Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie - VII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego - Cezary Jankowski

Protokolant: st. sekretarz sądowy -Anna Idziak

z wniosku oskarżyciela - (...) Sp. z o.o., reprezentowanej

przez adwokata T. M.

po rozpoznaniu w postępowaniu zwyczajnym w dniach 29 października, 12 listopada,

14 i 15 grudnia 2015 roku, 25 lutego, 16 marca, 8 kwietnia, 5 i 11 maja 2016 roku sprawy:

K. Z. (Z.) - córki Z. i C. z domu (...),

urodzonej (...) w S.

obwinionej o to że:

w okresie od dnia 24 lipca do 28 sierpnia 2014 r. w S. jako osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę w (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., w celu szkodzenia spółce (...), rozpowszechniła wśród zleceniodawców swojego pracodawcy, tj. wobec: (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., Przedsiębiorstwo Rolne (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) in (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) nieprawdziwą wiadomość o spółce (...), jakoby nie był w niej zatrudniony niemieckojęzyczny pracownik,

tj. o czyn z art. 26 ustęp 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku

o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji

I.  obwinioną K. Z. (Z.) uniewinnia od popełnienia zarzucanego jej czynu,

II.  na podstawie art. 118 § 2 kpw kosztami postępowania w całości obciąża Skarb Państwa.

VII W 1946/15

UZASADNIENIE

K. Z. została obwiniona przez oskarżyciela posiłkowego (...) Sp. z o.o. o to, że: w okresie od dnia 24 lipca do 28 sierpnia 2014 r. w S. jako osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę w (...) sp. z o.o. z siedzibą w S., w celu szkodzenia spółce (...), rozpowszechniała wśród zleceniodawców swojego pracodawcy, tj. wobec (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., Przedsiębiorstwo Rolne (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) in (...) sp. z o.o. oraz PHU (...) nieprawdziwą wiadomość o spółce (...), jakoby nie był w niej zatrudniony niemieckojęzyczny pracownik, tj. o czyn z art. 26 ustęp 1 ustawy z dnia 16.04.1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

W przedmiotowej sprawie ustalono co następuje:

W dniu 28.02.2005 r. K. Z. została zatrudniona przez spółkę (...) sp. z o.o. z siedzibą w S. w charakterze pracownika biurowego w wymiarze 1/8 etatu. Wymieniona spółka od 15.02.2006 r. działała pod firmą (...) sp. z o.o., zaś od dnia 20.10.2011 r. pod firmą (...) sp. z o.o. (w dalszej części uzasadnienia zapisywaną skrótowo jako (...)). Wspólnikiem w wymienionych spółkach była niemiecka firma (...). Wymienioną umowę o pracę aneksowano dnia 01.10.2005 r. powierzając obwinionej obowiązki głównej księgowej na cały etat, zaś zgodnie z aneksem z dnia 0.1.01.2012 r. K. Z. zatrudniono na stanowisku kierownika biura w spółce (...). Obwiniona była prokurentem samoistnym w wymienionych podmiotach wespół z B. K., zaś po 20.10.2011 r. prokury samoistnej udzielono jedynie drugiej z wymienionych osób. K. Z. pełniła funkcję prokurenta samoistnego spółki, aż do jej wypowiedzenia z dniem 12.05.2014 r., które nie zostało przyjęte. W dacie 21.07.2015 r. K. Z. w dalszym ciągu widniała w Krajowym Rejestrze Sądowym jako prokurent samoistny spółki (...).

W trakcie pracy dla spółki (...) uzyskała uprawnienia doradcy podatkowego i założyła spółkę (...) Sp. z o.o., w której miała 51 % udziałów, zaś resztę posiadali udziałowcy (...) ( m.in. N. H.). Obydwa podmioty działały równolegle, zaś cześć pracowników (...) (łącznie z obwinioną) pracowało na ½ etatu w obydwu spółkach. K. Z. wyrażała niezadowolenie z powodu braku jasnych zasad regulujących współpracę obydwu spółek, czemu dawała wyraz w spotkaniach z N. H. i prezesem (...) J. K.. Obwiniona zwróciła się z wnioskiem o wykupienie pozostałych udziałów spółki (...), co nastąpiło w dniu 01.07.2014 r., jak również zmianie uległa firma prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Obwiniona nadal pracowała w (...).

