Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 r. w W.

sprawy M. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 5 maja 2014r., znak: I/20/(...)

1.  oddala odwołanie,

2.  przyznaje pełnomocnikowi adwokatowi I. Z. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w W. ul. (...) kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) powiększoną o stawkę podatku VAT tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej z urzędu, którą to kwotę wypłacić ze środków Skarbu Państwa Kasa Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie.

Sygn. akt VII U 1287/14

Transkrypcja uzasadnienia wyroku z dnia 10 marca 2016 r.

Wygłoszone uzasadnienie wyroku.

Odwołujący M. R. w swoim odwołaniu z dnia 5 czerwca 2014 roku, karta 2 do 6 akt sprawy, złożył odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 5 maja 2014 roku odmawiający mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie, karta 8 akt sprawy, wnosił o oddalenie odwołania. Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny. Odwołujący w dniu 14 marca 2014 roku, strona od 1 do 4 II tom akt organu rentowego, urodzony (...), złożył wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach. W toku postępowania odwołujący został skierowany na badania do lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 15 kwietnia 2014 roku, strona 9 II tom akt organu rentowego uznał, iż odwołujący nie jest niezdolny do pracy, na podstawie tegoż orzeczenia. Organ rentowy decyzją z dnia 5 maja 2014 roku odmówił odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, strona 24 II tom akt organu rentowego. Organ rentowy nadto wskazał i ustalił, iż staż odwołującego wynosi 7 lat, 5 miesięcy i 20 dni, co wynika z zapisu na stronie 23 II tom akt organu rentowego. Odwołujący złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika w następstwie, czego został skierowany na badanie do komisji lekarskiej, która orzeczeniem z 3 czerwca 2014 roku ustaliła, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy, strona 27 II tom akt organu rentowego. Organ rentowy decyzją z dnia 9 czerwca 2013 roku zmienił decyzję z dnia 5 maja 2013 roku w części dotyczącej uzasadnienie i odmówił prawa do renty na podstawie wskazanego orzeczenia. Sąd Okręgowy w ramach postępowania dowodowego postanowieniem z dnia 18 września 2014 roku, karta 11, dopuścił dowód z opinii biegłego ortopedy i neurologa celem ustalenia, czy odwołujący jest zdolny, czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej ze szczególnym wskazaniem daty powstania tejże niezdolności. Biegły z zakresu neurologii, który wypowiedział się w przedmiotowej sprawie, doktor medycyny W. Z., w swojej opinii zawartej na karcie 21 akt sprawy, stwierdził, iż biegły w badaniu neurologicznym nie stwierdzał u odwołującego objawów deficytowych pochodzenia ośrodkowego w szczególności brakiem zespołu piramidowego lewostronnego w zakresie obwodowego układu nerwowego, również nie istnieją odchylenia od stanu prawidłowego. Odwołujący ma zachowane wszystkie ruchy, nie istnieją zaburzenia ruchowo-czuciowe i objawy patologiczne. Odwołujący ma sprawne funkcje manualne, motoryczne i dobra koordynację ruchową. W ocenie biegłego u odwołującego istnieje encefalopatia okołoporodowa, niewielkiego stopnia z rzadkimi napadami padaczkowymi i obniżeniem nieznacznym funkcji poznawczych. Z punktu widzenia neurologicznego odwołujący jest częściowo niezdolny od dzieciństwa, brak jest podstaw do uznania odwołującego za całkowicie niezdolnego do pracy. W kolejnej opinii biegły z zakresu ortopedii stwierdził, iż, na karcie 31 do karty 32, iż odwołujący w oparciu o analizę przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad, oraz przeprowadzone badania pozwala to wszystko stwierdzić, że odwołujący nie utracił zdolności do pracy. Wedle biegłego, wprawdzie wykonane badania obrazowe uwidaczniają zmiany skoliotyczne kręgosłupa, ale stopień nasilenia nie jest duży. Również przeprowadzone badania ortopedyczne nie ujawnia dysfunkcji w stopniu, który powodowałby niezdolność do pracy. Ruchy kręgosłupa są wykonywane swobodnie, w prawidłowym zakresie, nie stwierdził biegły obiektywnych objawów zespołu bólowego. W zakresie kończyn nie występuje dysfunkcja, po przebytym złamaniu podudzia lewego doszło do prawidłowego wygojenia. Ruchy w stawach i siła mięśniowa są prawidłowe, chwytność i wydolność chodu jest prawidłowa, z przyczyn ortopedycznych w ocenie biegłego odwołujący jest zdolny do pracy zgodnie z kwalifikacjami i umiejętnościami.

