Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Bożena Sobczyk

po rozpoznaniu w dniu 05 września 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku A. Ś.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. (...) w T. M..

o rentę rolniczą

na skutek odwołania A. Ś.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. (...) w T. M..

z dnia 19 września 2012r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1126/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 września 2012 roku Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddział w Ł. P. (...) w T. M.. odmówił A. Ś.przyznania prawa do renty rolniczej. W uzasadnieniu organ rentowy podał, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji złożyła w dniu 16 października 2012 roku odwołanie A. Ś..

KRUS wnosiła o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

A. Ś.urodziła się w dniu (...). W okresie od 22 lutego 2010 roku do 31 marca 2012 roku była uprawniona do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

(okoliczności niesporne)

W dniu 1 sierpnia 2012 roku A. Ś. złożyła wniosek o przyznanie renty na dalszy okres.

(dowód: wniosek o rentę k. 113 w aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 20 sierpnia 2012 roku lekarz rzeczoznawca KRUS uznał, że wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym okresowo do dnia 31 sierpnia 2014 roku.

(dowód: orzeczenie lekarza rzeczoznawcy KRUS z dnia 20 sierpnia 2012 roku k. 99-100 w aktach organu rentowego)

Od powyższego orzeczenia podniósł zarzut wadliwości regionalny inspektor orzecznictwa lekarskiego KRUS, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską KRUS, która orzeczeniem z dnia 14 września 2012 roku uznała, że skarżąca jest zdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawczyni: przewlekłą białaczkę limfatyczną w okresie względnej remisji oraz niedokrwistość z niedoboru żelaza.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej KRUS z dnia 14 września 2012 roku k. 106-107 w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia:

- przewlekła białaczka limfatyczna od 2004 roku (nie leczona) bez progresji;

- niedokrwistość mikrocytarna z niedoboru żelaza;

- choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa z zespołem bólowym.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawczyni całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

(dowód: opinie biegłych lekarzy onkologa S. F. k. 15-16 z opinią pisemną uzupełniającą k. 40, hematologa J. H. k. 20-23 z opinią pisemną uzupełniającą k. 44-45 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 roku o ubezpieczeniu społecznym rolników (tekst jedn. Dz. U. 2008r. Nr 50, poz. 291 ze zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Z całkowitą niezdolnością do pracy w gospodarstwie rolnym, mamy do czynienia wówczas, gdy ubezpieczony z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 5 ustawy). Niezdolność ta ma charakter trwały, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym, bądź okresowy, gdy takie rokowania istnieją (art. 21 ust. 6 i 7 ustawy).

Pomiędzy stronami istniał spór co do spełnienia przez wnioskodawczynię przesłanki przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 2 powołanej powyżej ustawy, tj. czy jest ona całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Dla ustalenia, czy A. Ś. jest niezdolna do pracy w rozumieniu przepisów cyt. powyżej ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnych opinii biegłych lekarzy onkologa i hematologa, biegłych z zakresu dziedziny medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niej schorzenia.

Opinie opracowane przez biegłych onkologa S. F. i hematologa J. H. Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawczyni, jak również po przeprowadzeniu jej osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawczyni.

W zgodnej ocenie wskazanych wyżej biegłych powyższe schorzenia, na obecnym etapie ich zaawansowania, nie powodują u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Biegły onkolog S. F. uznał, że występująca u wnioskodawczyni białaczka limfatyczna nie powoduje niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Wnioskodawczyni nie wymagała dotychczas leczenia chemicznego, nie stwierdzono cech progresji choroby ani limfadenopatii.

Z kolei biegły hematolog J. H. stwierdził, że obecny stopień zaawansowania choroby nowotworowej – przewlekłej białaczki limfocytowej utrzymuje się na stałym poziomie od 2005 roku i nie powoduje upośledzenia sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym wykonywanie pracy zarobkowej. Natomiast niedokrwistość z niedoboru żelaza leczona substytucyjnie powoduje jedynie krótkotrwałą niezdolność do pracy.

Dowód z opinii biegłych nie został w sposób skuteczny zakwestionowany w toku postępowania.

W opiniach pisemnych uzupełniających biegli odnieśli się w sposób wyczerpujący do zarzutów podniesionych przez pełnomocnika wnioskodawczyni w piśmie procesowym z dnia 2 kwietnia 2013 roku i podtrzymali w całości wnioski postawione w opiniach pierwotnych.

Biegły S. F. wskazał w opinii, że praca fizyczna i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z zespołem bólowym nie mają wpływu na przebieg przewlekłej białaczki limfatycznej, a występujący u wnioskodawczyni niedobór hemoglobiny, który nie jest następstwem choroby nowotworowej nie ogranicza możliwości pracy w gospodarstwie rolnym. Biegły podniósł przy tym, że ponownie badał wnioskodawczynię w dniu 23 kwietnia 2013 roku i nie stwierdził cech progresji nowotworowej, a co za tym idzie, uznał, że jest ona zdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Również biegły J. H. uznał, że praca fizyczna nie ma wpływu na przebieg choroby nowotworowej, jaką jest przewlekła białaczka limfatyczna. O progresji choroby decyduje wiele innych czynników, głównie uwarunkowanych genetycznie. Zdaniem biegłego w przypadku wnioskodawczyni można założyć, że czynniki niepomyślnie rokujące, tj. powodujące progresywną postać choroby nie występują. Wynika to z przebiegu choroby u wnioskodawczyni, która została rozpoznana w 2005 roku i do tej pory nie wymagała leczenia. Dalej biegły wyjaśnił, że nie istnieje zależność przyczynowo-skutkowa pomiędzy niedokrwistością mikrocytarną na tle niedoboru żelaza, a przewlekłą białaczką limfatyczną. Ponadto biegły podniósł, iż w przedstawionym przez pełnomocnika wnioskodawczyni zaświadczeniu lekarskim mającym świadczyć o progresji choroby z dnia 15 października 2012 roku była mowa o planowanym na przełomie października i listopada 2012 roku wykonaniu badania histopatologicznego szpiku oraz badań molekularnych. Biegły badał natomiast wnioskodawczynię w dniu 30 stycznia 2013 roku i poza morfologią krwi nie przedstawiła ona żadnych nowych wyników badań.

Do podważenia opinii biegłych nie mogą prowadzić także dalsze zarzuty podniesione przez pełnomocnika wnioskodawczyni na rozprawie w dniu 5 września 2013 roku. Okoliczność, że opinie biegłych są sprzeczne z opiniami lekarzy leczących wnioskodawczynię nie wpływa bowiem w żaden sposób na ich merytoryczną prawidłowość. Nie powinno przy tym budzić wątpliwości, że to biegli sądowi, a nie lekarze leczący są uprawnieni do orzekania o niezdolności do pracy.

Wobec stanowczych wniosków płynących z opinii biegłych S. F. i J. H. nie było potrzeby dalszego mnożenia opinii uzupełniających, ani powoływania kolejnych biegłych na okoliczności, które zostały już dostatecznie wyjaśnione. Opinie te, należało bowiem przy uwzględnieniu treści art. 233 § 1 k.p.c. ocenić jako fachowe, rzetelne oraz pełne. Mając powyższe na uwadze Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłych z zakresu onkologii i hematologii. Potrzeba powołania innych biegłych winna bowiem wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 sierpnia 1999 roku, I PKN 20/99, OSNP 2000/22/807).

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.