Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 4 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Edyta Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2016 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa Telewizji (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Andrzej Muzyka

XI GC 78/16

Sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 października 2015 roku powódka Telewizja (...) spółka akcyjna w W. wniosła przeciwko pozwanej Przedsiębiorstwo (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. o zapłatę kwoty 4.612 złotych z odsetkami ustawowymi od 2 maja 2012 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu wskazała, że strony zawarły umowę emisji filmu reklamowego. Podała, że zrealizowała postanowienia umowy i wystawiła pozwanej fakturę VAT.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana podniosła zarzut przedawnienia. Wyjaśniła, iż bieg przedawnienia rozpoczął się w chwili wystawienia faktury.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Telewizja (...) spółka akcyjna w W. prowadzi działalność w zakresie m. in.: wydawania materiałów reklamowych, dystrybucji filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych oraz pośrednictwa w sprzedaży miejsca na cele reklamowe.

Dowód:

- wydruk z informacji KRS, k. 10 – 19.

W dniu 30 stycznia 2012 r. pomiędzy Telewizją (...) spółką akcyjną w W. Oddział Terenowy w S. a Przedsiębiorstwo (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością została zawarta umowa, na mocy której Telewizja (...) spółka akcyjna w W. na zlecenie Przedsiębiorstwa (...) miała emitować film reklamowy pod tytułem (...) na antenie TVP S..

Strony postanowiły, że w ramach łączącej je umowy, zleceniodawca zobowiązał się do realizacji budżetu w wysokości 10.000 zł powiększonej o podatek VAT. Z kolei TVP zobowiązała się wystawić zleceniodawcy faktury VAT za każdy miesiąc emisji, w terminie najpóźniej 7 do od daty ostatniej emisji w danym miesiącu, przy czym kwota wskazana w fakturze miała zostać pomniejszona o należne upusty.

Bezsporne, a nadto dowód:

- umowa, k. 210 – 20-21,

- oferty, k. 22 – 23,

- plan emisji, k.24.

Telewizja (...) spółka akcyjna w W. emitowała film reklamowy na zlecenie Przedsiębiorstwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w terminie od 2 kwietnia 2012 r. do dnia 15 kwietnia 2012 r. zgodnie z dostarczonym przez zleceniodawcę planem emisji. W związku z zakończeniem emisji filmu reklamowego Telewizja (...) spółka akcyjna w W. wystawiła Przedsiębiorstwo (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w dniu 17 kwietnia 2012 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 4.612,50 zł płatną do dnia 1 maja 2012 r. za emisję filmu reklamowego.

Bezsporne, a nadto dowód:

- faktura VAT, k. 25,

- zeznania świadka G. S., k. 52 – 53.

Pismem z dnia 20 stycznia 2015 r. Telewizja (...) spółka akcyjna w W. wezwała Przedsiębiorstwo (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością do zapłaty kwoty 4.612,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 2 maja 2012 r.

Bezsporne, a nadto dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 26.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne.

Powódka wywodzi swoje roszczenie z umowy o świadczenie usług, do której stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Dlatego podstawą żądania powoda jest przepis art. 734 § 1 k.c. oraz przepis art. 735 k.c. Zgodnie z treścią tych przepisów przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie.

Okoliczności zawarcia i realizacji umowy nie były sporne między stronami. Pozwana nie kwestionowała obowiązku zapłaty kwoty 4.612,50 zł na rzecz powódki. Jednakże, strona pozwana podniosła zarzut przedawnienia.

W spornym zakresie Sąd w całości oparł się na dokumentach przedłożonych przez powódkę oraz na zeznaniach świadka G. S..

Odnosząc się do zarzutu przedawnienia należało stwierdzić, iż jest on w pełni zasadny.

Z uwagi na treść Art. 750 k.c. zarzut przedawnienia wywiedziony wobec roszczenia strony powodowej podlegał badaniu z uwzględnieniem przepisów o zleceniu, w szczególności zaś – treści art. 751 k.c.

Stosownie do treści art. 751 k.c. roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków przysługujące osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju przedawniają się z upływem lat dwóch. Przepis art. 751 k.c. jest przepisem szczególnym wobec art. 118 k.c. Wprowadza on dla wskazanych w nim roszczeń z umowy zlecenia oraz umów o świadczenie usług, nieuregulowanych innymi przepisami, krótszy – dwuletni termin przedawnienia. W pozostałym zakresie roszczenia z umowy zlecenia, a także z umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami (art. 750 k.c.), podlegają przedawnieniu z upływem terminów wskazanych w art. 118 k.c. Szczególny – dwuletni termin przedawnienia określony w art. 751 k.c., dotyczy wszelkich wskazanych w nim roszczeń, również tych, które są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Nie ulega wątpliwości, iż w niniejszym postępowaniu strona powodowa dochodziła wynagrodzenia za spełnione czynności (emisję filmu reklamowego) oraz, że powódka stale trudni się czynnościami z zakresu publikacji materiałów reklamowych, co wynika informacji o przedmiocie działalności powódki ujętej w KRS.

Termin zapłaty wynagrodzenia upłynął z dniem 2 maja 2012 r. (art. 115 k.c.: „ Jeżeli koniec terminu do wykonania czynności przypada na dzień uznany ustawowo za wolny od pracy, termin upływa dnia następnego”). Zatem, roszczenie było przedawnione już w dniu 3 maja 2014 r. Z kolei pozew wniesiony został do sądu w dniu 2 października 2015 r. W niniejszej sprawie przekroczenie terminu przedawnienia wynosiło ponad rok. Tymczasem, powódka nie wskazała, aby istniały przeszkody do dochodzenia wynagrodzenia przed upływem terminu przedawnienia, zaś wierzyciel z racji będący podmiotem profesjonalnym (prowadzącym m. in. działalność w zakresie produkcji i emisji filmów, nagrań i programów telewizyjnych) powinien posiadać wiedzę co do konsekwencji opóźnienia w dochodzeniu roszczenia.

Na marginesie wskazać należy, że przyjęcie 3 - letniego okresu przedawnienia z art. 118 kc (roszczenie dochodzone pozwem jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej) nie zmienia rozstrzygnięcia w sprawie, albowiem wówczas należałoby przyjąć, że termin przedawnienia upłynął w dniu 3 maja 2015 r. Powództwo zostało natomiast wytoczone w dniu 2 października 2015 r. Z uwagi na powyższe powództwo podlegało oddaleniu.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

SSR Andrzej Muzyka

Sygn. akt XI GC 78/16 dnia 19 kwietnia 2016 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...) M. Z..

5.  (...)

SSR Andrzej Muzyka