Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2013r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce II Wydział Karny

w składzie

Przewodniczący: SSO Magdalena Dąbrowska

Sędziowie: SSO Michał Pieńkowski

SSO Marek Konrad (spr.)

Protokolant: Marlena Achcińska

przy udziale Prokuratora: Andrzeja Ołdakowskiego

po rozpoznaniu w dniu: 10.10.2013r.

sprawy przeciwko: P. B..

Oskarżonemu z art. 178a§4kk

z powodu apelacji: obrońcy oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Ostrołęce dnia 03.07.2013r. w sprawie IIK 431/13.

orzeka:

I.  Zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.

II.  Zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za II instancję przejmując je na rachunek Skarbu Państwa

Sygn. akt IIKa 260/13

UZASADNIENIE

P. B. oskarżony został o to, że:

I.  w dniu 8 kwietnia 2013r. o godzinie 19:40 w miejscowości O. na ul. (...), będąc wcześniej prawomocnie skazanym za przestępstwo określone w art. 178a§1kk przez Sąd Rejonowy w Ostrołęce sygn. akt IIK 157/12 jak również znajdując się w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego za w/w przestępstwo, kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej (...) będąc w stanie nietrzeźwości przy stwierdzonej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem: I Bad – 0,67 mg/l, II Bad. – 0,69 mg/l, III Bad. – 0,54 mg/l

tj. o czyn z art. 178a§4kk

Sąd Rejonowy w Ostrołęce, wyrokiem z dnia 03.07.2013r. w sprawie IIK 431/13, uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i na podstawie art. 178a§4kk skazując go, wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 42§2kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat

Rozstrzygnął także o kosztach sądowych w tym opłacie.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonego zarzucając mu:

1.  naruszenie prawa materialnego:

- art. 26§1kk oraz art. 178a§4kk polegające na dokonaniu błędnej oceny zachowania oskarżonego i w efekcie wydanie wyroku skazującego w sytuacji gdy zachowanie to choć formalnie wyczerpywało znamiona czynu z art. 178a§4kk, nie stanowiło przestępstwa albowiem podjęte było w stanie wyższej konieczności w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego konkubinie oskarżonego

Ewentualnie:

- art. 29kk w zw. z art. 26§1kk polegające na nieuwzględnieniu, że czyn oskarżonego nie stanowił przestępstwa na skutek jego usprawiedliwionego błędnego przekonania że zachodzą okoliczności składające się na stan wyższej konieczności

2.  rażącą niewspółmierność kary orzeczonej względem oskarżonego, która przejawia się wymierzeniem mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów w sytuacji, gdy za wymierzeniem kary łagodniejszej przemawiały okoliczności czynu oraz sytuacja rodzinna i osobista oskarżonego.

W konkluzji apelacji skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od dokonania zarzucanego mu czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.

Sąd zważył co następuje;

Apelacja jest bezzasadna i to w stopniu oczywistym a podniesione w niej zarzuty nie zasługują na uwzględnienie.

Oceniając materiał dowodowy zgromadzony w niniejszym postępowaniu, Sąd Okręgowy w całości podzielił bowiem argumentację zaprezentowaną przez Sąd Rejonowy, dotyczącą prawnokarnej oceny zachowania oskarżonego.

Poza sporem w sprawie niniejszej jest jej stan faktyczny.

Otóż oskarżony – nawet przyjmując jego wersję wydarzeń dotyczącą przyczyny wyjazdu z miejscowości P., w której świadczył pracę, wyjechał samochodem marki V. (...), uprzednio, po pracy wypijając 3 piwa. Pomiędzy miejscowością P. a O. jest – jak podaje sam skarżący, odległość około 30 km a czas przejazdu wynosi około 30 minut, przy czym nader wątpliwe jest, czy oskarżony zdołałby w tym czasie dotrzeć do miejsca zamieszkania. Czym innym jest bowiem odległość pomiędzy miejscowościami a czym innym realna możliwość dotarcia do konkretnego miejsca zamieszkania i to położonego w mieście.

Nie zmienia to jednak faktu, iż oskarżony wsiadł do samochodu i rozpoczął jazdę w stanie nietrzeźwości i to niewątpliwi będąc uprzednio skazanym za popełnienie czynu z art. 178a§1kk i jednocześnie w czasie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów, orzeczonego innym wyrokiem.

Tym samym trudno podzielić argumentację skarżącego jakoby oskarżony działał w stanie wyższej konieczności bądź w usprawiedliwionym okolicznościami błędzie co do bezprawności czynu a argumentację tę uznać należy za całkowicie chybioną.

Wywody Sądu Rejonowego, iż oskarżony miał pełną i realną możliwość usunięcia zagrożenia – nawet zakładając, iż takie zagrożenie dla konkubiny faktycznie istniało, w inny – zgodny z prawem - sposób, są całkowicie logiczne i przekonujące. W ocenie Sądu Okręgowego, oskarżony bądź jego konkubina mogli zawiadomić pogotowie ratunkowe, bądź zwrócić się nawet o pomoc do innych osób, bez konieczności jazdy w stanie nietrzeźwości przez oskarżonego. Nie ulega wszak żadnej wątpliwości, iż warunkiem zaistnienia kontratypu stanu wyższej konieczności jest wszak niemożność uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa w inny sposób niż poświęcenie innego dobra chronionego prawem.

Sąd Okręgowy pominie w tym miejscu problematyczność dobra które miał poświęcić oskarżony.

Jednakże twierdzenia, jakoby oskarżony działał w celu usunięcia zagrożenia, którego nie można było usunąć w inny sposób, niż prowadzenie przez oskarżonego pojazdu w stanie nietrzeźwości nie znajduje jakiegokolwiek oparcia w okolicznościach sprawy niniejszej.

Podobnie, trudno uznać, iż oskarżony działał w usprawiedliwionym błędnym przekonaniu co do bezprawności swojego czynu. Powyżej przytoczone okoliczności, zdecydowanie przeczą tej tezie a zważywszy nawet na dotychczasową przestępczą przeszłość oskarżonego, nie ma jakiejkolwiek przesłanki potwierdzającą tę okoliczność działania w błędzie przez oskarżonego.

Warto także podnieść, iż oskarżony w trakcie postępowania przygotowawczego w żaden sposób nie sygnalizował nawet, że powodem jego jazdy w stanie nietrzeźwości był stan zdrowia konkubiny, pomimo realnej możliwości poinformowania organów ścigania o tej okoliczności.

Co więcej po dotarciu do miejsca zamieszkania oskarżony nie wezwał karetki pogotowia uznając, że stan zdrowia konkubiny poprawił się na tyle, że nie ma takiej potrzeby.

Trudno uznać także za uzasadniony zarzut rażącej niewspółmierności kary orzeczonej względem oskarżonego. Oskarżony to osoba wielokrotnie karana, w tym także za popełnienie czynu z art. 178a§1kk. Skoro oskarżony ponownie popełnił przestępstwo trudno uznać, iż istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna do co do niego a skoro tak, to faktycznie cele kary mogą być osiągnięte jedynie poprzez orzeczenie względem niego kary pozbawienia wolności bez warunkowego jej zawieszenia.

Odnośnie samego wymiaru kary – w żadnej mierze nie można uznać, by wymiar kary – 6 miesięcy pozbawienia wolności był rażąco niewspółmierny. W ocenie Sądu Okręgowego, nie można w tej kwestii mówić nawet o niewspółmierności kary a już z pewnością o niewspółmierności rażącej.

Zważywszy na ilość dotychczasowych skazań oskarżonego - co wskazuje na jego postawę życiową i lekceważenie norm prawnych a także na stopień jego demoralizacji, kara 6 miesięcy pozbawienia jest adekwatna do wagi czynu, jego społecznej szkodliwości i winy oskarżonego. Spełni swoje cele – przynajmniej w zakresie czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.