W dniu 10.07. 2014 r. odbyło się spotkanie K. Z. z N. H. i doradcą podatkowym P. R., który miał przejęć jej obowiązki w (...). Obwiniona i N. H. podpisali dokument zatytułowany „Porozumienie,” w którym strony ustaliły, iż stosunek pracy ulega rozwiązaniu z dniem 31.07.2014 r., a do tej daty K. Z. będzie zwolniona z obowiązku świadczenia pracy. W ciągu kilku dni obwiniona dokonała protokolarnego przekazania dokumentacji prowadzonych spółek i od dnia 14.07.2014 r. w ogóle nie była obecna w pomieszczeniach spółki (...), choć do października 2014 r. prowadziła działalność gospodarczą w tym samym budynku. W dniu 14.07.2014 r. N. H. przesłał za pośrednictwem poczty elektronicznej informację do przedstawicieli spółek ujętych w zarzucie, o tym, iż kierownikiem biura (...) został doradca podatkowy P. R. i w trybie natychmiastowym przejął on prowadzenie i zarządzenie spółką.

Spółka (...) była związana umowami o świadczenie usług rachunkowych i doradztwa podatkowego z (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., Przedsiębiorstwo Rolne (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) sp. z o.o., (...) in (...) sp. z o.o. oraz PHU (...). W zarządach wspomnianych spółek zasiadały w przeważającej mierze osoby niemieckojęzyczne. (...) wymienionych podmiotów w języku niemieckim była prowadzona przez obwinioną i I. W. (1), która jednak w okresie poprzedzającym rozwiązanie stosunku pracy z K. Z. przebywała na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. (...) niektórych spółek ( (...) Polska, S. E. odbywała się także w języku angielskim i była prowadzona przez P. M., która to pracownica w dniu 31.05.2014 r. złożyła wypowiedzenie .

Dowody:

- informacja o spółce (...) z KRS na dzień 21.07.2015 r. – k. 34 - 39,

- odpis postanowienia Sądu Rejonowego w Szczecinie XVII Wydz. (...) z dnia

15.02.2006 r. – k. 40 – 41,

- zaświadczenie o dokonaniu wpisu w KRS z 17.02.2006 r. – k. 42,

- odpis postanowienia XIII Wydziału Gospodarczego KRS z 20.11.2011 r. – k. 43 – 44,

- zaświadczenie o dokonaniu wpisu w KRS z 20.10.2011 r. – k. 45,

- umowa o pracę z 28.02.2005 r. – k. 46 - 47,

-aneks do umowy o pracę z 01.10.2005 r. – k. 48,

- aneks do umowy o pracę z 01.01.2012 r. – k. 49,

- świadectwo pracy obwinionej – k. 50,

- odpis z KRS dot. (...) sp. z o.o. na dzień 2.04.2008 r. – k. 51 – 56,

- oświadczenie obwinionej z 12.05.2014 r. – k. 57,

- rozwiązanie umowy o pracę z obwinioną za porozumieniem stron – k. 58,

- wyjaśnienia obwinionej – k. -187 – 191,

- zeznania R. Ł. – k. 201-204,

- zeznania P. R. – k. 261-266 oraz k. 407-408

- zeznania M. N. (1) – k. 259-261,

-zeznania R. L. (1) – k. 270-272,

- zeznania J. J. (1) – k. 272-275,

- zeznania F. von und zu G. – k. 319-320 w zw z k. 381-390 i k. 424-429

- zeznania K. P. – k.402 – 405,

- zeznania M. G. (1) – k. 405 - 407,

W sierpniu 2014 r. w spółce (...) pracowały dwie osoby władające językiem niemieckim, tj. R. Ł. i M. N. (1), którzy w zakresie swoich obowiązków mieli obsługę spółek w języku niemieckim, a nadto w okresie od 14.07.2014 r. do 04.08.2014 r. do obsługi klientów w języku niemieckim oddelegowano z (...) G. C..

