Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Irena Postoła

Protokolant: Beata Wielechowksa

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2016 r. w Świnoujściu

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich A. P. i D. P.

przeciwko R. P.

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa od pozwanego R. P. na rzecz małoletnich A. P. i D. P. rentę alimentacyjną ustaloną ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Świnoujściu z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie III RCo 10/13 oraz zasądzoną wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 12 czerwca 2014 r. w sprawie X RC 223/14 z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 700 zł ( siedemset złotych) miesięcznie na każdego z powodów, łącznie po 1.400 zł ( jeden tysiąc czterysta złotych) miesięcznie, płatną z góry do dnia 15-go każdego miesiąca, do rąk przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów – A. W., wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 1 stycznia 2016 r.,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa ( kasa Sądu Rejonowego w Świnoujściu ) kwotę 240 zł, tytułem kosztów sądowych,

4.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 600 zł tytułem poniesionych przez nią kosztów zastępstwa procesowego,

5.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia

Sygn. III RC 150/15

UZASADNIENIE

A. W. – przedstawicielka ustawowa małoletnich D. i A. P. wniosła pozew przeciwko R. P. o podwyższenie alimentów z kwoty po 500 zł miesięcznie na każdego z synów, do kwoty po 1.000 zł miesięcznie na rzecz małoletniego D. i do kwoty po 800 zł miesięcznie na rzecz małoletniego A.. W uzasadnieniu podała, że synowie mają – D. 13 lat, a A. 6 lat, obaj uczęszczają do szkoły, co wiąże się z ciągłymi wydatkami, jak również chodzą na prywatne lekcje języka angielskiego, na basen, na karate, ponadto małoletni A. często choruje. Podniosła, że co miesiąc na ubrania dla synów wydaje ok. 400 zł, a na żywność ok. 2.000 zł miesięcznie. Koszt utrzymania małoletnich, łącznie z wydatkami na utrzymanie mieszkania określiła na kwotę 3.500 zł miesięcznie. Podniosła również, że synowie mają prawo do stopy życiowej na takim poziomie, na jakim strony żyły przed rozwodem rodziców. Podniosła, że pozwany jest w bardzo dobrej sytuacji finansowej, gdyż zarabia miesięcznie ok. 10.000 zł miesięcznie ( natomiast jej zarobki wynoszą ok. 3.100 zł miesięcznie). Przyznała, że pozwany oprócz alimentów, raz w roku przekazuje jej 1.200 zł na kolonie dla synów, a oprócz tego w żaden inny sposób nie uczestniczy w staraniach o utrzymanie, czy wychowanie dzieci. Stwierdziła, że ostatnie alimenty ustalone zostały w styczniu 2013 r. i obecnie ich siła nabywcza jest znacznie niższa, niż w tamtym czasie – co w świetle art. 138 kro uzasadnia jej żądanie.

Na rozprawie pełnomocnik powodów podtrzymał żądanie, natomiast pełnomocnik pozwanego wniósł o jego oddalenie, podnosząc, że brak jest do tego podstaw, z uwagi na fakt, że alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie utrzymane zostały w wyroku rozwodowym stron z dnia 12 czerwca 2014 r. , a od tamtego czasu nie nastąpiły zmiany, ani w kosztach utrzymania synów, ani w dochodach stron, które byłyby podstawą do podwyższenia alimentów, ponadto strony zawarły porozumienie dodatkowo obciążające finansowo pozwanego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni D. lat 13 i A. lat 6 – są dziećmi pochodzącymi z małżeństwa stron rozwiązanego przez rozwód.

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2016 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie rozwiązał małżeństwo A. P. i R. P.. Miejsce pobytu dzieci, Sąd ustalił przy matce i zasądził od R. P. alimenty w wysokości ustalonej ugodą przed Sądem Rejonowym w Świnoujściu z dnia 18 grudnia 2013 r. w kwocie po 500 zł miesięcznie na każde dziecko ( zaakceptowane również w porozumieniu miedzy stronami z dnia 28 kwietnia 2014 r., zawierającego też dodatkowe ustalenia o udziale pozwanego w kosztach wyjazdów wakacyjnych – 1.200 zł na każdego z synów i zakupu podręczników – po 300 zł na każdego z nich).

dowody:

⚫

odpis ugody k. 83,

⚫

odpis wyroku rozwodowego k. 101,

⚫

porozumienie stron k. 102

Na mocy podziału majątku, pozwany przekazał powódce kwotę 160.000 zł

dowód

⚫

akty notarialne ( ustanowienie rozdzielności majątkowej, podział majątku) k. 89-100

Matka małoletnich A. W., ma 38 lat, z zawodu jest księgową. Mieszka razem z synami w mieszkaniu o powierzchni 53m ², będącym jej własnością. Spłaca kredyt zaciągnięty na to mieszkanie ( 80.000 zł) w kwocie po 580 zł miesięcznie. A. W. nie wyszła ponownie za mąż, związana jest z byłym mężem partnerki pozwanego ( który posiada swoje oddzielne mieszkanie). Posiada samochód – T. z 2003 r. – zakupiony dla niej przez rodziców.

A. W. pracuje w Centrum (...) w Ś. jako księgowa i zarabia netto 3.500 zł miesięcznie.

Małoletni D. i A. chodzą na basen, na zajęcia karate i języka angielskiego. Małoletni często chorują, szczególnie młodszy A., wymagają też leczenia stomatologicznego.

