Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2016 roku.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie II Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2016 roku w Warszawie

sprawy z powództwa A. G., R. L.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej ul. (...) w W.

o ustalenie nieistnienia uchwały numer (...) z dnia 01 grudnia 2011 roku

1.  odmawia odrzucenia pozwu,

2.  powództwo oddala,

3.  zasądza od A. G. i R. L. solidarnie na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej ul. (...) w W. kwotę 197,00 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura akt IIC 331/15

Transkrypcja uzasadnienia wyroku:

[Przewodniczący 00:00:01.117] Przedmiotem tego postępowania państwo określiliście roszczenie o stwierdzenie nieistnienia uchwały (...) z dnia 1 grudnia 2011 roku z powodu, iż narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną i w inny sposób narusza wasze interesy na podstawy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali artykuł 25 ustęp 1. Treść tej uchwały odnosiła się do rozliczania najmu powierzchni wspólnych takich jak między innymi suszarnia i państwo kwestionowaliście tutaj opłaty, które były objęte treścią skarżonej uchwały. Z jej treści wynikało bowiem, iż właściciele ustalają opłaty za bezumowne korzystanie z części wspólnych nieruchomości ze szczególnym uwzględnieniem części korytarzy, pomieszczeń suszarni, schodów, pomieszczeń piwnicznych oraz elewacji pod szyldy, panele reklamowe w wysokości potrójnej stawki ostatnio obowiązującej. Państwo wywodziliście, iż ta uchwała stanowi dla was dotkliwą sankcję za między innymi to, iż wcześniej byliście członkami zarządu wspólnoty mieszkaniowej, dochodziło tutaj do konfliktów z pozostałymi członkami wspólnoty mieszkaniowej co ostatecznie doprowadziło do zmiany zarządu. Tą zmianę zarządu również kwestionowaliście i w tym zakresie też prowadzone było postępowanie przed tutejszym Sądem. Początkowo pozew państwa został zwrócony na skutek istniejących braków formalnych, na skutek, następnie na skutek orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Warszawie stan zarządzenie w przedmiocie zwrotu pozwu zostało uchylone, ostatecznie tylko jest ono prawomocne w stosunku do pani D. Z. (1), która samego zwrotu pozwu nie skarżyła, a jednocześnie później sprecyzowała, iż cofa roszczenie przy czym to oświadczenie trzeba podkreślić było już bezskuteczne wobec pierwotnego, skutecznego zwrotu pozwu i uprawomocnienia się tego zwrotu pozwu w stosunku do pani D. Z. (2). Strona pozwana w niniejszym procesie czyli wspólnota mieszkaniowa przy ulicy (...) w W. wskazała, iż wnosi pierwotnie o odrzucenie pozwu, następnie również o oddalenie powództwa. Jeśli chodzi o odrzucenie pozwu, strona powodowa, pozwana przepraszam powołała się na prowadzone przed tutejszym Sądem postępowanie pod sygnaturą 2C 335/12 w którym również państwo skarżyliście i wnosiliście o uchylenie uchwały, która jest objęta przedmiotem niniejszego postępowania. W ramach tego postępowania pod sygnaturą 2C 335/12 zapadał wyrok w dniu 13 października 2014 roku w którym Sąd oddalił powództwo o uchylenie uchwały numer (...). Na podstawie tak zebranego materiału dowodowego Sąd zważył i ustalił jednocześnie co następuje. Przedmiotem tego postępowania uczyniliście państwo roszczenie o ustalenie nie istnienia uchwały wspólnoty mieszkaniowej. Aby można było z takim roszczeniem występować muszą zaistnieć przesłanki, które warunkują fakt nie istnienia uchwały. Przesłankami takimi jest na przykład brak podjęcia przedmiotowej uchwały, brak wspólnoty mieszkaniowej czyli organu, który mógł, podmiotu, który mógł przedmiotową uchwałę podjąć albowiem co najważniejsze podkreślić należy, iż w przypadku wspólnoty mieszkaniowej uchwałę podejmują współwłaściciele lokali, właściciele lokali tworzących wspólnotę mieszkaniową nie żaden inny podmiot w związku z czym to, kto taką daną uchwałę przygotuje i kto podda pod rozwagę treść tej uchwały pozostaje tutaj już bez większego znaczenia na samą możliwość uznania uchwały za istniejącą bądź nieistniejącą albowiem nawet jeżeli zachodziły jakiekolwiek uchybienia formalne to uchybienia formalne mogą tylko i wyłącznie mieć skutek w postaci uchylenia uchwały jeżeli faktycznie na skutek uchybień formalnych mogło dojść do wpłynięcia na treść uchwały, która została podjęta, a te okoliczności