Dowody:

- zeznania R. Ł. – k. 201-204,

-zeznania P. R. –k. 261-266, k.407-408,

-zeznania M. N. (1) – k. 259 – 261,

- świadectwo pracy M. N. (1) – k. 158,

- oświadczenie G. C. – k. 431,

Z chwilą gdy obwiniona zaprzestała świadczenia pracy w (...) i rozpoczęła prowadzenie własnej działalności gospodarczej spółki wymienione we wniosku o ukaranie wypowiadały łączące je z (...) umowy o świadczenie obsługi rachunkowej i doradztwa podatkowego i tak:

- wypowiedzenia ze strony (...) sp. z o.o. dokonał 31.07.2014 r. prezes spółki S. S. (1),

- wypowiedzenia ze strony spółki (...) in XXL dokonał 28.07.2014 r. wiceprezesa firmy (...), a podpisał członek zarządu V. A.,

- wypowiedzenia ze strony spółki (...) na polecenie zarządu dokonał 28.08.2014 r. prokurent J. J. (1), a dokument podpisał prezes zarządu Christin von Z.,

- wypowiedzenia ze strony spółek (...), (...) i Przedsiębiorstwo Rolne (...) dokonał 20.08. 2014 r. członek zarządu F. von un zu G.,

-wypowiedzenia ze strony spółki (...) dokonał 20.07.2014 r. na polecenie prezesa A. M. M. G. (1),

-wypowiedzenia ze strony PHU (...) z dniem 29.07.2014 r. dokonali K.-H. S. i U. W..

Wspomniane spółki przeszły w (...) firmy (...).

Dowody:

