Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie IX Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2015 r. w Olsztynie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi B. N.

w przedmiocie skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy sygnatura akt I Ns 473/14 prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Szczytnie bez nieuzasadnionej zwłoki

p o s t a n a w i a :

odrzucić skargę.

Sygn. akt IX S 7/15

UZASADNIENIE

B. N. złożyła skargę, w której domagała się stwierdzenia przewlekłości postępowania cywilnego toczącego się przed Sądem Rejonowym w Szczytnie, w sprawie o sygn. akt I Ns 473/ 14 oraz dokonania zlecenia temu Sądowi podjęcia odpowiednich czynności w sprawie w odpowiednim terminie. Skarżąca żądał również zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej za sporządzenie jedenastu odpisów złożonych zażaleń i wniesienia stosownej opłaty oraz zasądzenia kwoty 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia za utrudnienia związane z przewlekłością postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga podlegała odrzuceniu.

Na wstępie rozważań należy podkreślić, że zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. 179, poz. 1843 ze zmianami) skarga powinna zawierać żądanie stwierdzenia przewlekłości w sprawie, której skarga dotyczy oraz przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie.

Zgodnie z przyjętą powszechnie linią orzeczniczą przytoczenie okoliczności uzasadniających skargę na przewlekłość postępowania nie może sprowadzać się do zakwestionowania przez stronę ogólnego czasu trwania procesu, ale winno polegać na wskazaniu konkretnych czynności procesowych, których sąd nie podjął lub dokonał wadliwie (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 7 czerwca 2005r., III SPP 103/05, OSNP 2006/1-2/35/).

Powyższy pogląd podzielił Sąd Apelacyjny w Krakowie, który w postanowieniu z dnia 25 kwietnia 2014 r. w sprawie o sygn. akt II S 8/14 podał, iż w wypadku niedochowania przez autora skargi wymogu przytoczenia w uzasadnieniu okoliczności uzasadniających żądanie, należy taką skargę odrzucić w trybie art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy. Sama zaś krytyczna ocena sprawności postępowania nie jest wystarczającą okolicznością do rozpoznania skargi w świetle art. 6 wyżej wskazanej ustawy.

Z powyższego stanowiska wynika, że skarżący powinien w uzasadnieniu skargi na przewlekłość postępowania wskazać, w czym konkretnie upatruje się nieuzasadnionej zwłoki w rozpoznaniu jego sprawy. Wynika z tego obowiązek ciążący na skarżącym, zgodnie z którym musi on precyzyjnie wskazać konkretne działania lub zaniechania Sądu rozpoznającego sprawę, które w konsekwencji spowodowały zwlokę w toczącym się postępowaniu. W związku z niedopełnieniem wskazanego obowiązku Sąd ma uprawnienie do odrzucenia skargi na mocy art. 9 ust. 1 w/w ustawy bez wzywania do uzupełnienia jej braków (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 sierpnia 2014 r., w sprawie o sygn. akt II FPP 5/14).

Ponadto żądanie stwierdzenia przewlekłości postępowania jest żądaniem procesowym, a więc postulatywnym oświadczeniem woli strony.

Zgodnie z postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Lublinie w postanowieniu z dnia 30 września 2009r. w sprawie o sygn. akt II S 24/09 postępowanie w sprawie przewlekłości jest, bowiem postępowaniem skargowym i znaczenie żądania stwierdzenia przewlekłości wyraża się w inicjowaniu postępowania przed sądem stwierdzającym przewlekłość. Żądanie ma, zatem charakter koniecznego impulsu procesowego. Brak tego elementu skutkuje uznaniem niedopuszczalności orzekania w sprawie przewlekłości.

Należy również podkreślić, że konieczne jest przytoczenie okoliczności faktycznych, które wykazują istnienie przewlekłości postępowania w danej sprawie. Natomiast same zawarcie sformułowania, że w sprawie wystąpiła nieuzasadniona zwłoka nie stanowi zgodnie przepisami prawa okoliczności uzasadniające wystąpienie przewlekłości postępowania.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy w ocenie Sądu Okręgowego, skarżący nie spełnił wymogu formalnego i nieusuwalnego, określonego w powołanym wyżej przepisie art. 6 ust. 2 cytowanej ustawy, w zakresie zgłoszenia żądania w skardze dotyczącej działania (zaniechania) sądu w postępowaniu sądowym.

Ponadto należy zauważyć, że skarżąca została wezwana przez Sąd Rejonowy do złożenia do sądu rozpoznającego sprawę jedenastu odpisów wniosku o stwierdzenie nabycia spadku po Z. C.. Zamiast tego skarżąca złożyła do tego sądu pismo z dnia 10 listopada 2014r. o treści innej niż wniosek o stwierdzenie nabycia spadku. Z treści wskazanego pisma można wnioskować, że dotyczyło ono działu majątku spadkowego.

Z uwagi na niezłożenie odpisów wniosku pomimo wezwania skarżącej do uzupełnienia braków formalnych, sprawie nie można było nadać dalszego biegu, co w konsekwencji spowodowało zwrot wniosku. Ponadto zarządzenie o zwrocie wniosku jest już prawomocne, ponieważ zażalenie skarżącej w tym zakresie zostało oddalone przez Sąd odwoławczy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy w oparciu o art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy, skargę odrzucił bez wzywania do uzupełnienia braków, ponieważ stosownie do art. 9 ust. 2 tej ustawy sąd odrzuca skargę wniesioną przez nieuprawnionego albo niedopuszczalną na podstawie art. 14 ustawy o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy.