Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Jacek Kulesza

Protokolant – Dominika Witkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2016 r.

sprawy J. K. (1) ,

syna S. i A. z d. L.,

ur. (...) w m. K.,

oraz sprawy M. K. (1) z d. Z. ,

córki B. i K. z d. Ż.,

ur. (...) w m. S.,

obwinionych o to, że

w okresie czasu od 05.10.2014 r. do 30 listopada 2014 r. w miejscowości S., gm. R., pow. (...), woj. (...), wspólnie i w porozumieniu, dokonali zniszczenia trawy poprzez zwałkę karp, ziemi
i gruzu na działkę oznaczoną nr (...) na szkodę S. Z.,

tj. o wykroczenie z art. 156 § 1 k.w.;

orzeka

1.  Obwinionych J. K. (1) i M. K. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego im czynu;

2.  Kosztami postępowania obciąża Skarbu Państwa.

II W 1171/15

UZASADNIENIE

J. K. (1) i M. K. (1) zostali obwinieni o to, że w okresie czasu od 05 października 2014 r. do 30 listopada 2014 r. w miejscowości S., gm. R., pow. (...), woj. (...), wspólnie i w porozumieniu, dokonali zniszczenia trawy poprzez zwałkę karp, ziemi
i gruzu na działkę oznaczoną nr (...) na szkodę S. Z., tj. o popełnienie wykroczenia z art. 156 § 1 k.w.

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy i ujawnionego w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pomiędzy S. Z. i jego synem A. Z. a siostrą S. M. K. i jej mężem J. K. (2) panuje od kilku lat głęboki konflikt, na tle własności m. in. działek rolnych, położonych w Z. Starych, w gminie R., oznaczonych numerami geodezyjnymi (...). Konflikt ten przejawia się wzajemną wrogością, oskarżeniami, a także szeregiem prowadzonych przez Sąd Rejonowy w W. postępowań cywilnych w tym o naruszenie posiadania. oraz o wykroczenia.

Według stanu prawnego z daty zdarzenia objętego niniejszym postępowaniem właścicielem przedmiotowych działek rolnych był S. Z., przy czym podatek od nieruchomości stanowiącej obie wskazane powyższej działki uiszczany jest przez M. K. (1). Wcześniej użytkownikiem tychże działek byli M. K. (2) i jej mąż J. K. (2). Uprzednio obie działki porośnięte były trawą, następnie zanieczyszczone zostały poprzez przewiezienie na ich teren karp, ziemi oraz gruzu.

Obwiniony J. K. (1) w toku czynności wyjaśniających, a także w toku rozprawy głównej nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Obwiniony konsekwentnie utrzymywał przy tym, że nieczystości w postaci karp, ziemi i gruzu na wskazane działki zostały nawiezione przez A. i S. Z. ciągnikiem, a przedmiotowe działki stanowią własności jego żony (k. 9, k. 74-75).

Obwiniona M. K. (1) również nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, zarówno w toku czynności wyjaśniający jak i rozprawy głównej. Podkreślała, że ona jest właścicielką działek oznaczonych numerami (...) a karpy, ziemia i gruz zwożone były na ww. działki przez jej brat S. Z. i jego syna A. od 2012 r. W jej ocenie S. Z. ciągle ją nęka i zastrasza. Dodała, że „kazał” jej płacić za dzierżawę przedmiotowych działek kwotę 1475 zł miesięcznie oraz, że wobec faktu iż posadowił na działkach tych fundamenty nie ma do nich dostępu, zaś wobec okoliczności, iż nie są one obecnie wykorzystywane do produkcji rolnej nie może wystąpić z wnioskiem o dopłaty (k. 13, k. 74-75).

Analizując wyjaśnienia obwinionych J. K. (1) i M. K. (1) należy zauważyć, że z racji swej roli procesowej niewątpliwie mieli oni interes w składaniu wyjaśnień dla siebie korzystnych, jednakże Sąd nie znalazł żadnych podstaw aby uznać, że nie odpowiadają one prawdzie. Ich wyjaśnienia są konsekwentne, spójne i logiczne, a nadto uzupełniają się wzajemnie.

Świadek A. Z. w toku czynności wyjaśniających zeznał, że widział jak J. i M. K. (1) zwożą ciągnikiem na przedmiotowe działki karpy, ziemię i gruz (k. 1v). Zeznania A. Z. potwierdził jego ojciec świadek S. Z., który również jako sprawców przedmiotowego wykroczenia wskazał J. i M. K. (1), dodając, że widział jak obwinieni porozrzucali na działkach karpy i beton, niszcząc przy tym, trawę (k. 5).

Zdaniem Sądu do zeznań obu ww. świadków należało podejść z pewną dozą ostrożności, także wobec okoliczności, iż zeznania te stanowią de facto jedyny dowód wskazujący, że obwinieni mogli dopuścić się popełnienia zarzucanego im czynu. Z uwagi na głęboki konflikt pomiędzy wyżej wymienionymi a obwinionymi, o którym była mowa powyżej ich zeznań, przy braku innych, dowodów potwierdzających powołane przez nich okoliczności nie można uznać za obiektywne i w pełni wiarygodne, a co za tym idzie wyłącznie na ich podstawie przesądzić o sprawstwie J. K. (1) i M. K. (1).

W przekonaniu Sądu zatem całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie nie pozwala przyjąć, że obwinieni dopuścili się zarzuconego im czynu. Jako że brak było innych wiarygodnych dowodów, które wskazywałyby na okoliczność, iż J. K. (1) i M. K. (1) w okresie czasu od 05 października 2014 r. do 30 listopada 2014 r. w miejscowości S., gm. R., pow. (...), woj. (...), wspólnie i w porozumieniu, dokonali zniszczenia trawy poprzez zwałkę karp, ziemi
i gruzu na działkę oznaczoną nr (...) na szkodę S. Z.. Wskazać też należy, iż to obwinieni prowadzą działalność rolniczą, zatem niewątpliwie nie mieli żadnego interesu w tym aby zanieczyszczać przedmiotowe działki, w szczególności w sytuacji gdy na skutek nawiezienia na nie karp, gruzu i ziemi nie mogły być już wykorzystywane do produkcji rolnej, a tym samym M. K. (1) pozbawiona została możliwości wystąpienia z wnioskiem o dopłaty. Dlatego też wobec braku wiarygodnych i obiektywnych dowodów świadczących o sprawstwie J. K. (1) i M. K. (1), Sąd uznał, że obwinionych należało uniewinnić od popełnienia zarzucanego im czynu.

Uniewinniając obwinionych od popełnienia zarzucanego im wykroczenia, Sąd orzekł, że koszty procesu w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, ponosi Skarb Państwa. Rozstrzygając w tym zakresie Sąd miał na względzie treść przepisu art. 118 § 2 k.p.w.

W tym stanie rzeczy należało orzec, jak powyżej.