III KZ 1/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-01-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KZ 1/16
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 stycznia 2016 r.,
zażalenia M. B.
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […]
z dnia 9 grudnia 2015 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
uchylić zaskarżone zarządzenie i przekazać sprawę do
rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
UZASADNIENIE
W dniu 23 października 2015 r. do Sądu Apelacyjnego wpłynął wniosek M.
B. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z
dnia 3 lutego 2009 r. Następnie wniosek przekazano według właściwości Sądowi
Apelacyjnemu.
Zarządzeniem z dnia 18 listopada 2015 r., Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 119 § 1 k.p.k. w zw. z art.
120 § 1 k.p.k. wezwał M. B. do uzupełnienia braków formalnych złożonego przez
niego wniosku o wznowienie postępowania, poprzez wskazanie podstawy
wznowienia oraz przytoczenie okoliczności szczegółowo uzasadniających jej
istnienie w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego wezwania.
2
W odpowiedzi na wezwanie M. B. wystosował pismo z dnia 23 listopada
2015 r., w którym opisał okoliczności sprawy i swoje odczucia względem zapadłego
wyroku.
Zarządzeniem z dnia 9 grudnia 2015 r., Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art.
530 k.p.k. w zw. z art. 120 § 2 k.p.k. odmówił przyjęcia wniosku M. B. o wznowienie
postępowania, argumentując że ani treść tego wniosku, ani pisma z dnia 23
listopada 2015 r. nie wskazują, że domaga się on wzruszenia prawomocnego
wyroku na podstawie okoliczności wymienionych w art. 540 k.p.k., art. 540a k.p.k.
lub art. 540b k.p.k.
W zażaleniu na to zarządzenie M. B. wskazał na nietrafność zapadłego w
stosunku do niego wyroku i wniósł o wznowienie postępowania zakończonego
wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 3 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, chociaż z zupełnie innej przyczyny
niż w nim wskazana.
Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. art. 545 § 3 k.p.k. -
dodanym ustawą z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1247) –
sąd odmawia przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania, bez wzywania strony
do usunięcia jego braków formalnych, jeżeli z treści wniosku, w szczególności
odwołującego się do okoliczności, które były już rozpoznawane w postępowaniu o
wznowienie postępowania, wynika jego oczywista bezzasadność. W myśl tego
przepisu sąd nie rozpoznaje merytorycznie wniosku, nie bada więc także jego
zasadności pod kątem ewentualnych podstaw wznowienia. Natomiast wniosek taki
podlega kontroli o charakterze quasi formalnym, pod kątem hipotetycznej
możliwości wznowienia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 września
2015 r., II KO 49/15, nie publ.).
Rozważenia przy tym wymaga możliwość stosowania art. 545 § 3 k.p.k. w
brzmieniu przewidzianym wskazaną wcześniej ustawą z dnia 27 września 2013 r. Z
treści art. 33 tej ustawy wynika, że przepis art. 545 § 3 k.p.k. należy stosować do
spraw wszczętych po 30 czerwca 2015 r. W rozpoznawanej sprawie wniosek o
3
wznowienie postępowania wpłynął do Sądu 23 października 2015 r. i tę datę należy
uznać za datę wszczęcia postępowania o wznowienie.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zarówno pismo z dnia 23
października 2015 r., jak i będące w istocie jego uzupełnieniem pismo z dnia 23
listopada 2015 r., nie zawierają argumentacji, która pozwoliłaby na powiązanie
treści złożonego przez M. B. wniosku z podstawami wznowienia postępowania.
Powyższe, w myśl art. 545 § 3 k.p.k., przesądza o oczywistej bezzasadności
złożonego przez niego wniosku o wznowienie postępowania. Sąd orzekając
jednoosobowo odmawia przyjęcia takiego wniosku.
Na postanowienie o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
wobec jego oczywistej bezzasadności przysługuje zażalenie do właściwego sądu
orzekającego w składzie trzech sędziów (por. art. 545 § 3 zd. drugie k.p.k.).
Podsumowując, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone zarządzenie i sprawę
przekazał Sądowi Apelacyjnemu do rozpoznania zgodnie z treścią art. 545 § 3
k.p.k.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 stycznia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 stycznia 2016 r.,
zażalenia M. B.
