Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lipca 2016r. w S.

odwołania J. O.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 27 lipca 2015 r. Nr (...)

w sprawie J. O.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1049/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 27 lipca 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił J. O. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że u wymienionej nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła J. O.. Podniosła, iż stan jej zdrowia nie uległ poprawie. Od wielu lat leczy się psychiatrycznie. Z tego też powodu nie jest zdolna do podjęcia pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie k.2-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 20 lipca 2015r., która uznała, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-5v akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona J. O. ma 47 lat i jest rolniczką. Posiada wspólnie z mężem gospodarstwo o powierzchni około 3,15 ha gruntów. W gospodarstwie uprawiane jest zboże i ziemniaki, nie jest prowadzona hodowla zwierząt. Prace w gospodarstwie wykonywane są głównie przez męża, syna i teścia ubezpieczonej. Ubezpieczona leczy się w Centrum Psychiatrii w D. z siedzibą w Z. (wyjaśnienia ubezpieczonej k.21-21v akt sprawy, wywiad zawodowy k.155 akt rentowych).

W okresie od 27 maja 1998r. do 30 czerwca 2015r. ubezpieczona była uprawniona do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy (decyzje Prezesa KRUS, w tym m. in. decyzja z 17 czerwca 1998r. k.23-24 akt rentowych i decyzja z 8 sierpnia 2013r. k.151v akt rentowych).

W dniu 27 maja 2015r. ubezpieczona wystąpiła do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z nowym wnioskiem o ustalenie prawa do renty rolniczej (wniosek k.154 akt rentowych). Rozpoznając ten wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 30 czerwca 2015r. uznał, że ubezpieczona jest nadal ,tj. do czerwca 2017r. całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia lekarza rzeczoznawcy k.167 akt rentowych).

Na skutek zarzutu wadliwości zgłoszonego do powyższego orzeczenia przez Lekarza (...) Inspektora Orzecznictwa Lekarskiego KRUS, ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 20 lipca 2015r. nie uznała ubezpieczonej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym (zarzut wadliwości orzeczenia lekarza rzeczoznawcy k.168v akt rentowych oraz wypis z orzeczenia komisji lekarskiej Kasy k.171 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 27 lipca 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym na dalszy okres (decyzja k.173 akt rentowych).

Ubezpieczona rozpoczęła ambulatoryjne leczenie psychiatryczne w (...) dla Dorosłych Wojewódzkiego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w D. w dniu 2 grudnia 1996r. z rozpoznaniem zaburzeń depresyjnych nawracających. W 1997r. przebywała w Wojewódzkim Zespole Publicznych Zakładów (...) w W. z diagnozą po leczeniu depresji oraz podejrzeń zaburzeń afektywnych dwubiegunowych. Od tamtej pory ubezpieczona nie wymagała kierowania na powtórne leczenie szpitalne. W 1998r. z uwagi na obserwowane u niej okresy nadmiernie obniżonego nastroju - fazy depresyjne oraz podwyższonego nastroju - fazy hipomaniakalne, postawiono ostatecznie diagnozę zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Od 2000r. stan ubezpieczonej jest dość stabilny, samopoczucie dość dobre, a krótkie okresy pogorszenia nastroju z występowaniem zaburzeń snu, niepokoju i lęku pojawiają się pod wpływem różnych wydarzeń życiowych typu komunie, egzaminy, choroby. W lipcu 2015r. zmarła nagle matka ubezpieczonej, co wzbudziło u ubezpieczonej zrozumiały smutek. Ubezpieczona jest chwiejna emocjonalnie. Ma wyobrażenia, że sobie nie poradzi. Pracami domowymi zajmuje się tylko wtedy, gdy czuje się dobrze. U ubezpieczonej występuje tendencja do izolowania się, nieufności oraz podejrzliwości. Stwierdzona u ubezpieczonej choroba afektywna dwubiegunowa przebiega łagodnie ze skargami na pograniczu nerwicy i łagodnego epizodu depresyjnego bez istotnych zaostrzeń oraz bez głębszych, istotnie depresyjnych obniżeń nastroju. Aktualnie choroba ta znajduje się w okresie remisji. Epizod maniakalny wystąpił raz - w 1997r. Obecne obniżenie nastroju ubezpieczonej jest wynikiem przeżywanej przez nią reakcji żałoby po śmierci matki w lipcu 2015r. Ubezpieczona funkcjonuje intelektualnie na poziomie przeciętnym ,tj. w dolnej normie. Pod względem emocjonalno-społecznym ubezpieczoną cechuje neurotyczność, skłonność do reagowania lękiem, niepokojem i obniżonym nastrojem, tendencja do introwersji, unikania kontaktów społecznych oraz aktywności. Ubezpieczona ujawnia skłonność do reakcji psychosomatycznych. Mimo pewnych trudności w wykonywaniu codziennych obowiązków, co jest spowodowane wyżej wymienioną chorobą, ubezpieczona jest w stanie zadbać o siebie i swoje otoczenie. Wykazane badaniem psychologicznym symptomy organicznego uszkodzenia (...) również nie wpływają istotnie na jej codzienne funkcjonowanie i nie zaburzają go znacząco.

Mając na uwadze dotychczasowy przebieg choroby psychicznej ubezpieczonej, trwającą długotrwałą remisję i brak wskazań do hospitalizacji, nie zachodzą podstawy do orzeczenia u ubezpieczonej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia biegłych psychologa M. M. i psychiatry J. B. k.10-13 akt sprawy oraz opinia psychologa M. K. i psychiatry J. U. k.24-26 i 28-28v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej J. O. podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2015r. poz.704) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu, ,tj. 5 lat w przypadku osoby, u której całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy było ustalenie, czy ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a jeżeli tak, to czy jest to niezdolność trwała czy okresowa. W tym celu Sąd zasięgnął opinii dwóch zespołów biegłych z zakresu psychiatrii oraz psychologii. Oba zespoły biegłych zgodnie stwierdziły, iż aktualny stan psychiczny ubezpieczonej nie powoduje u niej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Jak wskazali biegli, występująca u ubezpieczonej choroba ,tj. zaburzenia afektywne dwubiegunowe znajdują się obecnie w fazie długotrwałej remisji. Od 2000r. ubezpieczona leczy się ambulatoryjnie z dość dobrym skutkiem i nie wymagała dotychczas powtórnego kierowania na leczenie szpitalne.

W ocenie Sądu powyższe opinie biegłych stanowią wiarygodny dowód w sprawie. Sporządzili ją specjaliści z zakresu schorzeń, na które cierpi ubezpieczona. Ponadto wydanie opinii poprzedzone było analizą dokumentacji medycznej oraz badaniem ubezpieczonej. Opinie ocenić należy jako rzeczowe, spójne i należycie uzasadnione. Należy wskazać, że ubezpieczona nie zgodziła się z ustaleniami biegłych, ale nie zgłosiła do opinii umotywowanych zastrzeżeń przedstawiając subiektywną ocenę swojego stanu zdrowia, która nie podważa obiektywnych ustaleń dwóch zespołów biegłych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc oddalił odwołanie ubezpieczonej.