- protokoły przekazania dokumentów księgowych K. Z. – k. 159-164,

- oświadczenie R. L. (1) ( (...) Sp. z o.o.)– k. 217 i 226

- wypowiedzenie (...) Sp. z o.o. – k. 117-118 w zw. z k. 271,

- oświadczenie T. C. ( (...) in XXL)– k. 225, 233,

- wypowiedzenie spółki (...) in XXL – k.283,

- oświadczenie J. J. (1) (S. E.) – k. 228-231,

- wypowiedzenie spółki (...) - k. 133 w zw. z k. 273,

- oświadczenia F. von und zu G. ( spółki (...) i A. –S.) k. 240, 243 w

zw. z zeznaniami – k. 319-320, 381 – 390, 424 – 429,

- wypowiedzenia spółek (...), A. –S. i (...) k. 75, 84, 101 w zw. z k. 319

– 320 i k. 384

- oświadczenie spółki (...) Sp. z o.o. – k. 256-258 i k. 267-267 odwrót,

- tłumaczenie wypowiedzenia spółki (...) in XXL – k. 283,

- wypowiedzenie spółki (...) Sp. z o.o. - k. 66 w zw. z k. 405

- wypowiedzenie spółki PHU (...) - k.304-305,

K. Z. nie przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu. Obwiniona wyjaśniła, iż po dacie 14 lipca 2014 r. nie miała wiedzy o sytuacji kadrowej w (...), bo choć do października 2014 r. pracowała w tym samym budynku, to faktycznie nie miała dostępu do pomieszczeń spółki, ani do przypisanego jej adresu e-mail. K. Z. potwierdziła, iż znane są jej nazwy spółek ujęte w zarzucie, jak również przyznała, iż po zaprzestaniu świadczenia pracy na rzecz (...) miała kontakt z przedstawicielami tych podmiotów. Obwiniona zaznaczyła, iż reprezentanci spółek (w tym podmiotów nieobjętych zarzutem) z własnej inicjatywy kontaktowali się z nią i pytali kto będzie prowadził ich obsługę. K. Z. miała odsyłać interesantów do (...), informując, iż trudno jej to określić, gdyż nie jest już pracownikiem spółki, a nadto nie ma dostępu do ich dokumentacji księgowej. Jednocześnie obwiniona wskazała, iż w lipcu 2014 r. utworzyła stronę internatową (...) i jak się domyśla, część klientów docierała do niej wyszukując jej imię i nazwisko w wyszukiwarce internetowej, bądź mogli być informowani o tym przez pracowników (...). Obwiniona dodała, iż do części obsługiwanych podmiotów przesłała pocztą elektroniczną informację o zakończeniu pracy z (...) oraz z podziękowaniem za dotychczasową współpracę. Nadto K. Z. wyraziła przypuszczenie, iż powodem złożenia wypowiedzenia przez spółki (...) była rezygnacja z pracy obsługującej je w języku angielskim P. M.. Z kolei firmy (...) in XXL, F. A. Przedsiębiorstwo Rolne (...) i (...) miały być obsługiwane także przez I. W. (2), która jednak przebywała na długotrwałym zwolnieniu lekarskim. Obwiniona wskazała, iż spółki ujęte w zarzucie (choć nie tylko one) z własnej inicjatywny wyrażały chęć współpracy z nią po jej odejściu z (...). Wskazała, iż faktycznie przejęła ona ich obsługę w sierpniu i wrześniu 2014 r. K. Z. zdecydowanie zaprzeczyła, aby miała informować wymienione spółki, iż w (...) nie ma pracownika niemieckojęzycznego. Dodatkowo obwiniona wspomniała, iż choć spółki ujęte w zarzucie przeszły do jej obsługi, to inne podmioty współpracujące z (...) (m.in. obsługiwane przez I. W. (2)) również zrezygnowały z usług kancelarii.

Zgromadzone w sprawie dowody nie dają podstaw do zakwestionowania treści wyjaśnień obwinionej. Przyznanie przez obwinioną, iż po odejściu z pracy miała kontakt z przedstawicielami spółek nie dowodzi , iż rozpowszechniała ona wśród nich informację o braku pracowników niemieckojęzycznych w (...). Należy stwierdzić, iż zeznania R. Ł. i M. N. (1) wskazują, iż w sierpniu 2014 r. w spółce (...) istotnie pracowały osoby niemieckojęzyczne, to jednak nie można uznać, iż posiadały staż pracy i kwalifikacje zawodowe tożsamych z obwinioną (R. Ł. dopiero zaczynał pracę, z kolei M. N. (1) pełniła obowiązki księgowej, a nie doradcy podatkowego). Nadto, P. R. przyznaje, iż w okresie kiedy przejmował (...), to oprócz obwinionej nikt w spółce nie władał j. niemieckim, a osoby takie pojawiły się dopiero od sierpnia 2014 r. (k. 263). Na brak takich osób wskazuje także oświadczenie G. C., którą delegowano ze spółki niemieckiej do pomocy przy obsłudze podmiotów niemieckojęzycznych oraz zeznania K. P., który miał być przez P. R. proszony o rozmowę w j. niemieckim z kontrahentami (...). Zeznania przedstawicieli poszczególnych spółek (F. von und zu G., J. J., R. L., M. G.) wprost wskazują, iż zarówno sami świadkowie jak i obcojęzyczne osoby w zarządach ich spółek darzyli K. Z. znacznym zaufaniem, z tego powodu, iż łączyła znajomości języka niemieckiego z kwalifikacjami merytorycznymi doradcy podatkowego. Zaznaczyć należy, iż nawet P. R., który po odejściu obwinionej przejął zarządzanie (...) po obwinionej i negocjował ze spółkami odnośnie ich pozostanie w obsłudze (...), nie wskazał na to ażeby którakolwiek spółka wprost wskazała jako przyczynę odejścia brak pracownika niemieckojęzycznego, wspomina zaś, iż jako generalny powód przejścia w obsługę obwinionej podawano m.in. lepsze warunki, tj. jak domyśla się świadek niższe koszty obsługi, bądź bezpośrednio informowano go, iż powodem jest chęć przejścia w (...) firmy (...). (k.263-264)

