Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2016r. w S.

odwołania A. W.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 24 sierpnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie A. W.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 1126/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 24 sierpnia 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił A. W. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. W. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu stanowiska podniósł, że w dalszym ciągu stan jego zdrowia nie pozwala mu na pracę w gospodarstwie rolnym. Mimo rehabilitacji odczuwa dolegliwości ze strony układu ruchu i przebywa na zwolnieniu lekarskim (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 20 sierpnia 2015r., która uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17 czerwca 2015r. A. W. wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (wniosek k.1 akt organu rentowego). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 21 lipca 2015r. uznał, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia lekarza rzeczoznawcy z 21 lipca 2015r. k.29-30 rentowych).

Na skutek odwołania ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza rzeczoznawcy ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 20 sierpnia 2015r. nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie ubezpieczonego od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy k.33 akt rentowych i wypis z orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 20 sierpnia 2015r. k.39-40 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 24 sierpnia 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja z 24 sierpnia 2015r. k.41 akt rentowych).

Ubezpieczony ma 60 lat. Jest właścicielem nieruchomości rolnej o powierzchni 1,42 ha. Na nieruchomości tej uprawia zboże. Nie prowadzi hodowli zwierząt. Od 1 lipca 2000r. ubezpieczony podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników (zaświadczenie z 18 czerwca 2015r. o podleganiu ubezpieczeniu społecznemu rolników k.11-15 akt rentowych, kwestionariusz zawodowy k.7 akt rentowych oraz wyjaśnienia ubezpieczonego k.24v akt sprawy).

Ubezpieczony cierpi na niedomogę bólową kręgosłupa bez objawów korzeniowych w związku z umiarkowanie zaawansowaną chorobą zwyrodnieniowo-dyskową kręgosłupa, zawroty głowy w wywiadzie, niedoczynność tarczycy w trakcie leczenia substytucyjnego. W 1998r. ubezpieczony przeszedł złamanie prawej goleni i lewej kości łokciowej, a w kwietniu 2014r. przeszedł operacyjne leczenie otyłości poprzez rękawową resekcję żołądka sposobem laparoskopowym. Aktualny stan morfotyczno-czynnościowy narządów ruchu ubezpieczonego nie wskazuje na istnienie schorzenia, które naruszałoby prawidłowe funkcjonowanie organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym. Przebyte złamania prawej goleni i lewej kości łokciowej wygoiły się bez następstw czynnościowych i badanie ortopedyczne wskazuje na pełną sprawność kończyn górnych i dolnych. Funkcje chwytne rąk są niezaburzone, podobnie jak funkcja podpórcza i ruchowa kończyn dolnych. Chód jest wydolny, symetryczny. Zespoły bólowe kręgosłupa mają przebieg dość łagodny – przebiegają bez objawów korzeniowych oraz bez istotnych klinicznie objawów ubytkowych i objawów niewydolności statyczno-ruchowej. Ustalenia te potwierdza badanie neurologiczne, które nie wykazuje objawów ogniskowych ani objawów niewydolności krążenia mózgowego. Podobnie badanie części obwodowej układu nerwowego nie wykazuje objawów aktywnego zespołu bólowo-korzeniowego kręgosłupa szyjnego i L-S. Ubezpieczony nie wymagał dotychczas hospitalizacji w oddziale neurologii. W sytuacji występowania w przyszłości objawów korzeniowych ubezpieczony może wymagać intensyfikacji leczenia farmakologicznego i rehabilitacyjnego, które odbywać się może w ramach czasowej niezdolności do pracy. Przez 15 lat ubezpieczony chorował na nadciśnienie tętnicze. Po redukcji masy ciała o 40 kg w wyniku rękawowej resekcji żołądka wartości ciśnienia krwi znormalizowały się i od ponad roku jest ono prawidłowe. Stwierdzona u ubezpieczonego niedoczynność tarczycy przebiega prawdopodobnie w mechanizmie zapalenia autoimmunologicznego i jest leczona substytucyjnymi dawkami L-tyroksyny, które skutecznie uzupełniają niedobór hormonów tarczycy, czego dowodem jest prawidłowy poziom TS. Tarczyca nie jest powiększona i nie powoduje objawów uciskowych. Przedstawiony stan endokrynologiczny wymaga stałego leczenia substytucyjnego i obserwacji, ale nie narusza sprawności organizmu ubezpieczonego w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia biegłych lekarzy – ortopedy M. R., neurologa P. W. oraz kardiologa i endokrynologa M. O. k.7-11 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. W. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu – w przypadku ubezpieczonego, który ukończył 30 lat – przez okres co najmniej 5 lat, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że ubezpieczony podlega ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu jako rolnik – w trybie art.16 ust.2 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci opinii biegłych lekarzy z zakresu ortopedii, neurologii oraz kardiologii i endokrynologii nie dał natomiast podstaw do uznania, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Z ustaleń biegłych wynika, że ubezpieczony cierpi na opisane wyżej schorzenie narządu ruchu oraz schorzenie tarczycy, ale stan zaawansowania tych schorzeń nie narusza sprawności organizmu ubezpieczonego w stopniu sprowadzającym całkowitą niezdolność pracy w gospodarstwie rolnym. W ocenie biegłych schorzenia te mają charakter przewlekły dlatego wymagają stałego leczenia, a schorzenie narządu ruchu w sytuacji wystąpienia objawów korzeniowych może wymagać intensyfikacji leczenia farmakologicznego i rehabilitacyjnego, które odbywać się może w ramach czasowej niezdolności do pracy.

Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalizujących się w schorzeniach występujących u ubezpieczonego, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Opinia ta jest spójna i należycie uzasadniona. Zauważyć przy tym należy, że ubezpieczony kwestionując co do zasady przedmiotową opinię nie zgłosił do niej umotywowanych zastrzeżeń. Na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2016r. ubezpieczony okazał zaświadczenie o stanie zdrowia wystawione przez lekarza ortopedę z 13 stycznia 2016r. oraz pięć zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy wystawionych przez lekarza ortopedę na okres od 12 sierpnia 2015r. do 9 lutego 2016r. Okoliczność wystawienia zaświadczeń o czasowej niezdolności do pracy nie podważa jednak ustaleń biegłych, którzy stwierdzili, że w okresach zaostrzenia dolegliwości bólowych ubezpieczony może być czasowo niezdolny do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności stwierdzić należało, że ubezpieczony nie spełnia ustawowych przesłanek nabycia prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.