Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania F. S.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 4 marca 2013 r. (Nr (...) )

w sprawie F. S.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z 4 marca 2013r. znak: (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił F. S. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, iż u wymienionego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył F. S. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Podniósł, iż decyzja organu rentowego jest krzywdząca. Stan zdrowia nie pozwala mu na prowadzenie gospodarstwa rolnego, jest schorowany i nie ma sił do pracy (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z 14 lutego 2013r., która uznała, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2).

Sąd ustalił, co następuje:

Wnioskodawca F. S. jest rolnikiem i podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Ma 55 lat. W dniu 13 grudnia 2012r. F. S. wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (wniosek k.1 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 16 stycznia 2013r. nie uznał wnioskodawcy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy z 16 stycznia 2013r. k.32 akt organu rentowego).

Na skutek odwołania wnioskodawcy od powyższego orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy wnioskodawca skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 14 lutego 2013r. nie uznała wnioskodawcy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie wnioskodawcy od orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy k.37 i wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z 14 lutego 2013r. k.41 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 4 marca 2013r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił wnioskodawcy prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 4 marca 2013r. k.43 akt organu rentowego).

Biegli lekarze o specjalizacjach: ortopeda, neurolog i kardiolog w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u wnioskodawcy okresowy zespół bólowy lędźwiowo-krzyżowy na podłożu zmian dyskopatycznych i zwyrodnieniowych bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, napady padaczkowe abstynencyjne w wywiadzie, ZZA w okresie abstynencji, zawroty głowy naczyniopochodne oraz łagodne nadciśnienie tętnicze i stwierdzili, że istniejące u wnioskodawcy schorzenie narządu ruchu przebiega z okresami zaostrzeń i remisji dolegliwości i aktualnie nie występuje istotne zaostrzenie dolegliwości bólowych kręgosłupa i stawów obwodowych. W ocenie biegłych w okresie zaostrzenia dolegliwości wnioskodawca wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji i wówczas może być okresowo niezdolny do pracy w ramach zasiłku chorobowego. Nie stwierdza się natomiast u niego całkowitej długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym z powodu schorzenia narządu ruchu. Biegli wskazali, że całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym nie sprowadzają w przypadku wnioskodawcy również zawroty głowy w wywiadzie, aktualnie bez objawów ogniskowego uszkodzenia centralnego układu nerwowego, bez zaburzeń przepływu w tętnicach szyjnych. Istniejąca możliwość niedrożności tętnic kręgowych nie powoduje nasilonych objawów niewydolności krążenia kręgowo-podstawnego i może wymagać okresowego leczenia farmakologicznego. W odniesieniu do napadów paczkowych abstynencyjnych wskazano, że wystąpiły one w 2006r. Obecnie wnioskodawca jest leczony Neurotopem i od wielu lat napady nie występują. Padaczka stanowi przeciwwskazanie do pracy na wysokości, przy maszynach w ruchu i o wysokiej temperaturze oraz do prowadzenia pojazdów mechanicznych, ale przy tak rzadkich napadach nie powoduje u wnioskodawcy całkowitej długotrwałej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Również stan kliniczny układu krążenia nie skutkuje całkowitą niezdolnością wnioskodawcy do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia biegłych lekarzy – ortopedy, neurologa i kardiologa k.7 i 10 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy F. S. okazało się nieuzasadnione i jako takie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu – w przypadku wnioskodawcy, który ukończył 30 lat – przez okres co najmniej 5 lat, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu jako rolnik – w trybie art.16 ust.1 pkt 1 ustawy. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii, neurologii i kardiologii nie dał natomiast podstaw do uznania, że wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Z ustaleń biegłych wynika, że u wnioskodawcy występuje schorzenie narządu ruchu w postaci okresowego zespołu bólowego lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian dyskopatycznych i zwyrodnieniowych bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej, schorzenia natury neurologicznej w postaci napadów padaczkowych abstynencyjnych i zawrotów głowy oraz schorzenie kardiologiczne w postaci łagodnego nadciśnienia tętniczego. W ocenie biegłych żadne z tych schorzeń z osobna ani wszystkie łącznie nie sprowadzają u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Mogą natomiast - w szczególności schorzenie narządu ruchu - w okresie zaostrzenia dolegliwości powodować u wnioskodawcy okresową niezdolność do pracy w ramach zasiłku chorobowego.

Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalizujących się w schorzeniach występujących u wnioskodawcy, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Zauważyć przy tym należy, że wnioskodawca kwestionując co do zasady przedmiotową opinię nie zgłosił do niej umotywowanych zastrzeżeń przedstawiając jedynie subiektywne twierdzenia, że jest niezdolny do pracy (wyjaśnienia wnioskodawcy k.19-19v).

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należało, że wnioskodawca nie spełnia ustawowych przesłanek do przyznania mu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy i dlatego na podstawie art.477.14§1 kpc Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.