Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2016r.

Sąd Rejonowy w Radomsku w VI Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia SR S. S.

Protokolant Edyta Wajzner- Łączna

Prokurator: Dorota Bzowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30.05.2016r.

sprawy I. S. (1), córki M. i B. z domu G., urodzonej (...) w L.

oskarżonego o to, że:

w dniu okresie czasu od 20 sierpnia do 09 października 2015r. w R. działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dla siebie, doprowadziła K. S. do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem w kwocie 310 pln w ten sposób, że wprowadziła w błąd K. S. co do zamiaru sprzedaży jej trzech sztuk dresów damskich m-ki N., które oferowała do sprzedaży w treści fikcyjnego ogłoszenia zamieszczonego na portalu internetowym (...).PL nr (...)
a następnie po otrzymaniu zapłaty na swój rachunek bankowy nr (...) ( (...)) nie dostarczyła pokrzywdzonej zakupionych dresów oraz nie zwróciła jej otrzymanych pieniędzy, czym spowodowała straty w wysokości 310 pln na szkodę K. S.

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

1.  oskarżoną I. S. (1) uznaje za winną popełnienia zarzuconego jej czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk wymierza jej karę 6 (sześciu) pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązuje oskarżoną do zapłaty kwoty 80,00 (osiemdziesiąt) złotych na rzecz pokrzywdzonej K. S. tytułem naprawienia części szkody;

3.  wymierza oskarżonej 120,00 (sto dwadzieścia) złotych opłaty i zasądza od niej 70,00 (siedemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków na rzecz Skarbu Państwa.

VI K 173/16

UZASADNIENIE

W toku przeprowadzonego przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W dniu 19 sierpnia 2015 roku K. S. znalazła na aukcji internetowej (...) ogłoszenie dotyczące sprzedaży dresów marki N.. Będąc zainteresowana ich zakupem, zaczęła wysyłać wiadomości mailowe do sprzedawcy z pytaniami o rozmiary i dostępność dresów. Ponieważ nie miała problemów z nawiązaniem korespondencji oraz uzyskała potrzebne informacje, w tym numer konta bankowego sprzedającego, zdecydowała się na zakup dresów marki N. w ilości trzech sztuk, przy czym sprzedająca zastrzegła tylko opcję płatności za towar z góry lub odbiór osobisty za dwa tygodnie od zamówienia (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11, 9b, 9c v, wydruk korespondencji on line – k. 3 – 6 zbioru A, pismo z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. z danymi z serwisu (...).pl – k. 9 - 11 zbioru A).

W dniu 20 sierpnia 2015 roku K. S. przelała pieniądze w kwocie 310 (trzysta dziesięć) zł jako należność za towar i wartość przesyłki na wskazane przez I. S. (2) jako sprzedającą konto bankowe o nr (...) znajdujące się w (...) Oddział Centralny (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11, 9b, 9c v, potwierdzenie wykonania przelewu – k. 2 zbioru A, pismo Banku (...) wraz z historią rachunku – k. 17 – 22 zbioru A, posiłkowo – wyjaśnienia oskarżonej I. S. (1) – k. 9).

Ponieważ w tym okresie czasu K. S. przebywała poza granicami Polski poprosiła o przesłanie zakupionego towaru na podany przez nią adres jej kuzynki w S. a także zwróciła się w mailu o potwierdzenie faktu otrzymania przez I. S. (1) przelewu. W dniu 21 sierpnia 2015 roku oskarżona I. S. (1) potwierdziła wpływ pieniędzy na swoje konto (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11, 9b, 9c v, wydruk z podanym adresem doręczenia przesyłki – k. 3 zbioru A, potwierdzenie otrzymania przelewu – k. 4 zbioru A, posiłkowo – wyjaśnienia oskarżonej I. S. (1) – k. 9).

Gdy do 6 września 2015 roku K. S. nie otrzymała zamówionego towaru, powiadomiła mailowo o tym I. S. (1) i otrzymała informację zwrotną, że paczka został wysłana a sprzedająca sprawdzi co się dzieje (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11, 9b, wydruk korespondencji mailowej – k. 5 zbioru A, posiłkowo – wyjaśnienia oskarżonej I. S. (1) – k. 9).