W ocenie sądu swój przyczynek, co do przejścia spółek w obsługę obwinionej, miała też korespondencja elektroniczna z 14.07.2014 r., w której N. H. informował o natychmiastowym przekazaniu prowadzenia biura P. R.. R. L. (1) wprost wskazuje na taki powód, podając, iż rozpoczęcie współpracy z obwinioną było świadomym wyborem spółki, która zainicjowała z nią kontakt po jej odejściu z (...). Świadek ta jako powód wymienia także odejście P. M. oraz brak właściwej informacji ze strony (...) (tj. przekazanie informacji w formie e-mailowej już po odejściu obwinionej, bez odpowiedniego wyprzedzenia). Analogiczne powody zaprzestania współpracy z (...) podawał J. J. (1) również wskazując, iż odejście obwinionej (a także P. M.) było dla jego spółki problematyczne, a w (...) brak było doradcy podatkowego władającego językiem niemieckim, a tego rodzaju kompetencji oczekiwała jego spółka. Wspomina także, że o braku pracownika niemieckojęzycznego dowiedział się od P. R.. Z kolei z zeznań F. von und zu G. (obywatel niemiecki) wynika, iż świadek samodzielnie stwierdził brak pracownika niemieckojęzycznego, dzwoniąc do (...) już po odejściu obwinionej, wskazując przy tym, iż to nieporozumienia z N. H. odnośnie wydania dokumentów dla potrzeb banku j ostatecznie skłoniły go do rezygnacji z usług (...).

Odnosząc się do złożonych przez spółki wypowiedzeń oraz wskazywanego przez oskarżyciela podobieństw użytych w nich sformułowań , należy stwierdzić, iż żaden ze świadków nie wskazał wprost, aby miał otrzymać od obwinionej wzór wypowiedzenia (niektórzy dopuszczali, iż mogli go dostać w trakcie współpracy z (...)), każdorazowo zaś przesłuchane osoby wskazywały, iż sporządzały je samodzielnie, względnie za pomocą prawników i personelu biurowego. Należy także pamiętać, na co zwracała uwagę obwiniona, iż część spółek ujętych w zarzucie jest powiązana osobami zasiadającymi w ich zarządzie, co częściowo uzasadnia zbieżność ich treści. Wspomnieć wypada, iż omawiane dokumenty istotnie wykazują podobieństwo. Należy jednak wspomnieć, iż po pierwsze świadkowie zeznali, iż wedle ich wiedzy, sporządzenie wypowiedzeń nie było inspirowane przez obwinioną, lecz powstały one na polecenie ich przełożonych, po drugie zaś, nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, iż to K. Z. istotnie przekazała przedstawicielom spółek wzór wypowiedzenia, to czyn taki w żadnym razie nie stanowi potwierdzenia stawianego jej zarzutu. Dopuścić należy również i to, iż określony w wypowiedzeniach powód zakończenia współpracy co do braku pracownika niemieckojęzycznego był powodem „fasadowym”, a odejście z obsługi (...) było podyktowane chęcią dalszej współpracy z obwinioną (co sygnalizują R. L., J. J. i czego domyśla się M. N., co wyrażono choćby w wypowiedzeniu na k. 304-305,).

