżonego o to, że w dniu 21 października 2014 roku w W. woj. (...) na ulicy (...), naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób,, że jadąc ul. (...) w kierunku ul. (...), samochodem marki O. (...) nr rej. (...), na oznakowanym przejściu dla pieszych, nie ustąpił pierwszeństwa pieszej prawidłowo przechodzącej przez jezdnię ze strony lewej na prawa i doprowadził do zderzenia z nią gdzie piesza Ł. W. doznała obrażeń ciała w postaci krwiaka powiek oka prawego, okolicy brody po stronie prawej, stłuczenia klatki piersiowej w części przedniej po stronie prawej i piersi prawej, sińca i otarcia naskórka okolicy łokcia prawego, silnego stłuczenia z rozległym krwiakiem okolicy krzyżowej i pośladka prawego oraz złamania głowy kości strzałkowej lewej, które naruszyły czynności narządów ciała na czas dłuższy niż siedem dni, to jest o występk z art. 177 § 1 kk warunkowo umorzył na okres 1 (jednego) roku próby.
Na podstawie art. 67 § 3 kk zobowiązał oskarżonego do częściowego naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 2000 złotych na rzecz Ł. W..
Orzekł ponadto o kosztach sądowych.
Wyrok powyższy zaskarżony został apelacją pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej, która zarzuciła wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej kary, a mianowicie środka probacyjnego w postaci obowiązku częściowego naprawienia szkody pokrzywdzonej poprzez zapłatę kwoty 2000 złotych i wniosła o zmianę zaskarżonego orzeczenia w zaskarżonej części poprzez zwiększenie kwoty jaką winien zapłacić oskarżony na rzecz pokrzywdzonej tytułem częściowego naprawienia szkody.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja nie jest zasadna.
Decyzja co do tego czy szkoda – zgodnie z art. 67 § 3 kk – ma być naprawiona w całości czy w części, należy do sądu. Decydującą przesłanką powinien być interes pokrzywdzonego do otrzymania chociaż części odszkodowania. Obowiązek wynikający z przytoczonego przepisu został zaskarżonym wyrokiem nałożony a ustalona do zapłaty kwota tytułem częściowego naprawienia szkody nie jest rażąca niewspółmierna, gdy zważy się, że pokrzywdzona kontynuuje leczenie, a jego wynik i czas trwania może mieć wpływ na wysokość szkody, żądana przez nią kwota tytułem odszkodowania wielokrotnie przewyższa kwotę zasądzoną i jej ostateczne ustalenie wiązałoby się z koniecznością prowadzenia szczegółowego i pracochłonnego postępowania dowodowego.
Zasadnie zatem orzekł sąd I instancji o obowiązku pokrycia szkody w części – dając oskarżycielce możliwość dochodzenia roszczenia w pozostałym zakresie, bądź od ubezpieczyciela, bądź też na drodze procesu cywilnego.
Wobec powyższego, wyrok jako trafny utrzymano w mocy.