Kolejny biegły, który w przedmiotowej sprawie się wypowiedział, został dopuszczony przez Sąd i był to kolejny biegły z zakresu neurologii, wobec zastrzeżeń do opinii biegłego pierwszego z zakresu neurologii, karta 54 do 55. W ocenie biegłego badany nie może wykonywać pracy przeciwwskazanej dla osób z padaczką i jego zdaniem sprowadza to czasową okresową niezdolność do pracy od 28 maja 2006 roku, data pierwszego napadu, na okres dwóch lat to jest do 18 maja 2017 roku. Biegły podkreślił, specjalista B. A., iż ze względu na młody wiek odwołującego, rzadkie napady padaczki, możliwości lepszej skuteczności leczenia, wskazana jest kontrolna ocena za 2 lata celem ustalenia niezdolności do pracy. Zdaniem biegłej brak podstaw do uznania całkowitej niezdolności do pracy ze względu na stan neurologiczny z powodu naruszenia sprawności jego organizmu powstałego przed ukończeniem 18-go roku życia oraz podczas nauki szkolnej. Kolejny biegły, który w przedmiotowej sprawie został dopuszczony, został powołany z uwagi na fakt, że organ rentowy w swoim piśmie procesowym, karta 69 i 70, przedstawił stanowisko przewodniczącego komisji lekarskiej przy (...) Oddziale ZUS w W., który odnosząc się do opinii neurologa z 16 czerwca 2015 roku przyjmującego częściową niezdolność do pracy od 28 maja 2006 roku na dwa lata do 18 maja 2017 roku, nie zgodził się z opinią biegłej w zakresie stopnia niezdolności do pracy. Przewodniczący komisji lekarskiej stwierdził, iż odwołujący leczony z powodu padaczki z rzadkimi napadami ma przeciwwskazania do pracy, jako osoby z padaczką, ale nie stanowi niezdolności do pracy w charakterze pracownika gospodarczego, którą wykonywał. Przewodniczący podniósł, iż został dopuszczony odwołujący do tej pracy przez lekarza medycyny pracy. Posiadany przez odwołującego stopień niepełnosprawności nie jest tożsame z orzeczeniem częściowej niezdolności do pracy. Orzekanie w tej sytuacji w ocenie przewodniczącego komisji lekarskiej częściowej

niezdolności do pracy jest nieuprawnione. Sprawa była, bowiem rozpoznawana przez neurologa i komisję lekarską w składzie ze specjalistami z neurologii. Wobec powyższego wnioskuje organ rentowy w ślad za stanowiskiem przewodniczącego komisji lekarskiej o powołanie innego biegłego, który odniósł by się w zakresie neurologii do przedstawionej problematyki. Kolejny biegły w ramach, przepraszam tu gwoli sprecyzowania, Sąd wobec zastrzeżeń i uwag poczynionych w stosunku do przytoczonego biegłego zobligował tegoż biegłego, biegłą B. A. do opinii uzupełniającej i odniesienia się do uwag i zastrzeżeń, które zostały przedstawione przez przewodniczącego komisji lekarskiej. Na karcie 78 w ramach opinii uzupełniającej biegła podtrzymała swoje stanowisko zawarte w opinii głównej, odnosząc się do uwag i zastrzeżeń, które zostały przedstawione przez przewodniczącego komisji lekarskiej.