w niniejszej sprawie w żaden sposób nie były podnoszone jak również samo roszczenie o uchylenie uchwały nie było przedmiotem tego postępowania albowiem to co Sąd wskazał uczyniliście państwo tym roszczeniem ustalenie nie istnienia uchwały. Roszczenie to jest wywodzone z artykułu 189 kodeksu postępowania cywilnego i jego podstawową przesłanką jest interes prawny w wytoczeniu samego powództwa, jest to przesłanka materialno-prawna, która warunkuje o tym czy samo powództwo może być rozpoznawane i czy ewentualnie zachodzą przesłanki do rozstrzygania czy są one zasadne czy nie, druga okoliczność, która podlega badaniu jest fakt istnienia przesłanek, które mogłyby wskazywać na to, że uchwała nie istnieje. Mając na uwadze te okoliczności Sąd w punkcie pierwszym dzisiaj wydanego orzeczenia odmówił odrzucenia pozwu o co wnosiła strona pozwana albowiem w rzeczywistości nie zachodzi tutaj już sytuacja określona przepisami kodeksu postępowania cywilnego, a mianowicie powaga rzeczy osądzonej albowiem co należy podkreślić roszczenie dochodzone w sprawie 2C 335/12 odnosiło się do roszczenia o uchylenie tej uchwały, natomiast roszczenie o ustalenie nieistnienia samej uchwały jest wywodzone z innej podstawy prawnej, jest to roszczenie bezterminowe w związku z tym tutaj nie można było mówić o tym, iż zachodziła powaga rzeczy osądzonej. Natomiast jeśli chodzi o samą możliwość rozstrzygnięcia w przedmiocie zasadności bądź braku zasadności powództwa Sąd nie uwzględnił żadnych argumentów strony powodowej ustalając, iż powództwo podlega oddaleniu albowiem nie zachodzą żadne przesłanki pozwalające na ustalenie, iż uchwała nie istnieje. Po pierwsze tak już Sąd wskazał w treści artykułu 189 wynika konieczność istnienia interesu prawnego, jeśli nawet ten interes prawny występowałby po państwa stronie w ramach możliwości dochodzenia roszczenia z artykułu 189 kodeksu postępowania cywilnego albowiem jest to roszczenie, które zmierza do uzyskania orzeczenia stwierdzającego, że uchwała nie istnieje z tego względu, że nie została podjęta na skutek na przykład braku wymaganego quorum, braku wymaganej ilości głosów do jej podjęcia to tak jak wskazuje między innymi wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2015 roku to w rzeczywistości państwo przedmiotem swojego żądania i okoliczności faktyczne, które wskazaliście jako uzasadnienie tego żądania nie przytoczyliście żadnych, które wskazywałyby na nieistnienie uchwały. W treści powództwa państwo powołaliście bowiem te same okoliczności, które miały w waszej ocenie stanowić przesłanki za uchyleniem uchwały w trybie artykułu 25 ustęp 1 ustawy o własności lokali. Powództwo oparte na artykule 25 ustęp 1 ustawy o własności lokali jest po pierwsze ograniczone terminem określonym w ustępie 1a tego przepisu, zmierza do eliminacji z obrotu prawnego uchwały istniejącej, a więc formalnie skutecznie podjętej, ale niezgodnie z przepisami prawa lub umową właścicieli lokali albo naruszającej zasadę prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób naruszającej interesy właściciela lokalu. Tak stanowi już wcześniej przez Sąd powołany wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 września 2015 roku sygnatura 1CSK 773/14. Odnosząc się do treści cytowanego orzeczenia jak również do okoliczności, które państwo wskazaliście w treści pozwu wskazać należy, iż w rzeczywistości są to tylko i wyłącznie okoliczności, które są przez państwa wywodzone w trybie artykułu 25 cytowanej ustawy. Wskazujecie państwo bowiem w treści tego pozwu, iż już na samym wstępie, iż uchwała narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną w inny sposób narusza wasze interesy na podstawie artykułu 25 ustęp 1 przedmiotowej uchwały. Podnosicie państwo w treści tej uchwały okoliczności, które były już przedmiotem rozpoznania sprawy pod sygnaturą 2C 335/12 i które Sąd już w tamtym postępowaniu oceniał w kontekście artykułu 25 ustęp 1, a mianowicie czy podjęta uchwała narusza przedmiotową, przedmiotowy przepis artykułu 25 ustęp 1 ustawy. Jak wynika z treści uzasadnienia wyroku, który był wydany w tamtej sprawie w dniu 13 października 2014 roku powodowie czyli państwo zarzuciliście, że uchwała narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną, podnieśliście, że uchwała narusza interes współwłaścicieli, ponieważ nie stwarza kontroli nad wynajętymi pomieszczeniami wspólnymi