V KK 145/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:19-06-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 145/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel (przewodniczący)
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski
Protokolant Katarzyna Wełpa
w sprawie R. W.,
skazanego z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 17 czerwca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego w S.
z dnia 1 sierpnia 2013r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze
grzywny i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w S.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 1 sierpnia 2013r. R. W. został
uznany za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona art. 62 ust. 1
ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i na podstawie tego
przepisu wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym
2
zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat; na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeczono
wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 300 stawek dziennych po 10 zł
każda; nadto orzeczono o zaliczeniu na poczet grzywny dnia zatrzymania, o
przepadku przedmiotu przestępstwa oraz kosztach postępowania.
Wyrok ten, bez zaskarżenia, uprawomocnił się dnia 9 sierpnia 2013r.
W dniu 20 kwietnia 2015r. kasację od tego wyroku, na korzyść R. W. wniósł
Prokurator Generalny, w części dotyczącej orzeczenia o karze grzywny. Podniósł
on zarzut rażącego i mającego wpływ na treść wyroku naruszenia prawa
materialnego karnego – art. 71 § 1 k.k., polegającego na wymierzeniu
oskarżonemu na podstawie tego przepisu kary grzywny w wysokości 300 stawek
dziennych, przy przyjęciu wysokości jednaj stawki na 10 zł, to jest powyżej górnej
granicy ustawowego zagrożenia i wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego była zasadna w stopniu oczywistym,
uzasadniającym jej uwzględnienie w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Skoro przepis art. 71 § 1 k.k. przewiduje, przy zawieszeniu wykonania kary
pozbawienia wolności, górną granicę orzekanej na jego podstawie grzywny na 270
stawek dziennych, to wymierzenie zaskarżonym wyrokiem kary 300 stawek w
oczywisty i rażący sposób narusza ten przepis, co – rzecz jasna – miało istotny
wpływ na treść wyroku. Implikacją tego stanu rzeczy była konieczność uchylenia
wyroku Sądu pierwszej instancji w zaskarżonej części i przekazanie sprawy tym
zakresie do ponownego rozpoznania, w którego toku Sąd Rejonowy powinien
respektować ustawowo określone granice grzywny, nie tracąc z pola widzenia
kierunku uwzględnionej kasacji – na korzyść oskarżonego.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 17 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel (przewodniczący)
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski
Protokolant Katarzyna Wełpa
w sprawie R. W.,
skazanego z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu
narkomanii,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 17 czerwca 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego,
od wyroku Sądu Rejonowego w S.
z dnia 1 sierpnia 2013r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze
grzywny i sprawę w tym zakresie przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu w S.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 1 sierpnia 2013r. R. W. został
uznany za winnego popełnienia czynu wyczerpującego znamiona art. 62 ust. 1
ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i na podstawie tego
przepisu wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym
2
zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat; na podstawie art. 71 § 1 k.k. orzeczono
wobec oskarżonego karę grzywny w wysokości 300 stawek dziennych po 10 zł
każda; nadto orzeczono o zaliczeniu na poczet grzywny dnia zatrzymania, o
przepadku przedmiotu przestępstwa oraz kosztach postępowania.
Wyrok ten, bez zaskarżenia, uprawomocnił się dnia 9 sierpnia 2013r.
W dniu 20 kwietnia 2015r. kasację od tego wyroku, na korzyść R. W. wniósł
Prokurator Generalny, w części dotyczącej orzeczenia o karze grzywny. Podniósł
on zarzut rażącego i mającego wpływ na treść wyroku naruszenia prawa
materialnego karnego – art. 71 § 1 k.k., polegającego na wymierzeniu
oskarżonemu na podstawie tego przepisu kary grzywny w wysokości 300 stawek
dziennych, przy przyjęciu wysokości jednaj stawki na 10 zł, to jest powyżej górnej
granicy ustawowego zagrożenia i wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego była zasadna w stopniu oczywistym,
uzasadniającym jej uwzględnienie w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Skoro przepis art. 71 § 1 k.k. przewiduje, przy zawieszeniu wykonania kary
pozbawienia wolności, górną granicę orzekanej na jego podstawie grzywny na 270
stawek dziennych, to wymierzenie zaskarżonym wyrokiem kary 300 stawek w
oczywisty i rażący sposób narusza ten przepis, co – rzecz jasna – miało istotny
wpływ na treść wyroku. Implikacją tego stanu rzeczy była konieczność uchylenia
wyroku Sądu pierwszej instancji w zaskarżonej części i przekazanie sprawy tym
zakresie do ponownego rozpoznania, w którego toku Sąd Rejonowy powinien
respektować ustawowo określone granice grzywny, nie tracąc z pola widzenia
kierunku uwzględnionej kasacji – na korzyść oskarżonego.