Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2016r. w S.

odwołania A. M.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 14 kwietnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie A. M.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 654/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 kwietnia 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił A. M. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. M.. Ubezpieczony stwierdził, iż decyzja ta jest dla niego krzywdząca. Ubezpieczony wskazał, że jest chory od kilku lat (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 30 marca 2015r., która uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-2v akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. M. był w okresie od 7 stycznia 2014 r. do 31 stycznia 2015r. uprawniony do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy (decyzja Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z dnia 5 marca 2014 r. k.50v akt rentowych).

W dniu 19 stycznia 2015r. A. M. wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (wniosek k.76 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 17 lutego 2015r. uznał, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (wypis z orzeczenia lekarza rzeczoznawcy z 17 lutego 2015r. k.83-84 akt rentowych).

Na skutek odwołania ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza rzeczoznawcy ubezpieczony skierowany został na badanie przez komisję lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 30 marca 2015r. nie uznała ubezpieczonego za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie ubezpieczonego od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy k.94 akt rentowych i wypis z orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 30 marca 2015r. k.96-97 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 14 kwietnia 2015r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja z 14 kwietnia 2015r. k.100 akt rentowych).

Ubezpieczony ma niespełna 55 lat. Przez 20 lat pracował zawodowo poza rolnictwem. Od 16 listopada 1998r. ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników (wywiad ubezpieczeniowy k. 18 akt rentowych). Ubezpieczony razem z żoną prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 7 ha (2.5 ha przeliczeniowego) położone w miejscowości R.. W skład gruntów zaliczających się do tego gospodarstwa wchodzą łąki oraz pola orne, na których uprawiane jest zboże. Ubezpieczony hoduje 2 sztuki trzody chlewnej. Jest właścicielem maszyn rolniczych, tj. traktora, pługa oraz kultywatora (wyjaśnienia ubezpieczonego k.19-19v akt sprawy).

W 1996r. ubezpieczony przebył uraz twarzoczaszki z następowym odwinięciem powieki dolnej oka lewego. Z tego powodu był dwukrotnie leczony operacyjnie w 1997r. i w 1998r. U ubezpieczonego występuje wysoka krótkowzroczność obu oczu. Z taką wadą wzroku ubezpieczony pracował jako rolnik przez 20 lat i nie nosił szkieł korekcyjnych do dali. Ubezpieczony zgłaszał się do okulisty z powodu stwierdzanych w rogówce ciał obcych w oku lewym. Wobec zaadoptowania się wady wzroku obu oczu do niedowidzenia podczas długich lat pracy w rolnictwie, w ocenie biegłej okulisty, brak jest podstaw do uznania u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. W ocenie tej biegłej, utrudnienia z powodu wady wzroku, odwinięcia powieki dolnej oka lewego i wrażliwości na kurz i światło powinny być korygowane przez zastosowanie szkieł. Ubezpieczony przebył w 2012r. uraz nadgarstka prawego z następowym uszkodzeniem nerwów łokciowego i promieniowego oraz tętnicy łokciowej, z powodu którego był leczony operacyjnie. W następstwie powyższego u ubezpieczonego utrzymuje się niewielki niedowład ręki prawej, który wpływa na upośledzenie sprawności precyzyjnej tej ręki i częściowe upośledzenie jej funkcji chwytnej. W 2014r. ubezpieczony przebył uraz ramienia lewego z zerwaniem ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego z utrzymującym się aktualnie niewielkim osłabieniem zginania stawu łokciowego lewego. Zdaniem ortopedy i neurologa, opisana dysfunkcja kończyn górnych w obecnym stopniu nie powoduje całkowitej długotrwałej niezdolności ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym. Ubezpieczony nie był dotychczas leczony psychiatrycznie. Do psychiatry zgłosił się po utracie świadczenia. Zdaniem psychiatry, ubezpieczony funkcjonuje poznawczo w granicach dolnej normy. W badaniu psychiatrycznym i psychologicznym zaobserwowano dyskretne cechy organicznego uszkodzenia (...) bez wpływu na zdolność do pracy w rolnictwie. Tym samym, z powodów psychologicznych i psychiatrycznych ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (opinia biegłych: ortopedy-traumatologa M. W. i neurologa J. S. k.9 akt sprawy oraz opinia biegłych: okulisty H. R., psychiatry E. L. oraz psychologa B. B. k. 25-26 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. M. okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 pkt 5 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2013r., poz. 1403 ze zm.) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu – w przypadku ubezpieczonego, który ukończył 30 lat – przez okres co najmniej 5 lat, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

W celu ustalenia, czy ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu medycyny. W złożonych opiniach biegli lekarze specjalizujący się w schorzeniach, na które cierpi ubezpieczony ocenili, że stan zaawansowania schorzeń narządu ruchu, narządu wzroku oraz stan psychiczny ubezpieczonego nie naruszają sprawności jego organizmu w stopniu powodującym całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym.

Analizując opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodny materiał dowodowy. Wydanie opinii poprzedzone było analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego i jego badaniem. Wnioski płynące z opinii biegłych są logiczne i spójne. Podkreślenia wymaga, iż ubezpieczony nie przestawił merytorycznych zarzutów do opinii. Rozstrzygnięcie Sądu w sprawach o ustalenie prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy opiera się na dowodzie z opinii biegłych lekarzy. Wywołane w niniejszej sprawie opinie nie budzą wątpliwości zarówno co do prawidłowości w procesie ich sporządzenia jak i wniosków, do których doszli biegli. Zauważyć należy, iż wnioski wszystkich biegłych są kategoryczne. Biegli wykluczyli istnienie u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Stąd też stwierdzić należy, iż ubezpieczony nie spełnił podstawowego warunku do nabycia prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd znał, że odwołanie ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie i na podstawie art.477 ¹⁴§1 kpc odwołanie to oddalił.