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […]
z dnia 9 grudnia 2015 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
uchylić zaskarżone zarządzenie i przekazać sprawę do
rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu.
UZASADNIENIE
W dniu 23 października 2015 r. do Sądu Apelacyjnego wpłynął wniosek M.
B. o wznowienie postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z
dnia 3 lutego 2009 r. Następnie wniosek przekazano według właściwości Sądowi
Apelacyjnemu.
Zarządzeniem z dnia 18 listopada 2015 r., Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 119 § 1 k.p.k. w zw. z art.
120 § 1 k.p.k. wezwał M. B. do uzupełnienia braków formalnych złożonego przez
niego wniosku o wznowienie postępowania, poprzez wskazanie podstawy
wznowienia oraz przytoczenie okoliczności szczegółowo uzasadniających jej
istnienie w terminie 7 dni od doręczenia niniejszego wezwania.
2
W odpowiedzi na wezwanie M. B. wystosował pismo z dnia 23 listopada
2015 r., w którym opisał okoliczności sprawy i swoje odczucia względem zapadłego
wyroku.
Zarządzeniem z dnia 9 grudnia 2015 r., Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art.
530 k.p.k. w zw. z art. 120 § 2 k.p.k. odmówił przyjęcia wniosku M. B. o wznowienie
postępowania, argumentując że ani treść tego wniosku, ani pisma z dnia 23
listopada 2015 r. nie wskazują, że domaga się on wzruszenia prawomocnego
wyroku na podstawie okoliczności wymienionych w art. 540 k.p.k., art. 540a k.p.k.
lub art. 540b k.p.k.
W zażaleniu na to zarządzenie M. B. wskazał na nietrafność zapadłego w
stosunku do niego wyroku i wniósł o wznowienie postępowania zakończonego
wyrokiem Sądu Rejonowego w S. z dnia 3 lutego 2009 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie zasługuje na uwzględnienie, chociaż z zupełnie innej przyczyny
niż w nim wskazana.
Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r. art. 545 § 3 k.p.k. -
dodanym ustawą z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 1247) –
sąd odmawia przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania, bez wzywania strony
do usunięcia jego braków formalnych, jeżeli z treści wniosku, w szczególności
odwołującego się do okoliczności, które były już rozpoznawane w postępowaniu o
wznowienie postępowania, wynika jego oczywista bezzasadność. W myśl tego
przepisu sąd nie rozpoznaje merytorycznie wniosku, nie bada więc także jego
zasadności pod kątem ewentualnych podstaw wznowienia. Natomiast wniosek taki
podlega kontroli o charakterze quasi formalnym, pod kątem hipotetycznej
możliwości wznowienia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 25 września
2015 r., II KO 49/15, nie publ.).
Rozważenia przy tym wymaga możliwość stosowania art. 545 § 3 k.p.k. w
brzmieniu przewidzianym wskazaną wcześniej ustawą z dnia 27 września 2013 r. Z
treści art. 33 tej ustawy wynika, że przepis art. 545 § 3 k.p.k. należy stosować do
spraw wszczętych po 30 czerwca 2015 r. W rozpoznawanej sprawie wniosek o
3
wznowienie postępowania wpłynął do Sądu 23 października 2015 r. i tę datę należy
uznać za datę wszczęcia postępowania o wznowienie.
Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zarówno pismo z dnia 23
października 2015 r., jak i będące w istocie jego uzupełnieniem pismo z dnia 23
listopada 2015 r., nie zawierają argumentacji, która pozwoliłaby na powiązanie
treści złożonego przez M. B. wniosku z podstawami wznowienia postępowania.
Powyższe, w myśl art. 545 § 3 k.p.k., przesądza o oczywistej bezzasadności
złożonego przez niego wniosku o wznowienie postępowania. Sąd orzekając
jednoosobowo odmawia przyjęcia takiego wniosku.
Na postanowienie o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
wobec jego oczywistej bezzasadności przysługuje zażalenie do właściwego sądu
orzekającego w składzie trzech sędziów (por. art. 545 § 3 zd. drugie k.p.k.).
Podsumowując, Sąd Najwyższy uchylił zaskarżone zarządzenie i sprawę
przekazał Sądowi Apelacyjnemu do rozpoznania zgodnie z treścią art. 545 § 3
k.p.k.