IV CZ 35/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-12-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 35/15
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa T. O.
przeciwko Szkołe Wyższej w S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 października 2015 r.,
zażalenia powoda
na wyrok Sądu Okręgowego w G.
z dnia 9 grudnia 2014 r.,
odrzuca zażalenie, pozostawiając rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym
postępowanie w sprawie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w G., wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 r., uchylił zaskarżony
wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 7 kwietnia 2014 r. i przekazał sprawę temu
Sądowi do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.
Zażaleniem wniesionym na powyższy wyrok, powód wniósł o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji sprawa była rozpoznana
w postępowaniu odrębnym, według przepisów o postępowaniu uproszczonym. Sąd
drugiej instancji nie jest związany kwalifikacją o skierowaniu sprawy do
postępowania odrębnego dokonaną zarówno zarządzeniem przewodniczącego
sądu pierwszej instancji, jak również przez skład orzekający tego sądu. W razie
błędnej kwalifikacji przewodniczący w sądzie drugiej instancji powinien w razie
potrzeby wydać odpowiednie zarządzenia, którymi z kolei nie jest związany skład
orzekający sądu drugiej instancji. Wymagane jest, aby zawsze zmiana charakteru
sprawy znalazła odzwierciedlenie w zarządzeniu przewodniczącego sądu drugiej
instancji bądź postanowieniu tego sądu. Ze względu na aspekt celowościowy
i ochronę praw stron procesowych nie jest zasadne założenie, że sąd rozpoznający
sprawę w razie stwierdzenia, iż powinna ona podlegać rozpoznaniu według
przepisów dotyczących innego rodzaju postępowania procesowego niż to, w którym
była rozpoznawana wcześniej, może w sposób „płynny”, bez wydawana
jakiejkolwiek decyzji procesowej, przystąpić do stosowania innych przepisów niż
dotychczasowe. Byłoby to rozwiązanie niekorzystne dla stron, które mogłyby być
zaskakiwane dokonaną przez sąd orzekający zmianą oceny charakteru
rozpoznawanej sprawy, skutkującą stosowaniem innych niż dotychczas przepisów
postępowania. Podstawę normatywną tych obowiązków sądów stanowi art. 201 § 1
w zw. z art. 391 § 1 i art. 397 § 2 zdanie pierwsze k.p.c. z uwagi na obowiązywanie
także w drugiej instancji art. 13 § 1 k.p.c. Dopóki sąd nie wyda postanowienia,
dopóty jest ona rozpoznawana w tym postępowaniu, do którego skierował ją
przewodniczący (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia
2007 r., III CZP 11/07, OSNC 2008, nr 2, poz. 23).
3
W drugiej instancji sprawa została skierowana do rozpoznania przez
przewodniczącego Sądu Okręgowego w składzie jednoosobowym bez zmiany
dotychczasowej kwalifikacji charakteru sprawy, a po odroczeniu pierwszej rozprawy
została ona ponownie skierowana na rozprawę w składzie trzyosobowym, ale bez
wydania zarządzenia o rozpoznaniu sprawy w innego rodzaju postępowania niż
dotychczas. Również skład orzekający nie wydał w tym przedmiocie żadnego
postanowienia. W tych okolicznościach należy przyjąć, że w postępowaniu
apelacyjnym nie wydano zarządzenia przewodniczącego Sądu Okręgowego albo
postanowienia tego Sądu o zmianie dotychczasowej kwalifikacji charakteru sprawy
rozpoznawanej w postępowaniu uproszczonym.
W sprawach rozpoznanych w postępowaniu uproszczonym nie jest
dopuszczalne wniesienie zażalenia przewidzianego w art. 3941
§ 11
k.p.c. na wyrok
kasatoryjny sądu drugiej instancji (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
26 lutego 2015 r., III CZ 7/15, OSNC 2015, nr 6, poz. 79 oraz z dnia 17 kwietnia
2015 r., III CZ 15/15, nie publ.). Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art.
