Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 września 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 września 2016r. w S.

odwołania B. W.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 23 lutego 2016 r. Nr (...)

w sprawie B. W.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo B. W. do renty rolniczej na okres od 1 stycznia 2016 roku do 31 grudnia 2016 roku.

Sygn. akt IV U 269/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 23 lutego 2016r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odmówił B. W. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym wskazując, że u ubezpieczonego nie stwierdzono całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony B. W.. Wskazał, iż ze względu na stan swojego zdrowia nie może pracować w gospodarstwie rolnym (odwołanie 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie prawomocnego orzeczenia komisji lekarskiej Kasy z 18 lutego 2016r., która uznała, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Odwołanie zaś, zdaniem organu rentowego, nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony B. W. ma 58 lat i podlega ubezpieczeniu społecznemu rolników. Był uprawniony do pobierania renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od 24 listopada 2014r. do 31 grudnia 2015r. (decyzja Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego o przyznaniu renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym z dnia 8 stycznia 2015 r.).

W dniu 20 listopada 2015r. ubezpieczony wystąpił do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym na dalszy okres (wniosek k. 44 akt rentowych). Rozpoznając ten wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 4 stycznia 2016r. stwierdził, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie lekarza rzeczoznawcy z 4 stycznia 2016r. k.50 i 53 akt rentowych). Ubezpieczony wniósł od tego orzeczenia odwołanie (k. 56 akt rentowych), wobec czego został zbadany przez komisję lekarską. Organ ten w dniu 18 lutego 2016r. wydał orzeczenie, w którym stwierdził, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie komisji lekarskiej Kasy z 18 lutego 2016r. k.58-61 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 23 lutego 2016r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonemu prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym (decyzja z 23 lutego 2016r. k.62 akt rentowych).

Ubezpieczony w dniu 6 czerwca 2013r. przebył złamanie obu kości podudzia prawego i z tego powodu był leczony operacyjnie. Podczas leczenia nie rozpoznano uszkodzenia prawego nerwu strzałkowego. Aktualnie u ubezpieczonego stwierdza się głębokie uszkodzenie tego nerwu z dużym upośledzeniem ruchów stopy prawej i upośledzeniem chodu. U ubezpieczonego występują również masywne zawroty głowy, które utrudniają chodzenie. Stąd też ubezpieczony porusza się przy pomocy osoby towarzyszącej. U ubezpieczonego rozpoznano ponadto chorobę Dupitrena obu rąk, łuszczycę plackowatą zadawnioną oraz cukrzycę typu 2. W ocenie biegłych, ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym w okresie jednego roku, tj. do 31.12.2016r. (opinia biegłych lekarzy – ortopedy, neurologa, kardiologa, dermatologa oraz diabetologa k.12 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego od zaskarżonej decyzji okazało się uzasadnione.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2015r., poz. 704 ze zm.) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1) podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2;

2) jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym;

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z punktem 5, ustępem drugim przywołanego artykułu, warunek podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres uważa się za spełniony, jeżeli okres ubezpieczenia emerytalno-rentowego ubezpieczonego wynosi co najmniej 5 lat- jeżeli całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w wieku powyżej 30 lat. Ten pięcioletni okres, jak wskazano w art. 21 ust. 8 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, powinien przypadać w okresie ostatnich 10 lat przed złożeniem wniosku o przyznanie renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy. Ustęp piąty wyżej wymienionego artykułu stanowi, że za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Rozstrzygnięcie sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony jest w dalszym ciągu, tj. po dniu 31 grudnia 2015r. całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Przeprowadzony na tę okoliczność dowód z opinii biegłych ortopedy, neurologa, kardiologa, dermatologa oraz diabetologa dał podstawy do ustalenia, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym w okresie od 1 stycznia 2016r. do 31 grudnia 2016r. Biegli podali, iż ubezpieczony w tym okresie wymaga pilnej diagnozy neurologicznej oraz wykonania EMG. Koniecznym jest również zdiagnozowanie pochodzenia zawrotów głowy oraz odpowiednie leczenie.

Zdaniem Sądu, wskazana wyżej opinia stanowi miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie. Sporządzenie opinii zostało poprzedzone analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonego oraz jego badaniem. Na uwagę zasługuje, iż autorami opinii są lekarze posiadający specjalistyczną wiedzę z zakresu medycyny. Żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń do opinii biegłych.

Tym samym przyjąć należy, iż ubezpieczony jest nadal, tj. do dnia 31 grudnia 2016r. całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym. Mając na uwadze, iż ubezpieczony do dnia 31 grudnia 2015r. był uprawniony do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, zasadnym jest przyznanie mu spornego prawa na dalszy okres, tj. do 31 grudnia 2016r.

Wobec powyższego, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.