V KK 208/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:07-09-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K …/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 208/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Jacek Sobczak (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wełpa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 3 września 2015 r.
sprawy P. P.
skazanego z art. 244 k.k.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w T.
z dnia 15 czerwca 2012 r.
1. uchyla pkt 3 wyroku Sądu Rejonowego w T.,
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
P. P. został oskarżony o to, że w dniu 19 marca 2012 r. w M. kierował
rowerem wbrew orzeczonym prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego
zakazom, kierowania rowerami do spraw o sygn. akt II K …/11 obowiązującemu na
2
okres 1 roku, tj. do 2.09.2012 r. i II K …/11 obowiązujący na okres 2 lat tj. do
3.12.2013 r., tj. o czyn z art. 244 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 15 czerwca 2012 r., został uznany
winnym tego, że dniu 19 marca 2012 r. w M., kierował rowerem pomimo
orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 25 listopada 2011 roku w sprawie
II K …/11 zakazu prowadzenia rowerów na okres 2 lat, tj. przestępstwa z art. 244
k.k. i wymierzono mu za to karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 1 wyroku),
zaś na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k. warunkowo zawieszono
wykonanie tej kary na okres próby 3 lat (pkt 2 wyroku). Na podstawie art. 49 § 2 k.k.
zobowiązano oskarżonego do uiszczenia na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kocie
200 złotych (pkt 3 wyroku). Wyrokiem tym rozstrzygnięto także w przedmiocie
kosztów postępowania.
Wyrok uprawomocnił 23 czerwca 2012 r. (k. 30v).
Kasację od tego orzeczenia, na korzyść skazanego, w zakresie
rozstrzygnięcia o środku karnym, zawartego w pkt 3 wyroku, wywiódł Prokurator
Generalny zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie
przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 49 § 2 k.k., polegające na orzeczeniu,
na podstawie tej normy, za przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 244 k.k.,
środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, podczas gdy przepis ten ma
zastosowanie jedynie do sprawców przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w
komunikacji, określonych w art. 178a k.k., art. 179 k.k., art. 180 k.k.
Skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jako oczywiście zasadna (art. 535 § 5
k.p.k.) podlegała uwzględnieniu.
Bez wątpienia orzeczenie Sądu Rejonowego obarczone zostało rażącą i
mającą istotny wpływ na jego treść obrazą prawa materialnego, tj. art. 49 § 2 k.k.
Zgodnie z tym przepisem w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w
art. 178a k.k., 179 k.k. lub 180 k.k., sąd może orzec świadczenie pieniężne
wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz
3
Pomocy Postpenitencjarnej do wysokości określonej w § 1. Oznacza to, że
bezwzględną przesłanką wymierzenia tego fakultatywnego świadczenia jest
skazanie sprawcy za choćby jedno z wymienionych wyżej przestępstw.
Skoro zatem, P. P. został skazany za czyn z art. 244 k.k., to tym samym, co
należy podkreślić, nie było podstaw do nałożenia na niego obowiązku spełnienia
świadczenia o jakim mowa w art. 49 § 2 k.k. Czyn przypisany skazanemu w
zaskarżonym wyroku Sądu Rejonowego nie należy bowiem do katalogu
przestępstw, co do których możliwe jest orzeczenie świadczenia pieniężnego na
rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
Z tej też przyczyny uznać należało, orzeczenie w zaskarżonej części za
wadliwe i wymagające korekty, zaś wniosek końcowy kasacji za w pełni trafny.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 września 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Gradzik (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Jacek Sobczak (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wełpa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 3 września 2015 r.
sprawy P. P.
skazanego z art. 244 k.k.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w T.
z dnia 15 czerwca 2012 r.
1. uchyla pkt 3 wyroku Sądu Rejonowego w T.,
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
P. P. został oskarżony o to, że w dniu 19 marca 2012 r. w M. kierował
rowerem wbrew orzeczonym prawomocnymi wyrokami Sądu Rejonowego
zakazom, kierowania rowerami do spraw o sygn. akt II K …/11 obowiązującemu na
2
okres 1 roku, tj. do 2.09.2012 r. i II K …/11 obowiązujący na okres 2 lat tj. do
3.12.2013 r., tj. o czyn z art. 244 k.k.
Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 15 czerwca 2012 r., został uznany
winnym tego, że dniu 19 marca 2012 r. w M., kierował rowerem pomimo
orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 25 listopada 2011 roku w sprawie
II K …/11 zakazu prowadzenia rowerów na okres 2 lat, tj. przestępstwa z art. 244
k.k. i wymierzono mu za to karę 6 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 1 wyroku),
zaś na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k. warunkowo zawieszono
wykonanie tej kary na okres próby 3 lat (pkt 2 wyroku). Na podstawie art. 49 § 2 k.k.
zobowiązano oskarżonego do uiszczenia na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kocie
200 złotych (pkt 3 wyroku). Wyrokiem tym rozstrzygnięto także w przedmiocie
kosztów postępowania.
Wyrok uprawomocnił 23 czerwca 2012 r. (k. 30v).
Kasację od tego orzeczenia, na korzyść skazanego, w zakresie
rozstrzygnięcia o środku karnym, zawartego w pkt 3 wyroku, wywiódł Prokurator
Generalny zarzucając rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie
przepisu prawa karnego materialnego, tj. art. 49 § 2 k.k., polegające na orzeczeniu,
na podstawie tej normy, za przypisane oskarżonemu przestępstwo z art. 244 k.k.,
środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy
Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, podczas gdy przepis ten ma
zastosowanie jedynie do sprawców przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w
komunikacji, określonych w art. 178a k.k., art. 179 k.k., art. 180 k.k.
Skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja Prokuratora Generalnego jako oczywiście zasadna (art. 535 § 5
k.p.k.) podlegała uwzględnieniu.
Bez wątpienia orzeczenie Sądu Rejonowego obarczone zostało rażącą i
mającą istotny wpływ na jego treść obrazą prawa materialnego, tj. art. 49 § 2 k.k.
Zgodnie z tym przepisem w razie skazania sprawcy za przestępstwo określone w
art. 178a k.k., 179 k.k. lub 180 k.k., sąd może orzec świadczenie pieniężne
wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz
3
Pomocy Postpenitencjarnej do wysokości określonej w § 1. Oznacza to, że
bezwzględną przesłanką wymierzenia tego fakultatywnego świadczenia jest
skazanie sprawcy za choćby jedno z wymienionych wyżej przestępstw.
Skoro zatem, P. P. został skazany za czyn z art. 244 k.k., to tym samym, co
należy podkreślić, nie było podstaw do nałożenia na niego obowiązku spełnienia
świadczenia o jakim mowa w art. 49 § 2 k.k. Czyn przypisany skazanemu w
zaskarżonym wyroku Sądu Rejonowego nie należy bowiem do katalogu
przestępstw, co do których możliwe jest orzeczenie świadczenia pieniężnego na
rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
Z tej też przyczyny uznać należało, orzeczenie w zaskarżonej części za
wadliwe i wymagające korekty, zaś wniosek końcowy kasacji za w pełni trafny.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
wyroku.