Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2013r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Katarzyna Antoniak

po rozpoznaniu w dniu 12 września 2013r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania L. C.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 17 grudnia 2012 r. (Nr (...) )

w sprawie L. C.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje L. C. prawo do renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od dnia 01 października 2012 roku do dnia 27 września 2014 roku.

UZASADNIENIE

Decyzją z 17 grudnia 2012r. znak: GI – (...) Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił L. C. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, iż u wymienionego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył L. C. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Podniósł, iż decyzja organu rentowego jest niezgodna ze stanem faktycznym. Stan jego zdrowia ulega pogorszeniu, dokuczają mu bóle i zawroty głowy, ponadto leczy się psychiatrycznie. Jest przygnębiony, nie może spać, śledzą go jakieś osoby. Ma małe gospodarstwo rolne, z którego nie może utrzymać siebie oraz rodziny. Nie ma środków na wykupienie leków (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z 11 grudnia 2012r., która uznała, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2).

Sąd ustalił, co następuje:

Wnioskodawca L. C. jest rolnikiem i podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Ma 46 lat. W dniu 26 października 2012r. L. C. wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (wniosek k.1 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez Lekarza Rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 20 listopada 2012r. nie uznał wnioskodawcy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy z 20 listopada 2012r. k.25 akt organu rentowego).

Na skutek odwołania wnioskodawcy od powyższego orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy wnioskodawca skierowany został na badanie przez Komisję Lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 11 grudnia 2012r. nie uznała wnioskodawcy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie wnioskodawcy od orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy k.36 i wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej Kasy z 11 grudnia 2012r. k.39 akt organu rentowego). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 17 grudnia 2012r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił wnioskodawcy prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy (decyzja z 17 grudnia 2012r. k.42 akt organu rentowego).

Biegli lekarze o specjalizacjach: ortopeda, neurolog i psychiatra w opinii sporządzonej na zlecenie sądu rozpoznali u wnioskodawcy bóle głowy w wywiadzie, zespół bólowo-korzeniowy kręgosłupa L-S w remisji objawów korzeniowych oraz zaburzenia urojeniowe i w oparciu o powyższe rozpoznanie stwierdzili, że wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym od 28 września 2012r. do 27 września 2014r., przy czym w ocenie biegłych schorzeniem, które sprowadza u wnioskodawcy niezdolność do pracy jest schorzenie natury psychiatrycznej. Na schorzenie to wnioskodawca leczy się od kilku lat w trybie ambulatoryjnym i choć zaburzenia urojeniowe przebiegają u niego w sposób stabilny (nie był kierowany na kurację do oddziału psychiatrycznego), to przyjmowany przez wnioskodawcę neuroleptyk Perazin niekorzystnie wpływa na jego zdolności do obsługi urządzeń w ruchu, których obsługa w rolnictwie jest niezbędna. Okoliczność ta powoduje, że wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym w w/w okresie (opinia biegłych lekarzy – ortopedy, neurologa i psychiatry k.7-8 i 10 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy L. C. okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu – w przypadku wnioskodawcy, który ukończył 30 lat – przez okres co najmniej 5 lat, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że wnioskodawca podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu jako rolnik – w trybie art.16 ust.1 pkt 1 ustawy. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii, neurologii i psychiatrii dał podstaw do uznania, że wnioskodawca spełnia również przesłankę całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Z ustaleń biegłych wynika, że schorzeniem, które powoduje u wnioskodawcy taką niezdolność jest schorzenie psychiatryczne w postaci zaburzeń urojeniowych. Schorzenie to i sposób jego leczenia – przyjmowany przez wnioskodawcę lek - niekorzystnie wpływają na zdolność wnioskodawcy do obsługi urządzeń w ruchu, a obsługa takich urządzeń jest w rolnictwie niezbędna.

Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalizujących się w schorzeniach występujących u wnioskodawcy, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy i jego badaniem. Opinia ta jest spójna, logiczna i należycie uzasadniona. Nie została ona zakwestionowana przez żadną ze stron.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art.477.14§2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał L. C. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym na okres od 1 października 2012r. ,tj. od początku miesiąca, w którym wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o rentę do 27 września 2014r. ,tj. daty wskazanej przez biegłych w opinii jako końcowa data trwania niezdolności do pracy.