Wobec zbieżności części a rozbieżności w innych punktach opinii biegłego neurologa B. A. oraz biegłego neurologa W. Z., Sąd dopuścił dowód z kolejnego biegłego z zakresu neurologii, który odniósłby się do tych wszystkich kwestii w zakresie neurologii, które miały decydować w przedmiotowej sprawie. Na karcie 120 swojej opinii neurologicznej biegły B. Z. stwierdził, iż analizując całość dokumentacji i aktualne badania należy przyjąć, że badany ma cechy upośledzenia psychicznego w postaci upośledzenia umysłowego lekkiego oraz znamiona wrodzonej encefalopatii wrodzonej bądź związanej z porodem. Od 16 roku życia napady padaczkowe z wadą dużą patologią i jest na dwóch lekach przeciwpadaczkowych. Leczenie farmakologiczne nie wygasiło napadów padaczkowych, utrzymuje się patologia, napady rzadkie, ale często połączone z urazami głowy i kończyn. Wystąpiło również to przed 3 laty i to odnotowuje biegły, jako powikłanie być może po lekach przeciw padaczkowych, pod postacią ostrego polekowego zapalenia trzustki. Po tym schorzeniu zmniejszono dawki leków przeciwpadaczkowych. Biegły podnosił w swej opinii, że badany wniósł do ubezpieczenia cytowane wyżej schorzenie w czasie zatrudnienia schorzenia te i ich leczenie spowodowały pogorszenie stanu zdrowia, ale nie w znacznym stopniu. Badany ubiegał się przed paroma laty o ustalenie całkowitej niezdolności do pracy, której nie miał przyznanej. Jest zdolny do pracy z ograniczeniami dla osoby chorej na padaczkę i mającej znamiona upośledzenia umysłowego lekkiego.

Sąd biorąc pod uwagę trzy opinie biegłych neurologów w przedmiotowej sprawie uznał ostatnią z wymienionych opinii, jako opinię dającą podstawę do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie i tym samym biorąc pod uwagę przedstawione poglądy przez biegłych trzech neurologów uznał ostatnią z opinii, jako opinię, która daje punkt do wydania rozstrzygnięcia. Z tych też względów nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku dowodowego po terminie złożonego przez pełnomocnika z urzędu reprezentującego odwołującego o dopuszczenie dowodu z opinii Instytutu, który odniósłby się do rozbieżnych stanowisk zawartych w treści w przedmiotowej, przedmiotowych opinii.

W ocenie Sądu w świetle zebranego materiału dowodowego należy uznać, iż decyzja organu rentowego jest zasadna. Zgodnie z artykułem 57, 58 wyżej wymienionej ustawy, ustawa z 18 grudnia 1998 roku o emeryturach, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki, jest niezdolny do pracy, osiągnął wymagany okres składkowy i nieskładkowy. Przy czym, jeżeli niezdolność do pracy powstała powyżej 30 lat , wymagany okres wynosi co najmniej 5 lat i powinno przypadać w ostatnim dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku o rentę przed powstaniem niezdolności do pracy, chyba, że udowodnił okres składkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiet i 30 lat dla mężczyzny, jest całkowicie niezdolny do pracy. Niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia ubezpieczenia albo nie później niż 18 miesięcy od ustania zatrudnienia zabezpieczenia, chyba, że udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przeprowadzane badania zostały przez organ rentowy zweryfikowany przez biegłych i w tym zakresie w ocenie Sądu odnosząc się do daty wydania decyzji i odnosząc się do stanu zdrowia odwołującego na datę 5 maja 2014 roku niezależnie od sytuacji, która może być odnotowywana na dzień dzisiejszy, ale Sąd w zakresie oceny trafności zaskarżonej decyzji odniósł się do daty wydania tej decyzji, a zatem odnosił się do stanu zdrowia odwołującego się na powyższą datę. Brak jest podstaw do zakwestionowania decyzji organu rentowego, ma Sąd pełną świadomość, iż opinie biegłych były niejednolite w swojej treści i nie przedstawiały tożsamych argumentów. Nie mniej jednak trzecia opinia biegłego neurologa w ocenie Sądu daje podstawę do przyjęcia argumentów i racji organu rentowego tym bardziej, że w ramach badań przez lekarza orzecznika, jak i również w ramach badań przeprowadzonych przez komisję lekarską brali udział neurolodzy. Z tych też względów na datę 5 maja 2014 roku w ocenie Sądu brak jest podstaw do uwzględnienia, biorąc pod uwagę całokształt stanu zdrowia odwołującego, odwołania. Mając powyższe na względzie Sąd na mocy artykułu 477 indeks 14 § 1 kodeksu postępowania cywilnego, orzekł jak w sentencji