Podsumowując oceną wyjaśnień obwinionej przez pryzmat zgromadzonych w sprawie dowodów, należy dać wiarę K. Z., która zaprzeczyła, aby miała rozpowszechniać fałszywe informacje o nieobecności pracowników niemieckojęzycznych w (...). Wspomniane dowody w ocenie Sądu mogą wskazywać, iż złożenie wypowiedzeń było wynikiem chęci kontynuowania współpracy z obwinioną, względnie niechęcią współpracy z (...) po jej odejściu ze spółki.

Odnosząc się do oceny zeznań świadków Sąd stwierdza, iż nie dopatrzył się w ich treści elementów świadczących o próbie manipulacji obrazem sprawy, a ich relacje miały charakter swobodnej wypowiedzi, zawierały wiele szczegółów nie odnoszących się wprost do stawianego obwinionej zarzutu, jak również zdradzały niepamięć świadków, co wzmacnia przekonanie o ich wiarygodności . Należy stwierdzić, iż choć świadkowie ci często dysponowali szczegółową wiedzą, to jednak ograniczała się ona jedynie do wycinka sprawy (tj. współpracy i okoliczności wypowiedzenia umowy przez poszczególne spółki, bądź wycinków działalności (...)). Z kolei P. R. mógł nakreślić sytuację związaną z odjęciem obwinionej i sytuacją w spółce (...) w związku z napływającymi wypowiedzeniami, lecz mógł jedynie snuć domysły, co do tego, iż powodem złożenia wypowiedzeń podobnej treści było rozpowszechnianie przez obwinioną fałszywych informacji o (...). Podkreślenia wymaga, iż żaden ze świadków nie wskazał, aby obwiniona przekazywała jemu osobiście, względnie innym osobom, informację o tym, iż w (...) brak jest pracownika niemieckojęzycznego.

Zgromadzone w sprawie dowody dokumentarne zostały w dużej mierze przedłożone przez oskarżyciela posiłkowego, część z nich ma charakter urzędowy i należ ocenić je jako wiarygodne, tym bardziej, iż żadna ze stron nie wnosiła zastrzeżeń, co do ich treści. Okoliczności stwierdzone wypowiedzeniami i zawarte w oświadczeniach przedstawicieli poszczególnych spółek częściowo znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków, a w pozostałym zakresie prowadzone postępowanie nie dostarczyło powodów do zdyskredytowania treści tych dokumentów. Zastrzeżeń nie budzi również wykonane przez biegłego tłumacza C. G. tłumaczenie pisemne na język polski wypowiedzi F. von und zu G., tym bardziej, iż wcześniej biegły osobiście uczestniczył w przesłuchaniu świadka przed Sądem Rejonowym w Słupsku.

Odpowiedzialności z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. podlega sprawca, który rozpowszechnia nieprawdziwe lub wprowadzające w błąd informację o przedsiębiorstwie, w szczególności o osobach kierujących przedsiębiorstwem, wytwarzanych towarach, świadczonych usługach lub stosowanych cenach albo o sytuacji gospodarczej lub prawnej przedsiębiorstwa, w celu szkodzenia przedsiębiorcy. W oparciu o zgromadzone w przedmiotowej sprawie dowody nie sposób przyjąć, aby obwiniona miała rozpowszechniać informację o braku pracownika niemieckojęzycznego wśród spółek ujętych w zarzucie. Mając na względzie, iż przeprowadzone postępowanie nie doprowadziło do ustalenia, iż obwiniona swoim zachowaniem wypełniła znamiona wykroczenia opisanego w stawianym jej zarzucie Sąd uniewinnił K. Z. od popełnienia zarzucanego jej czynu.

Sąd mylnie wskazał w punkcie II rozstrzygnięcia, iż na podstawie art. 118 § 2 kpw koszty postępowania w sprawie winien wyłożyć Skarb Państwa. W treści przytoczonego przepisu wprost wskazano, iż w wypadku uniewinnienia obwinionej na skutek wniosku o ukaranie skierowanego przez oskarżyciela posiłkowego, to właśnie ten oskarżyciel winien zostać obciążony kosztami postępowania.