nieruchomości. Wyjaśniliście wówczas, że były one wynajmowane na podstawie umowy o wynajem części wspólnej, nadto stwierdziliście, że uchwała jest niezgodna z prawem z tego powodu, że nie można bezumownie korzystać z częsci wspólnej gdyż trzeba uzgodnić na piśmie warunki wynajmu, opisać stan techniczny wynajmowanego pomieszczenia, ustalić do jakich celów to pomieszczenie będzie wynajmowane. Wskazaliście również, że skarżona uchwała nie stwarza podstaw do bezumownego korzystania z nieruchomości, a wyłącznie reguluje kwestie wysokości świadczenia na rzecz wspólnoty mieszkaniowej. Sąd określając, odnosząc się do państwa stanowiska wskazał, iż uchwała ta nie narusza przedmiotowego przepisu, nie dotyczy bowiem ewentualnych umów najmu dotyczących części wspólnej gdyż odnosi się wyłącznie do sytuacji bezumownego korzystania z części wspólnej nieruchomości. W tej sytuacji uchwała nie może w jakikolwiek negatywny sposób wpłynąć na ograniczenie czy też wyłączenie ochrony nad pomieszczeniami wynajmowanymi, a więc ostatecznie także nie odnosi się do interesów powodów wynikających z wynajęcia części wspólnej nieruchomości. Mając na uwadze te wszystkie okoliczności Sąd uznał po pierwsze, iż w niniejszym postępowaniu państwo w żaden sposób nie wykazaliście i nie podnieśliście zarzutów, które mogłyby być przedmiotem postępowania o ustalenie nieistnienia uchwały w trybie artykułu 189 kodeksu postępowania cywilnego. Okoliczności, które już, które w tym postępowaniu zarzuciliście były już przedmiotem postępowania w sprawie o uchylenie uchwały, a wobec tego nie mogą one odnosić się również wobec treści cytowanego przepisu i wskazywanych orzeczeń do tego samego roszczenia, przepraszam do innego roszczenia o ustalenie nieistnienia uchwały, a jednocześnie wywodzonego z państwa z tych samych okoliczności co roszczenie o uchylenie uchwały. W ten sposób można również poddać pod wątpliwość wasz interes prawny w prowadzeniu tego postępowania przy podnoszeniu tych samych argumentów, które były podnoszone i które były już przedmiotem postępowania w sprawie o ustalenie nieistnienia uchwały, które to o uchylenie przepraszam uchwały, które to orzeczenie jest orzeczeniem prawomocnym i zostało wydane 13 października 2014 roku. Odnosząc się do państwa wniosków, które były tu zgłoszone wnieśliście w piśmie złożonym w dniu dzisiejszym o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków w rzeczywistości dowód ten nie mógł być przeprowadzony albowiem świadkowie określeni czyli pan R. L. i A. G. są to powodowie, a powodowie nie mogą być słuchani w charakterze świadków, a wyłącznie w charakterze stron. Wnieśliście również państwo o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy sygnatura 2C 893 o stwierdzenie istnienia uchwały z 6 czerwca 2011 roku w sprawie odwołania dotychczasowego zarządu wspólnoty. Podkreślić należy, iż również w sprawie pod sygnaturą 2C 335/12 była już rozpoznawana również uchwała przez państwa skarżona, która dotyczyła powołanego zarządu wspólnoty mieszkaniowej w związku z tym w tym zakresie była to uchwała (...) w sprawie potwierdzenia składu zarządu wspólnoty mieszkaniowej. W ramach tego postępowania również to już tylko na marginesie należy wskazać Sąd odniósł się do możliwości jej podjęcia, do przyczyn jej uchylenia, które były to przyczynami wyłącznie formalnymi aby tej treści uchwała po prostu podjęta w ramach wspólnoty mieszkaniowej być nie może i ta kwestia również została tutaj już wyjaśniona, natomiast samo prowadzenie tamtego postępowania nie ma wpływu na przedmiot tego postępowania, ale tak jak Sąd wskazał uchwała była podjęta przez wspólnotę mieszkaniową, a nie przez zarząd wspólnoty mieszkaniowej. Zważywszy na to, iż uchwała już była raz objęta przedmiotem postępowania, uchwała ta obowiązuje, a w ramach niniejszego postępowania strona powodowa nie udowodniła okoliczności na których opierała swoje roszczenie czyli nie udowodniła żadnych okoliczności, które mogłyby wskazywać na nie istnienie uchwały numer (...) stąd powództwo zostało oddalone. Odnośnie kosztów procesu Sąd zasądził na rzecz pozwanej wynagrodzenie pełnomocnika profesjonalnego w stawce minimalnej oraz opłatę skarbową oraz opłatę od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych odpowiednio do treści artykułu 98 paragraf 1 kodeksu postępowania cywilnego oraz 99 kodeksu postępowania cywilnego.