W dniu 13 września 2015 roku i 16 września 2015 roku K. S. ponownie mailowo powiadomiła I. S. (1), że zakupionych dresów nie otrzymała, a następnie 17 września 2015 roku poprosiła o zwrot pieniędzy za zamówiony towar. Wówczas otrzymała w dniu 21 września 2015 roku zwrotną wiadomość o podanie swojego numeru konta, na który miałby zostać dokonany zwrot pieniędzy w kwocie 310 zł. W dniu 22 września 2015 roku K. S. przesłała informację z numerem swojego konta a 24 września 2015 roku zapytała mailowo I. S. (1) czy wysłała przelew. Od 22 września 2015 roku oskarżona I. S. (1) nie nawiązywała żadnego kontaktu z K. S., nie przesłała jej zamówionego towaru ani nie zwróciła pieniędzy (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11, 9b, wydruk korespondencji mailowej – k. 5, 6 zbioru A, posiłkowo – wyjaśnienia oskarżonej I. S. (1) – k. 9).

Gdy K. S. powróciła do Polski, złożyła w tej sprawie zawiadomienie o przestępstwie (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11, 9b, notatka urzędowa – k. 1 zbioru A).

W dniu 12 lutego 2016 roku K. S. otrzymała od oskarżonej I. S. (1) przelew na swoje konto bankowe z kwotą 230 zł, ale adresatem przelewu był A. R. (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11, 9c v, 9d, wyciąg bankowy – k. 29 zbioru A, posiłkowo wyjaśnienia oskarżonej I. S. (1) – k. 9).

Ustalono, że prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Chełmie z dnia 27 stycznia 2015 roku w sprawie o sygn. akt II K 382/14 I. S. (1) została skazana za 6 przestępstw z art. 286 § 1 kk, w tym jedno z nich popełniła na szkodę A. R. na kwotę 230 zł i do naprawienia m.in. szkody w tej wysokości został zobowiązana tymże wyrokiem (dowód – odpis wyroku – k. 31, 32 zbioru A).

Innej kwoty tytułem naprawienia szkody K. S. nie otrzymała od oskarżonej do chwili przesłuchania pokrzywdzonej w tej sprawie na rozprawie w dniu 30 maja 2016 roku (dowód – zeznania świadka K. S. – k. 11).

Oskarżona I. S. (1) ma wykształcenie średnie, nie ma zawodu, jest bezrobotna, otrzymuje zasiłek w kwocie 400 zł miesięcznie, nie ma majątku, jest stanu wolnego, na utrzymaniu ma jedno dziecko, była uprzednio sześciokrotnie karana za przestępstwa z art. 286 § 1 , § 2 i § 3 kk (dowód – oświadczenie oskarżonej I. S. (1) – k. 8v, karta karalności – k. 23 – 25 zbioru A, odpisy wyroków – k. 27, 28, 31 – 34, 36 zbioru A).

Oskarżona I. S. (1) nie stawiła się na rozprawę. Odczytano jej wyjaśnienia z postępowania przygotowawczego, w których przyznała się w całości do popełnienia zarzuconego jej czynu i wyjaśniła, że pod koniec 2015 roku na portalu (...) wystawiła do sprzedaży dresy firmy (...), trzy komplety tych dresów kupiła K. S. za kwotę 310 zł. Pieniądze te zostały przelane na konto oskarżonej. Dresy te oskarżona kupowała w C. i miały być bezpośrednio wysłane do tej pani. Oskarżona uważała, że zakupiony towar pokrzywdzona otrzymała, do czasu kiedy w styczniu 2016 roku otrzymała od pani K. list, w którym poinformowała oskarżoną, że nie otrzymała dresów i sprawę zgłasza na Policję. Oskarżona odpisała maila, że nie była świadoma, iż dresy nie dotarły do niej, wielokrotnie sprzedawała w ten sam sposób i przesyłki docierały do adresatów. Zaraz po tym na konto nr (...) wpłaciła pani K. pieniądze w kwocie 230 zł dlatego, że myślała, iż taką kwotę jej wpłaciła. Była to pomyłka oskarżonej gdyż jak się dowiedziała w dniu składania wyjaśnień, to pokrzywdzona wpłaciła oskarżonej 310 zł. Dodała, że postara się najpóźniej do 1 marca uregulować pozostałą należność. Wyjaśniła, że często dokonuje zakupów bezpośrednio u chińczyków i czasami zdarza się, że przesyłek nie otrzymała, jednak wyegzekwowanie konsekwencji jest tam niemożliwe. Dodała, że nie miała zamiaru oszukać pani S..