Powódce w utrzymaniu synów pomaga ich babka, matka pozwanego E. P. ( przygotowuje dla nich posiłki w czasie częstych odwiedzin, pożycza pieniądze na ich potrzeby, również na lekarstwa).

dowody:

⚫

zeznania powódki ki. 146-148, 151

⚫

faktury wydatków k. 13-82,

⚫

karta leczenia szpitalnego k. 10-12

⚫

zeznania świadka E. P. k. 135 - 137

Pozwany R. P. ma 36 lat, z zawodu jest ekonomistą. Pracuje w firmie (...) „ sp. z o.o. – na stanowisku szefa biura produkcji międzynarodowej – brutto zarabia ok. 10.000 zł miesięcznie, netto jego zarobki przekraczają kwotę 7.000 zł miesięcznie.

dowód:

⚫

zaświadczenie z zakładu pracy pozwanego k. 108,109, 156, 157

W 2014 r. dochód pozwanego wyniósł 143,642 zł.

dowód:

⚫

zaświadczenie z Urzędu Skarbowego w Ś. k. 86

Pozwany nie ożenił się ponownie, nie ma innych dzieci. Mieszka w swoim mieszkaniu zakupionym na kredyt za kwotę 380.000 zł. Posiada też inne kredyty ( w tym na remont mieszkania) – spłaca je w kwocie po 2.500 zł łącznie miesięcznie. Pozwany posiada służbowy samochód – roczny (...) i za jego użytkowanie płaci 350 zł miesięcznie.

Pozwany spotyka się z synami, organizuje im krótkie wycieczki w czasie ferii i wakacji (wyjeżdżał z nimi do K., do P., do W., na termy do T., na baseny do G. i A.), jak również robi im rzeczowe prezenty okolicznościowe, czasami uczestniczy w zakupie odzieży i lekarstw.

dowody:

⚫

zeznania pozwanego k. 148-152,

⚫

kserokopie umów kredytowych k. 103-107,

⚫

wydruk z konta pozwanego za sierpień i wrzesień 2015 r. - potwierdzające jego wydatki na alimenty, remont mieszkania k.110-116,

⚫

faktury wydatków na dzieci k. 118-132

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługuje na uwzględnienie. Dotychczasowa kwota łączna 1.000 zł miesięcznie na obu synów – obowiązuje od czasu ugody stron, czyli od ponad dwóch lat. Alimenty w tej wysokości zostały również zasądzone w wyroku rozwodowym z czerwca 2014 r. i uzupełnione porozumieniem stron o dodatkowe świadczenia pozwanego.

W ocenie Sądu, alimentacja pozwanego w tej wysokości i formie jest jednak obecnie zbyt niska. Nie można bowiem stwierdzić, że od ponad dwóch lat nie wzrosły koszty utrzymania synów, czy też, by w tym czasie nie spadła siła nabywcza dotychczasowej kwoty. Jest oczywiste, że w tym czasie obaj chłopcy podrośli, starszy D. wkroczył w okres najszybszego rozwoju, młodszy natomiast poszedł do szkoły ( z czym związane są dodatkowe koszty w ciągu całego roku, a nie tylko te związane z zakupem podręczników na początku roku szkolnego), ponadto często choruje. Zauważyć też należy, że pomiędzy dochodami stron jest duża dysproporcja, duża też jest różnica w poziomie ich życia. Pozwany zarabia dwukrotnie więcej od powódki ( nawet jeśli uznać, że jego dochody nie wzrosły, a wzrosły dochody powódki). Pozwany posiada duże mieszkanie, wyremontował je i wyposażył, użytkuje wysokiej klasy samochód, na wakacje wyjeżdża za granicę. Natomiast powódka z synami żyje zdecydowanie skromniej. Powyższe wynika z przedstawionych zaświadczeń o dochodach, z ich zeznań, z zeznań świadka E. P., z załączonych faktur, paragonów. Ta dysproporcja trwa od czasu rozstania stron i można stwierdzić, że jest to stan utrwalony ( w 2014 r. dochód pozwanego był równie wysoki), a zgodnie z przyjętym poglądem w orzecznictwie, dzieci mają prawo do równego z rodzicami poziomu życia.

W świetle powyższego, mając na względzie treść art. 138 kro oraz 135 § 1 kro za niewystarczające więc należało uznać, dotychczasowe alimenty – konieczna okazała się ich podwyżka, stosowanie od wzrastających potrzeb małoletnich, oraz możliwości zarobkowych, majątkowych ich rodziców. Uznać należało, że miesięczny koszt utrzymania chłopców wynosi co najmniej 2.000 zł miesięcznie, za zawyżone należało jednak uznać te, wskazane przez ich matkę. Za nieuzasadnione też należało uznać niektóre z jej wydatków, np. jednorazowy zakup kilku piżam, czy spodni, co jednak nie stanowi o braku potrzeb w tym zakresie. Sąd nie uwzględnił żądania w całości, uwzględniając również dodatkowe starania pozwanego o synów, mające również wymiar finansowy, co potwierdziły faktury i zeznania obu stron.

Sąd pominął dowód z aktualnego zaświadczenia o zarobkach powódki, uznając, że nie ma on istotnego znaczenia w sprawie, kiedy różnica w dochodach, w poziomie życia stron nie budzi wątpliwości Sądu, kiedy zarobki pozwanego są na stałym wysokim poziomie, a koszty utrzymania dzieci wzrosły.

Mając powyższe na względzie, orzeczono, jak w sentencji.