Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 374/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak (przewodniczący)
SSN Jerzy Grubba (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbel
Protokolant Anna Kowal
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Jerzego Engelkinga,
w sprawie K. M.
skazanej z art. 258 § 1 kk, art. 204 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk w
zw. z art. 33 § 1-3 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 3 grudnia 2015 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 24 marca 2015 r.,
1/ uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i w tym zakresie sprawę przekazuje do ponownego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu;
2/ kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
K. M. stanęła pod zarzutem tego, że:
2
1/ w okresie od 10 marca 2011 r. do 16 marca 2011 r. brała udział w
zorganizowanej grupie przestępczej, w skład której wchodzili […] i inne osoby, a
mającej na celu dokonywanie przestępstw polegających na czerpaniu korzyści
majątkowych z uprawiania prostytucji przez: […] i inne kobiety,
to jest o czyn z art. 258§1 k.k.;
2/ w okresie od 10 marca 2011 r. do 16 marca 2011 r., działając w
zorganizowanej grupie przestępczej, w warunkach czynu ciągłego, w krótkich
odstępach czasu i z góry podjętym zamiarem, wspólnie i w porozumieniu z […]oraz
innymi osobami brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej w ten sposób,
że na polecenie […] pracowała w charakterze telefonistki w agencjach towarzyskich
na terenie W., odbierając telefony od osób, które odpłatnie chciały skorzystać z
usług zatrudnionych w charakterze prostytutek kobiet, umawiając je z nimi, a
następnie za zgodą i wiedzą T. W. i innych osób pobierała jako swoje
wynagrodzenie za świadczoną pracę pieniądze, które stanowiły równowartość nie
mniej niż połowy należności otrzymywanych przez kobiety zatrudnione w
charakterze prostytutek z tytułu świadczonych przez nie usług seksualnych, a które
to pieniądze ww. kobiety przekazywały na rzecz […] i innych członków grupy, a
także wynajęła na swoje nazwisko mieszkanie, w którym znajdowała się agencja
towarzyska, czerpiąc w ten sposób korzyści majątkowe z uprawiania prostytucji
przez osoby zatrudnione w agencjach towarzyskich, czym uczyniła sobie stałe
źródło dochodu,
to jest o czyn z art. 204§2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65§1 k.k.
Sąd Okręgowy w W. wyrokiem z dnia 24 marca 2015r. uznał oskarżoną za
winną popełnienia pierwszego z zarzuconych jej czynów i za to na podstawie art.
258§1 k.k. wymierzył jej karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Uznano ją też za
winną popełnienia drugiego z zarzuconych czynów i za to wymierzono jej karę roku
pozbawienia wolności oraz grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając
wysokość jednej stawki na 50 złotych.
Kary jednostkowe połączono karą łączną roku i 6 miesięcy pozbawienia
wolności, a wykonanie tej kary warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący
3 lata.
Wyrok ten uprawomocnił się nie będąc zaskarżony przez żadną ze stron z
3
dniem 17 kwietnia 2015 r. (k. 5108 i 5160 oraz k. 5176a).
Obecnie, kasację od tego orzeczenia, na niekorzyść skazanej wywiódł
Prokurator Generalny. Podniesiono w niej zarzut:
- rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów
prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 73§2 k.k. w zw. z art. 65§1 i 2 k.k.,
polegającego na nieorzeczeniu dozoru kuratora, obligatoryjnego wobec sprawcy
działającego w zorganizowanej grupie przestępczej lub w warunkach określonych w
art. 65§1 k.k., w wypadku orzeczenia za takie czyny kary pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem jej wykonania.
Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasację wniesioną w niniejszej sprawie należy ocenić jako oczywiście
zasadną.
Bezsprzecznie, w niniejszej sprawie, K. M. została skazana za popełnienie
czynu z art. 258§1 k.k., a wymierzona za to przestępstwo kara weszła w skład
orzeczonej wobec niej kary łącznej pozbawienia wolności, której wykonanie
warunkowo zawieszono.
Zgodnie z dyspozycją art. 65§2 k.k. – do sprawcy przestępstwa z art. 258
k.k. mają zastosowanie przepisy dotyczące sprawcy określonego w art. 64§2 k.k., z
wyjątkiem przewidzianego w tym przepisie zaostrzenia kary. Natomiast art. 73§2
k.k. stanowi, że w przypadku zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności,
orzeczenie wobec sprawcy określonego w art. 64§2 k.k. dozoru w okresie próby,
jest obowiązkowe.
Pomimo wskazanego powyżej nakazu ustawowego, wyrokiem z dnia 24
marca 2015r., wobec skazanej nie orzeczono dozoru.
W tej sytuacji, zarzut podniesiony w kasacji uznać należy za w pełni
uzasadniony.
Kierując się przedstawionymi względami Sąd Najwyższy orzekł o uchyleniu
zaskarżonego wyroku w części, w jakiej orzeczono nim o karze łącznej
pozbawienia wolności i w tym zakresie przekazano sprawę do ponownego
rozpoznania Sądowi Okręgowemu.
4
Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy orzekając o karze
łącznej powinien rozważyć również okoliczność podniesioną przez Prokuratora
Generalnego w skardze kasacyjnej.
Na tej podstawie orzeczono jak na wstępie.
kc