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżona I. S. (1) przyznała się do popełnienia zarzuconego jej czynu ale jednocześnie zaprzeczyła aby miała zamiar oszukać pokrzywdzoną K. S.. W szczególności nie budzą wątpliwości Sądu okoliczności dotyczące czasu, treści i stron umowy kupna sprzedaży, której dotyczy akt oskarżenia w tej sprawie. Co prawda w korespondencji mailowej figurują dane osoby: (...) i jej adres w S. ale z zeznań pokrzywdzonej K. S. wynika, iż podała ona dane i adres kuzynki mieszkającej w S. z powodu swojego wyjazdu za granicę. Dodatkowo, z treści potwierdzenia przelewu wynika, że to właśnie K. S. była faktyczną stroną umowy, na co wskazują jej dane personalne jako posiadacza rachunku wskazanego w potwierdzeniu, z którego dokonano przelewu, ponadto specyfikacja zamówienia i jego wartość zdefiniowane w przelewie pokrywają się z treścią korespondencji mailowej. Oskarżona I. S. (1) nie kwestionuje zresztą w swoich wyjaśnieniach tożsamości pokrzywdzonej przedstawionej w zarzucie, czasu zawarcia i treści przedmiotowej umowy kupna sprzedaży.

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonej w tej części, w której twierdziła, że nie miała zamiaru oszukania K. S. gdyż wyjaśnienia oskarżonej są przyjętą przez nią linią obrony zmierzającą do zapewnienia jej niekaralności w tej sprawie, a wyjaśnienia te są odosobnione, sprzeczne z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i nie są logiczne. Z jednej bowiem strony oskarżona twierdziła, że nie miała zamiaru oszukania pokrzywdzonej w tej sprawie, z drugiej strony przyznała, że czasami zdarzało jej się, że nie otrzymywała zamówionych u chińczyków towarów. W tej sytuacji dziwić może brak w ofercie poprzedzającej zawarcie przedmiotowej umowy opcji płatności przy odbiorze, była tylko opcja płatności z góry. Co prawda była także oferowana możliwość osobistego odbioru towaru za dwa tygodnie od zamówienia, ale było to tylko, w ocenie Sądu, próbą uwiarygodnienia za wszelką cenę oferty gdyż w rzeczywistości oskarżona miała już wówczas świadomość (z wcześniejszego wpisu), że kupujący nie będzie jechał ze S. do miejsca zamieszkania oskarżonej w C. po odbiór osobisty trzech sztuk dresów. Ponadto oskarżona zapewniała kupującą, że jak tylko otrzyma pieniądze to złoży zamówienie i wyśle paczkę, która powinna dojść przed datą podaną przez pokrzywdzoną (następna niedziela). Oskarżona nie uprzedzała pokrzywdzonej o ewentualnych trudnościach w realizacji zamówienia gdyż uprawniony jest wniosek, w świetle logiki i doświadczenia życiowego, że K. S. nie zawarłaby wówczas przedmiotowej umowy, zwłaszcza przy braku opcji płatności przy odbiorze, o którą to opcję pytała w korespondencji mailowej. Zapewnienia oskarżonej o tym, że nie miała zamiaru oszukania pokrzywdzonej są także niewiarygodne skoro oskarżona nie przedstawiła żadnego dowodu na potwierdzenie, iż w ogóle podjęła jakieś kroki w celu realizacji zamówienia przyjętego od pokrzywdzonej, w szczególności, że złożyła zamówienie na przedmiotowy towar, z którego nie wywiązał się jej dostawca. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonej nie zwiększa także i to, iż zaprzestała kontaktów z pokrzywdzoną gdy powzięła od niej informację, że zamówiony towar nie dotarł do pokrzywdzonej. Co prawda przesłała jej pieniądze w kwocie 230 zł, ale dopiero w toku postępowania przygotowawczego a poza tym uprawniony jest wniosek, że to nie K. S. była faktycznym adresatem tej kwoty, której wysokość a także dane personalne wskazane w tytule przelewu odpowiadają treści nałożonego na oskarżoną obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody w innej sprawie.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonej I. S. (1) popełnienia czynu zarzuconego jej aktem oskarżenia nie budzi wątpliwości. Zachowaniem swoim wypełniła ona znamiona przestępstwa z art. 286 § 1 kk.

Przy wymiarze kary uwzględniono nagminność przestępstw tego rodzaju, uprzednią wielokrotną karalność oskarżonej za podobne przestępstwa jako okoliczności obciążające. Okolicznościami łagodzącymi dla oskarżonej są: to, iż na utrzymaniu ma jedno małoletnie dziecko, niewielka wartość szkody oraz częściowe jej naprawienie, nawet jeśli nie było to faktycznie zachowanie zamierzone. Suma okoliczności obciążających i łagodzących prowadzi do wniosku, że jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności spełni cele kary i będzie skutkować przestrzeganiem przez oskarżoną porządku prawnego w przyszłości. Z uwagi na nie naprawienie części szkody, Sąd orzekł wobec oskarżonej obowiązek z art. 46 § 1 kk.

O opłacie i wydatkach orzeczono jak w wyroku.