Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu - Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Przesmycki

Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Bajerska

z oskarżenia Straży Miejskiej w G. przy udziale K.

po rozpoznaniu w dniach 14.09.2015 r., 14. (...)., 2.03.2016 r., sprawy

M. D. – c. W. i A. z d. B., ur. (...)
w G., zam. (...)-(...) G., (...), PESEL: (...),

obwinionej o to, że:

w dniu 28 listopada 2014 r. o godz. 8.12 w G. na ul. (...), kierując pojazdem marki (...) o nr rej. (...), przekroczyła dozwoloną prędkość jazdy na obszarze zabudowanym o 24 km/h,

tj. o wykroczenie z art. 92a kw

o r z e k ł :

I.  Obwinioną M. D. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu,
tj. wykroczenia z art. 92a kw i za to, na podstawie art. 92a kw wymierza jej karę grzywny
w wysokości 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych).

II.  Zasądza od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) tytułem opłaty i obciąża ją kosztami postępowania w wysokości 1.909,27 zł (tysiąc dziewięćset dziewięć złotych 27/100).

Sygn. akt II W 1565/15

UZASADNIENIE

Obwiniona M. D. nie była dotychczas karana za wykroczenia drogowe.

D o w ó d : informacja K. w/m k. 74 akt

Obwiniona jest właścicielką samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...).

D o w ó d : pismo z (...) k. 5 akt

W dniu (...)około godz. 8:12 w G. na ulicy (...) obwiniona przekroczyła dozwoloną prędkość jazdy o 24 km/h.

Fakt ten zarejestrował fotoradar należący do Straży Miejskiej w G..

D o w ó d : raport z działania fotoradaru k.3 akt, opinia antropologiczna k. 49-55

W oświadczeniu kierowanym do Straży Miejskiej w G. obwiniona najpierw wskazała jako osobę kierującą A. W. ( k. 6 akt), po czym kwestionowała prawo Straży Miejskiej do żądania od niej danych osobowych kierowcy. Swoje stanowisko obwiniona podtrzymała w sprzeciwie od wyroku nakazowego

D o w ó d : wyjaśnienia obwinionej k. 38

Zdaniem Sądu wyjaśnieniom obwinionej nie można dać wiary bowiem są nielogiczne, niespójne i nieprzekonywujące.

Obwiniona w zależności od wyników postępowania dowodowego próbuje manipulować postępowaniem. Najpierw twierdzi, że kto inny był kierowcą w dniu 18 listopada 2014 r., a gdy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu badań antropologicznych stara się przekonać Sąd, że niniejszej sprawie brak jest skargi uprawnionego oskarżyciela – Straży Miejskiej. Tak jednak nie jest. W chwili złożenia przeciwko obwinionej wniosku o ukaranie w czerwcu 2015 r. Straż Miejska miała takie uprawnienie i w ocenie Sądu nie straciła tych uprawnień do postępowań wszczętych przed 31 grudnia 2015 r. Nie ma bowiem przepisu, który pozbawiałby Straż Miejską tego uprawnienia i przekazywał je Policji.

Odnosząc się do sporządzonej opinii, Sąd w pełni podziela jej wnioski, jest bowiem logiczna, spójna, obiektywna i przekonywująca a nadto została sporządzona przez osobę dysponującą odpowiednią wiedzą i doświadczeniem życiowym.

Wynika z niej, że wiele cech antropologicznych głowy i twarzy n/n kobiety zza kierownicy jest tak samo ukształtowanych jak u obwinionej i brak jest przy tym cech odmiennych. Taka zgodność cech zdaniem Sądu nie jest przypadkowa i wynika z faktu, że obwiniona jest właścicielką samochodu marki (...), którym kierowała i przekroczyła dozwoloną prędkość.

W tym stanie rzeczy wina obwinionej nie budzi wątpliwości.

Wykroczenie z art. 92a kw popełnia kto, prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Obwiniona popełniła zarzucany jej czyn, bowiem w dniu (...)r. o godz. 8.12 w G. na ul. (...), kierując pojazdem marki (...) o nr rej. (...), przekroczyła dozwoloną prędkość jazdy na obszarze zabudowanym o 24 km/h.

Za to Sąd wymierzył jej karę grzywny w wysokości 150 zł, odpowiednią do stopnia jej winy. Obwiniona znacznie przekroczyła dozwoloną prędkość. Równocześnie Sąd wziął pod uwagę, że obwiniona nie była dotychczas karana.

O kosztach orzeczono po myśli art. 627 k.p.k., uznając że ich uiszczenie nie będzie zbyt uciążliwe dla obwinionej.