Sygn. akt II K 63/16
Dnia 15 kwietnia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Dariusz Wiśniewski
Protokolant Joanna Radziszewska
przy udziale Prokuratora Jerzego Fiedoruka
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2016 roku
sprawy:
D. W. , syna K. i I. z domu P., urodzonego w dniu (...) w B.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 13 grudnia 2015 roku około godziny 20:30 w T., gm. W., w ruchu lądowym, na ulicy (...), drodze publicznej, kierował samochodem osobowym marki O. o numerze rejestracyjnym (...) w stanie nietrzeźwości (1,24 mg/dm
(
3); 1,22 mg/dm
(
3) alkoholu w wydychanym powietrzu),
przy czym czynu tego dopuścił się, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a także nie stosując się do decyzji Starosty (...)
nr (...) z dnia 18 maja 2015 roku i nr (...) z dnia 28 grudnia 2015 roku
o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi,
to jest o czyn z art. 178a § 4 k.k. w zb. z art. 180a k.k. ,
I. Oskarżonego D. W. uznaje za winnego tego, że w dniu 13 grudnia 2015 roku około godziny 20:30 w T. w gminie W., na drodze publicznej – ulicy (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, co potwierdziło późniejsze badanie z wynikami 1,24 i 1,22 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny – samochód osobowy marki O. o numerze rejestracyjnym (...), będąc już wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, to jest czynu z art. 178a § 4 k.k. – i za to na mocy art. 178a § 4 k.k. skazuje go oraz wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.
II. Na mocy art. 42 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio.
III.
Na mocy art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej
świadczenie pieniężne w kwocie
10.000 (dziesięć tysięcy) złotych.
IV. Zwalnia oskarżonego od opłaty i pozostałych kosztów sądowych, obciążając nimi rachunek Skarbu Państwa.
Sędzia:
II K 63/16
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci:
notatki urzędowej (k. 1),
protokołu badania stanu trzeźwości (k. 2),
kserokopii świadectwa wzorcowania (k. 3),
wyjaśnień oskarżonego (k. 13 – 13o, 57o),
danych o karalności i odpisów orzeczeń (k. 18 – 37, 39),
dał podstawę do przyjęcia, że w dniu 13 grudnia 2015 roku około godziny 20:30 w T. na terenie gminy W., na drodze publicznej – ulicy B., D. W., znajdując się w stanie nietrzeźwości, co potwierdziło późniejsze badanie z wynikami 1,24 mg/l oraz 1,22 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny, samochód osobowy marki O. o numerze rejestracyjnym (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a także w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem go za przestępstwo, czym zrealizował ustawowe znamiona czynu z art. 178a § 4 k.k.
Sąd wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, że będzie ona w pełni adekwatna do stopnia jego winy i całokształtu okoliczności przypisanego mu występku.
Podstawową przesłanką obciążającą była uprzednia, wielokrotna karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa podobne. D. W. wymierzano uprzednio za czyny z art. 178a § 1 k.k. kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, co jednak nie wpłynęło na zmianę jego postępowania i lekceważący stosunek do obowiązujących norm prawnych. Oskarżony konsekwentnie ignorował również nakładane na niego zakazy prowadzenia pojazdów mechanicznych. W dniu 13 grudnia 2015 roku po raz kolejny kierował samochodem, poruszając się drogą publiczną bez ważnej życiowo potrzeby. Doskonale wiedział, że pozostaje w okresie próby, ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi, a zarazem ciąży na nim sądowy zakaz ich prowadzenia. Był w stanie znacznej nietrzeźwości, zaś spożywanie alkoholu zakończył bezpośrednio przed jazdą autem, w pełni świadomy, że znajduje się pod jego wpływem. Okolicznościami łagodzącymi były z kolei: młody wiek oskarżonego (chociaż nie pozwalający zaliczyć go do kategorii osób młodocianych), przyznanie się do winy oraz złożenie wyjaśnień zgodnych z ustalonym stanem faktycznym (czego jednakże nie można oceniać w oderwaniu od faktu, iż został on ujęty na gorącym uczynku przestępstwa), a także wyrażenie żalu i skruchy (co jednak D. W. prezentował też przed wydaniem wobec niego wyroków we wcześniejszych sprawach i co pozostawało dotąd pustym gestem).
Z uwagi na aktualną treść art. 69 § 1 k.k. i uprzednią karalność oskarżonego, brak było podstaw do warunkowego zawieszenia orzeczonej wobec D. W. kary pozbawienia wolności.
Zgodnie z dyspozycją art. 42 § 3 k.k., Sąd zobligowany był także do orzeczenia wobec D. W. dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Odstąpić od tego mógł tylko w „wyjątkowym wypadku, uzasadnionym szczególnymi okolicznościami”, który jednak w niniejszej sprawie – wobec nagromadzenia wskazanych wyżej przesłanek obciążających, bezpośrednio przekładających się na bardzo wysoki stopień stwarzanego przez oskarżonego zagrożenia dla innych uczestników ruchu – nie zachodził.
W myśl art. 43a § 2 k.k., Sąd był również zobowiązany do orzeczenia od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego. Mając na uwadze dane o sytuacji majątkowej D. W. (por. k. 15 i 47 – 48 akt), Sąd uznał, że adekwatne będzie świadczenie w minimalnej wysokości, czyli w kwocie 10.000 złotych.
Uwzględniając fakt, że D. W. nie posiada żadnego majątku, a dochód uzyskuje wyłącznie z prac dorywczych, Sąd stanął na stanowisku, że uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe, i kierując się dyspozycją art. 624 § 1 k.k. zwolnił go w całości od ich zapłaty.
Sędzia: