Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Sałacińska

Protokolant: stażysta Patrycja Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z odwołania M. Ś. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi we W.

z udziałem zainteresowanego (...)S.A. z siedzibą we W.

o zasiłek opiekuńczy

w związku z odwołaniem M. Ś. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia (...)znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia (...)znak: (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującej M. Ś. (1) prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 1.07. 2014 do 11.07.2014r.

Sygn. akt VI U 420/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia (...)roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. odmówił ubezpieczonej M. Ś. (1) prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 01.07.2014r. do 11.07.2014r. W uzasadnieniu decyzji ZUS wskazał, że ojciec dziecka ubezpieczonej nie pracuje i opiekuje się ich drugą córką, która jest osobą niepełnosprawną.

(decyzja ZUS z dnia 07.08.2014r. – k. 10 akt rentowych)

W odwołaniu od powyższej decyzji M. Ś. (1) wniosła o zmianę tej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do zasiłku opiekuńczego za wskazany w niej okres. Odwołująca się wskazała, że ojciec dziecka nie miał możliwości zajęcia się nim, gdyż zajmuje się on całodobową opieką nad drugim dzieckiem odwołującej się – niepełnosprawną dziewczynką. Odwołująca się podniosła, że choroba jej pierwszej córki zmusiła ją do zaopiekowania się nią, ojciec nie miał bowiem takich możliwości, aby być razem ze starszą córką w szpitalu i pomagać w leczeniu poszpitalnym.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powtarzając argumentację wskazaną w treści skarżonej decyzji.

(odpowiedź na odwołanie – k. 9 – 9 verte)

Postanowieniem z dnia 8 lipca 2015 r. Sąd zawiadomił o toczącym się postępowaniu zainteresowanego (...)S.A. z siedzibą we W. (k. 18).

Zainteresowany nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca się M. Ś. (1) ma dwoje dzieci: M. Ś. (2) (urodzona dnia (...) w W.) oraz M. Ś. (3) (urodzona dnia (...) w W.). M. Ś. (3) jest dzieckiem niepełnosprawnym, wymagającym konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. M. Ś. (3) cierpi na uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego. W związku z tym opieką całodobową nad M. Ś. (3) zajmuje się jej ojciec.

(dowód: orzeczenie o niepełnosprawności - k. 3 – 4, zeznania odwołującej się M. Ś. (1) – k. 16 verte, zeznania świadka M. Ś. (4) - protokół rozprawy z dnia 13.05.2016r. od 00:03:00 do 00:15:14)

W okresie od 1 lipca 2014 roku do 11 lipca 2014 roku M. Ś. (2) miała zapalenie ucha środkowego, w tym czasie przez 4 dni była hospitalizowana. Odwołująca się opiekowała się przez ten czas swoją córką, jej mąż zaś wyjechał z drugim dzieckiem – M. Ś. (3) – do swojej siostry, gdzie przebywał aż do 20 lipca 2014 roku. W okresie choroby starszej córki młodsze dziecko nie mogło przebywać w tym samym mieszkaniu z uwagi na obniżoną odporność, co spowodowało konieczność wyjazdu ojca z młodszą córką.

(dowód: zeznania odwołującej się M. Ś. (1) – k. 16 verte, zwolnienie lekarskie – k. 2 akt rentowych, zeznania świadka M. Ś. (4) - protokół rozprawy dnia 13.05.2016r. od 00:03:00 do 00:15:14)

Odwołująca się oraz jej mąż samodzielnie opiekują się swymi dwoma córkami, nie mają oni pomocy ze strony swoich rodziców, nie zatrudniają też opiekunki.

(dowód: zeznania powódki M. Ś. (1) – k. 16 verte, zeznania świadka M. Ś. (4) - protokół rozprawy dnia 13.05.2016r. od 00:03:00 do 00:15:14)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z zeznań świadka M. Ś. (4) (protokół rozprawy z dnia 13.05.2016r. od 00:03:00 do 00:15:14) oraz dowodu z zeznań odwołującej się M. Ś. (1) (k. 16 verte), które to zeznania wzajemnie się potwierdzają i są ze sobą spójne, stąd też Sąd uznał je za wiarygodne. Sąd oparł się również na dowodach z dokumentów w postaci orzeczenia o niepełnosprawności oraz zwolnienia lekarskiego, których prawdziwość nie była w toku postępowania kwestionowana przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest odwołanie M. Ś. (1) od decyzji odmawiającej jej prawa do zasiłku opiekuńczego.

Należy w tym miejscu przytoczyć regulację zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. – Dz. U. z 2016 roku, poz. 372; dalej jako: ustawa zasiłkowa). Zgodnie z tym unormowaniem świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa obejmują również zasiłek opiekuńczy. Zasady przyznawania tego zasiłku są określone w rozdziale 7 tej ustawy. Zgodnie z jej art. 32 ust. 1 zasiłek opiekuńczy przysługuje między innymi ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem w wieku do ukończenia lat 14.

Z ustalonego w niniejszej sprawie stanu faktycznego wynika, że córka odwołującej się - M. Ś. (2) – była chora i wymagała opieki osoby dorosłej w okresie od 1 lipca 2014 roku do 11 lipca 2014 roku. Jednocześnie M. Ś. (2) miała wówczas dopiero 7 lat. Tym samym spełnione były przesłanki przyznania prawa do zasiłku opiekuńczego z art. 32 ust. 1 ustawy zasiłkowej.

W tym jednak miejscu należy przeanalizować, czy w niniejszej sprawie nie doszło do spełnienia przesłanek z art. 34 ustawy zasiłkowej, zgodnie z którym zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli poza ubezpieczonym są inni członkowie rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, mogący zapewnić opiekę dziecku lub choremu członkowi rodziny. Organ rentowy w skarżonej decyzji wskazał zaś, że w gospodarstwie domowym razem z odwołującą się pozostawał jej niepracujący mąż. Sad ustalił jednak, że w rzeczywistości w okresie od 1 lipca 2014 roku do 11 lipca 2014 roku w mieszkaniu, które było zajmowane przez odwołującą się, jej męża i ich dwoje dzieci przebywała sama odwołująca się razem z chorą córką. Jej mąż bowiem wyjechał z drugą córką do swej siostry, aby uchronić młodsze dziecko przed infekcją. Jednocześnie Sąd ustalił, że sam fakt, iż mąż odwołującej się nie pracuje nie znaczy automatycznie, iż jest on osobą mogącą zapewnić opiekę choremu dziecku – M. Ś. (2). Sąd bowiem ustalił również, że mąż odwołującej się cały czas zajmuje się ich drugą, młodszą córką – M. Ś. (3) – która jest dzieckiem niepełnosprawnym i wymaga opieki całodobowej. Tym samym nie sposób uznać, aby mąż odwołującej się mógł opiekować się starszą córką, skoro całą swoją uwagę musiał poświęcać na opiekę nad jej młodszą siostrą. Oznacza to, iż w niniejszej sprawie brak było spełnienia przesłanki z art. 34 ustawy zasiłkowej, w rzeczywistości bowiem jedyna osoba dorosła pozostająca we wspólnym gospodarstwie domowym z odwołującą się – jej mąż – nie mogła w okresie od 1 lipca 2014 roku do 11 lipca 2014 roku zapewnić opieki chorej M. Ś. (2). Wobec tego, w sytuacji gdy jednocześnie spełnione zostały przesłanki przyznania prawa do zasiłku opiekuńczego określone w art. 32 ust. 1 ustawy zasiłkowej, należało przyznać odwołującej się prawo do zasiłku opiekuńczego za wskazany w skarżonej decyzji okres.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku, zmieniając decyzję ZUS z dnia (...)roku, znak: (...), w ten sposób, iż przyznał odwołującej się M. Ś. (1) prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 01.07.2014r. do 11.07.2014r.