3986
§ 3 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. oraz art. 108 § 2 w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 9 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Bogumiła Ustjanicz
w sprawie z powództwa T. O.
przeciwko Szkołe Wyższej w S.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 października 2015 r.,
zażalenia powoda
na wyrok Sądu Okręgowego w G.
z dnia 9 grudnia 2014 r.,
odrzuca zażalenie, pozostawiając rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego w orzeczeniu kończącym
postępowanie w sprawie.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w G., wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 r., uchylił zaskarżony
wyrok Sądu Rejonowego w G. z dnia 7 kwietnia 2014 r. i przekazał sprawę temu
Sądowi do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania.
Zażaleniem wniesionym na powyższy wyrok, powód wniósł o jego uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji sprawa była rozpoznana
w postępowaniu odrębnym, według przepisów o postępowaniu uproszczonym. Sąd
drugiej instancji nie jest związany kwalifikacją o skierowaniu sprawy do
postępowania odrębnego dokonaną zarówno zarządzeniem przewodniczącego
sądu pierwszej instancji, jak również przez skład orzekający tego sądu. W razie
błędnej kwalifikacji przewodniczący w sądzie drugiej instancji powinien w razie
potrzeby wydać odpowiednie zarządzenia, którymi z kolei nie jest związany skład
orzekający sądu drugiej instancji. Wymagane jest, aby zawsze zmiana charakteru
sprawy znalazła odzwierciedlenie w zarządzeniu przewodniczącego sądu drugiej
instancji bądź postanowieniu tego sądu. Ze względu na aspekt celowościowy
i ochronę praw stron procesowych nie jest zasadne założenie, że sąd rozpoznający
sprawę w razie stwierdzenia, iż powinna ona podlegać rozpoznaniu według
przepisów dotyczących innego rodzaju postępowania procesowego niż to, w którym
była rozpoznawana wcześniej, może w sposób „płynny”, bez wydawana
jakiejkolwiek decyzji procesowej, przystąpić do stosowania innych przepisów niż
dotychczasowe. Byłoby to rozwiązanie niekorzystne dla stron, które mogłyby być
zaskakiwane dokonaną przez sąd orzekający zmianą oceny charakteru
rozpoznawanej sprawy, skutkującą stosowaniem innych niż dotychczas przepisów
postępowania. Podstawę normatywną tych obowiązków sądów stanowi art. 201 § 1
w zw. z art. 391 § 1 i art. 397 § 2 zdanie pierwsze k.p.c. z uwagi na obowiązywanie
także w drugiej instancji art. 13 § 1 k.p.c. Dopóki sąd nie wyda postanowienia,
dopóty jest ona rozpoznawana w tym postępowaniu, do którego skierował ją
przewodniczący (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia
2007 r., III CZP 11/07, OSNC 2008, nr 2, poz. 23).
3
W drugiej instancji sprawa została skierowana do rozpoznania przez
przewodniczącego Sądu Okręgowego w składzie jednoosobowym bez zmiany
dotychczasowej kwalifikacji charakteru sprawy, a po odroczeniu pierwszej rozprawy
została ona ponownie skierowana na rozprawę w składzie trzyosobowym, ale bez
wydania zarządzenia o rozpoznaniu sprawy w innego rodzaju postępowania niż
dotychczas. Również skład orzekający nie wydał w tym przedmiocie żadnego
postanowienia. W tych okolicznościach należy przyjąć, że w postępowaniu
apelacyjnym nie wydano zarządzenia przewodniczącego Sądu Okręgowego albo
postanowienia tego Sądu o zmianie dotychczasowej kwalifikacji charakteru sprawy
rozpoznawanej w postępowaniu uproszczonym.
W sprawach rozpoznanych w postępowaniu uproszczonym nie jest
dopuszczalne wniesienie zażalenia przewidzianego w art. 3941
§ 11
k.p.c. na wyrok
kasatoryjny sądu drugiej instancji (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
26 lutego 2015 r., III CZ 7/15, OSNC 2015, nr 6, poz. 79 oraz z dnia 17 kwietnia
2015 r., III CZ 15/15, nie publ.). Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art.
3986
§ 3 w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. oraz art. 108 § 2 w zw. z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.
kc