II CSK 313/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-04-2016
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CSK 313/15
POSTANOWIENIE
Dnia 16 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko W. J.
o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 grudnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 listopada 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W niniejszej
sprawie pozwany wniósł skargę kasacyjną, a dla uzasadnienia wniosku o przyjęcie
jej do rozpoznania powołał się przede wszystkim na oczywistą zasadność skargi.
Ma ona wynikać z naruszenia prawa materialnego i procesowego powodującego
wydanie orzeczenia sprzecznego z poczuciem sprawiedliwości, a co polega na
przyznaniu prymatu ochronie dóbr osobistych funkcjonariusza państwowego wobec
wolności uzasadnionej krytyki jego działań, a ponadto na ograniczaniu powoływaniu
dowodów przez pozwanego. Zarzut w tym zakresie jest niczym więcej niż polemiką
z zaskarżonym wyrokiem i mógłby wyłącznie służyć do uzasadnienia podstaw
kasacyjnych, nie dowodzi on natomiast oczywistej zasadności skargi. Co więcej,
w odniesieniu do wielu kwestii jest w ogóle niedopuszczalny, ponieważ dotyczy
postępowania przed Sądem I instancji oraz kwestii ustalenia faktów i oceny
dowodów, co, z woli ustawodawcy, wymyka się ocenie w postępowaniu kasacyjnym.
Ponadto, dla uzasadnienia swojego wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, skarżący powołuje się na występowanie na jej tle istotnego
zagadnienia prawnego. Jego uzasadnienie odnosi jednak do stanu konkretnej
sprawy, gdy tymczasem, zgodnie z niebudzącym wątpliwości poglądem, takie
zagadnienie musi mieć poważny i abstrakcyjny charakter, aby uzasadniało
potrzebę zajęcia się nim przez Sąd Najwyższy.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została wykazana
żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.
eb
POSTANOWIENIE
Dnia 16 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko W. J.
o ochronę dóbr osobistych i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 16 grudnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 12 listopada 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W niniejszej
sprawie pozwany wniósł skargę kasacyjną, a dla uzasadnienia wniosku o przyjęcie
jej do rozpoznania powołał się przede wszystkim na oczywistą zasadność skargi.
Ma ona wynikać z naruszenia prawa materialnego i procesowego powodującego
wydanie orzeczenia sprzecznego z poczuciem sprawiedliwości, a co polega na
przyznaniu prymatu ochronie dóbr osobistych funkcjonariusza państwowego wobec
wolności uzasadnionej krytyki jego działań, a ponadto na ograniczaniu powoływaniu
dowodów przez pozwanego. Zarzut w tym zakresie jest niczym więcej niż polemiką
z zaskarżonym wyrokiem i mógłby wyłącznie służyć do uzasadnienia podstaw
kasacyjnych, nie dowodzi on natomiast oczywistej zasadności skargi. Co więcej,
w odniesieniu do wielu kwestii jest w ogóle niedopuszczalny, ponieważ dotyczy
postępowania przed Sądem I instancji oraz kwestii ustalenia faktów i oceny
dowodów, co, z woli ustawodawcy, wymyka się ocenie w postępowaniu kasacyjnym.
Ponadto, dla uzasadnienia swojego wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, skarżący powołuje się na występowanie na jej tle istotnego
zagadnienia prawnego. Jego uzasadnienie odnosi jednak do stanu konkretnej
sprawy, gdy tymczasem, zgodnie z niebudzącym wątpliwości poglądem, takie
zagadnienie musi mieć poważny i abstrakcyjny charakter, aby uzasadniało
potrzebę zajęcia się nim przez Sąd Najwyższy.
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została wykazana
żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.
eb